Υπάρχουν στη πορεία των Εθνών, μικρά χρονικά διαστήματα, μέσα στα οποία καταγράφεται η πορεία και η διάλυση μίας ολόκληρης χώρας.
Έτσι και στην Ελλάδα μας, τα τελευταία γεγονότα, εκτροχιασμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες κλπ, αποτελούν αποδείξεις του υπερδεκαετούς κατατεμαχισμού, ξεπουλήματος κρίσιμων πολιτικών, και κρατικών κέντρων και υποδομών.
Αποδείξεις της διαμόρφωσης μιας Χώρας, ξέφραγο αμπέλι, θύμα των εντολών του νεοφιλελευθερισμού, της ΕΕ, του ντόπιου κλεπτοκρατικού συστήματος εξουσίας. Μια Χώρα σε διατεταγμένη πολιτική, κοινωνική, Εθνική, οικονομική αποσύνθεση, και της οποίας η ύπαρξη και ασφάλεια εξαρτάται από τα συμφέροντα άλλων χωρών.
Δεν είναι ότι οι ένοπλες δυνάμεις διαμορφώνονται έτσι ώστε ν’ αμύνονται εναντίον φανταστικών εχθρών του ΝΑΤΟ, αντί να υπερασπίζονται την επικράτεια. Δεν είναι ότι η ηττοπάθεια και μειοδοσία των πολιτικών, με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης έχουν πετύχει να μετατρέψουν σε μια αδρανή πλαδαρή μάζα, ένα περήφανο και αγωνιστή στο παρελθόν Λαό.
Δεν είναι ότι μια φωτιά από κεραυνό, ή μια επίμονη νεροποντή, αρκεί για να καεί ή να πνιγεί όλη η Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να θυμηθούμε τίποτε περισσότερα. Η επιβληθείσα οκταετία Μητσοτάκη, η οποία υλοποιείται ελέω Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, έχει πολλά, πάρα πολλά λεφτά για μοιρασιά στους ολιγάρχες-φίλους των κομμάτων, που αναγκαστικά επιβάλει σε αυτά μια πολιτική ομερτά, αντί αυτά να συζητάνε για τετριμμένα θέματα όπως, Λαός, επιβίωση, ύπαρξη.
Ακόμα χειρότερα, σε επίπεδο, κρισίμων Εθνικών θεμάτων, με ΕΛΙΑΜΕΠική καθοδήγηση τα πολιτικά και ειδικότερα επιτελεία, είναι παραρτήματα του ξένου παράγοντα και της εγχώριας ολιγαρχίας. Έτσι λοιπόν ο ταχέως ερχόμενος παγκόσμιος πολυπολισμός, βρίσκει τον Ελληνισμό, μια Γ΄κατηγορίας Χώρα, που φαντασιώνεται ότι είναι και παράγοντας στη περιοχή της.
Όσο για την αντιπολίτευση, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, ανέκαθεν έξω από τη κοινωνική πραγματικότητα, είναι για κλάματα. Από τους πέντε που δήλωσαν υποψήφιοι πρόεδροι, ο μόνος που άξιζε πολιτικά δεν προερχότανε καν από τους κόλπους του, και τον εξαφάνισαν επικοινωνιακά, ενώ οι υπόλοιποι είναι εξ ίσου συνένοχοι άμεσα ή έμμεσα, για την πλήρη εξάρτηση της Χώρας από τον νεοφιλελευθερισμό.
Το ΚΙΝΑΛ μετριέται και ξαναμετριέτα, για να δει πόσοι μείνανε, και αποφεύγει να θυμηθεί το από που ξεκίνησε ιδεολογικά και που κατάντησε. Στόχος όλων των παραπάνω η κομματική επιβίωση, ακόμη και με τίμημα τη διαμόρφωση ενός κράτους, συνένοχο καθαρμάτων, αδύναμο, φοβισμένο, αποπροσανατολισμένο, χωρίς στρατηγική, έτοιμο να υποκύψει και να παραδοθεί σε κάθε εντολή και σε κάθε απειλή.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
