Ογδόντα χρόνια πριν, την 6η Απριλίου 1941 η Γερμανία εισβάλει στην Ελλάδα μέσω Βουλγαρίας. Η Χώρα διαμοιράσθηκε σε ζώνες κατοχής, Γερμανική, Ιταλική Βουλγαρική, η οποία διήρκεσε μέχρι τον Οκτώβρη 1944, με διαδοχική τοποθέτηση τριών “πρωθυπουργών”, Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου, Ράλλη.
Οι προκληθείσες στην Ελλάδα καταστροφές από τη παραπάνω τριπλή κατοχή έχουνε προσδιορισθεί και καταγραφεί επακριβώς στη γνωστή «έκθεση Δοξιάδη», σύμφωνα με την οποία, η γεωργική, κτηνοτροφική παραγωγή οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο, λιμάνια, αεροδρόμια, βιοτεχνίες, αυτοκίνητα, πλοία, σχολεία, μουσεία κλπ, καταστράφηκαν από 40 μέχρι 100%. Ισοπεδώθηκαν 3.700 πόλεις και οικισμοί, και 512.000 οικοδομές.
Κάηκαν για αντίποινα 1.170 χωριά και 111.000 σπίτια. Ο πληθυσμός της Ελλάδας υποχώρησε γενικά κατά 940.700 άτομα, 298.107 άνθρωποι πέθαναν από την πείνα, 56.225 εκτελέσθηκαν, 105.000 πάρθηκαν όμηροι, και 1.200.000 κάτοικοι έμειναν άστεγοι.
Η κυκλοφορία του νομίσματος από τα 11 δισ. δραχμές του 1940 είχε φτάσει τον Σεπτέμβριο του 1944 σε 7,3 τετράκις εκατ. δραχμές. Μία οκά ψωμί κόστιζε 10 δρχ. το 1941, αλλά το 1943 έφτασε τα 153 εκατ. δρχ.
Μέσα από την έκθεση κοστολογείται και αποτυπώνεται αναλυτικά ότι οι καταστροφές της χώρας ήταν 17,8 δισ. δολάρια με τιμή νομίσματος της 31/12/1938 ή σε σημερινές τιμές γύρω στα 500 δισεκατομμύρια ευρώ!!!
Η κατανομή των οφειλόμενων αποζημιώσεων έγινε ως εξής: 60,9% από τη Γερμανία, ή 10,8 δις δολάρια 1938, από την Ιταλία 33,6%, από τη Βουλγαρία 5,5%. Εκτός των παραπάνω στη διάρκεια της κατοχής η Ελλάδα υποχρεώθηκε να σιτίζει περίπου 670.000 στρατιώτες.
Επειδή οι ανάγκες διατροφής των στρατευμάτων ξεπερνούσανε τις κατοχικές υποχρεώσεις της Ελλάδας, αναγκάσανε την Ελλάδα από την 1/1/1942 να δανείζει την Γερμανία και Ιταλία, για να καλύπτουνε αυτές τη τροφοδοσία.
Στη συνέχεια η αναγκαστική σύμβαση μετατράπηκε σε έντοκο δάνειο, με αρχή αποπληρωμής του από τον Απρίλιο 1943, και υποχρέωση της Ελλάδας να δανείζει κάθε μήνα 1,5 τρισεκατομμύρια δραχμές, ποσό που αργότερα αυξήθηκε στα 8 τρις. δραχμές.
Μάλιστα πληρώθηκαν και δύο πρώτες δόσεις του δανείου. Τα χρήματα που καταβλήθηκαν σαν δάνειο μέχρι τέλος κατοχής, δίχως τόκους, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, έφθασαν στα 227.940.201 εκατ. δολάρια με τιμή νομίσματος της 31/12/1938.
Επιπλέον όταν η Ελλάδα καταλήφθηκε από τους Γερμανούς το χρέος της προς τη Γερμανία ήταν 4.353.428 μάρκα, ενώ στην απελευθέρωση λόγω υποχρεωτικών συναλλαγών σε κλήρινγκ ήταν 264.157.574 μάρκα.
Μετά την απελευθέρωση και ενώ στην Ελλάδα μαινότανε ο εμφύλιος πόλεμος, στις διασκέψεις του 1945 και σε αυτήν του 1946 στο Παρίσι, καταλογίζεται στη Γερμανία να πληρώσει στην Ελλάδα για επανορθώσεις, εκτός του δανείου, το ποσό των 7,1 δισεκατομμύρια δολάρια τιμής 31/12/1938!!!.
Η Γερμανία, ενώ είχε εξοφλήσει τις οφειλές της στις υπόλοιπες χώρες, όπως και η Ελλάδα είχε αποζημιωθεί αντίστοιχα από Ιταλία και Βουλγαρία, ζήτησε από την Ελλάδα αναστολή εξόφλησης και από τη διάσκεψη του Λονδίνου το 1953 και μετά προέβαλλε τη δικαιολογία ότι αυτές θα τις κάνει μετά την ενοποίηση της.
Η ενοποίηση έγινε το 1990.
Η Ελλάδα διεκδίκησε το σύνολο των γερμανικών οφειλών το 1964 επί Γεωργίου Παπανδρέου, το 1974, επί Ζολώτα, το 1991 ο ΥΠ.ΕΞ. Σαμαράς προφορικά στο Γερμανό ομόλογο του, το 1995 επί Ανδρέα Παπανδρέου, οι Π.τ. Δ. Παπούλιας και Παυλόπουλος επανειλημμένα, και την 18η Απριλίου 2019 ΟΜΟΦΩΝΑ η Ελληνική Βουλή τις προσδιόρισε και απαίτησε συνολικά στα377 δις. Ευρώ περίπου που αφορούνε οφειλές από τον Α΄ και Β΄ παγκόσμιους πολέμους.
Εξετάζοντας όμως και τους λόγους για τους οποίους δεν έγινε δυνατή η μέχρι σήμερα πληρωμή των οφειλών της Γερμανίας στην Ελλάδα, δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στις πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις. Έλληνες πολίτες ανεξάρτητα θρησκεύματος, συνεργάσθηκαν με τις αρχές κατοχής, προδίδοντας, κερδοσκοπώντας κλπ.
Μετά την κατοχή αρκετοί από αυτούς διατήρησαν και αυξήσανε το πλούτο τους, αποτελώντας τους μεγαλοαστούς «στυλοβάτες» της μεταπολεμικής οικονομίας.
Πολλοί περισσότεροι δημιούργησαν και στελέχωσαν διάφορες γνωστές οργανώσεις, με έντονη παρακρατική δράση, που αποτελούσανε στηρίγματα μετακατοχικών κυβερνήσεων.
Ορισμένων από τις παραπάνω κατηγορίες τα παιδιά, εγγόνια, ανίψια κλπ συνεχίζουν μέχρι σήμερα να παίζουνε ρόλο στη πολιτική και οικονομική ζωή της Χώρας, λειτουργώντας ανασταλτικά στη λήψη των απαιτήσεων μας, που ευτυχώς δεν παραγράφονται, επιτρέποντας όμως τη Γερμανία να κρατά την Ελλάδα υπό οικονομική και πολιτική κατοχή, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο, και λέγοντας ότι μας δανείζει, ενώ μας χρωστάει!!!.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
