Απίστευτο και όμως αληθινό. Τέτοιες μέρες πριν 87 χρόνια (!), Ιούνιο του 1933, τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της αντίστοιχης τότε ΔΕΥΑΚ, που λεγόταν «Επιτροπή του Ταμείου Υδρεύσεως Καβάλας» και που διαχειριζόταν εκείνη την εποχή την ύδρευση της πόλης αλλά και οι κατηγορίες εναντίον τού επίσης αντίστοιχου τότε επικεφαλής της, δεν διέφεραν καθόλου από τη συζήτηση που γίνεται σήμερα για το ίδιο θέμα.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται είχε πει ο Καρλ Μαρξ και στην περίπτωση που εξετάζουμε σήμερα φαίνεται πως είχε δίκαιο.
Τις τελευταίες εβδομάδες και λόγω του κορονοϊού (όπως ισχυρίζεται ο κ. Απόστολος Χρόνης, πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ), η επιχείρηση αντιμετωπίζει ασφυκτικό οικονομικό πρόβλημα. Δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της γεγονός που την οδήγησε να ζητήσει από το δημοτικό συμβούλιο να εγκρίνει την αίτηση ταμειακής διευκόλυνσης από την κεντρική κυβέρνηση μέσω των πόρων που ούτως ή άλλως λαμβάνουν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το δημοτικό συμβούλιο, όπου η αντιπολίτευση έχει την πλειοψηφία, δεν ενέκρινε τελικά αυτή την διευκόλυνση και έτσι η ΔΕΥΑΚ κινδυνεύει σήμερα να τιναχτεί στο αέρα.
Ακριβώς τα ίδια προβλήματα είχε και η «ΔΕΥΑΚ» του 1933. Αυτό προκύπτει από σχετικά δημοσιεύματα της εφημερίδας «ΚΗΡΥΞ» της Καβάλας, αποσπάσματα από τα οποία δημοσιεύει σήμερα η «Πρωινή».
Τα δημοσιεύματα περιγράφουν με δραματικό τρόπο την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρισκόταν η «Επιτροπή Ταμείου Υδρεύσεως Καβάλας», τα χαώδη οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε και εξαιτίας των οποίων η πόλη κινδύνευε να μείνει χωρίς νερό.
Εζητήθη μάλιστα και η βοήθεια τόσο του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων όσο και ορισμένων τραπεζών με την συμμετοχή εκπροσώπων των οποίων είχε γίνει τότε και σχετική σύσκεψη.
Από τα δημοσιεύματα του «ΚΗΡΥΚΟΣ» προκύπτει επίσης ότι –όπως και σήμερα- υπήρχαν και τότε πολλοί μεγαλοοφειλέτες προς τους οποίους απευθυνόταν προειδοποίηση ότι αν δεν σπεύσουν να εξοφλήσουν τις οφειλές τους προς την «Επιτροπή του Ταμείου Υδρεύσεως» θα τους επιβάλλονταν διακοπή υδροδότησης.
Η εφημερίδα της εποχής, επίσης, ανέφερε ότι δεν ήταν μόνον το έλλειμμα των 500 χιλιάδων δραχμών του Ταμείου αλλά και οι απαιτήσεις εργολάβων και υπαλλήλων της Εταιρίας Υδρεύσεως που ξεπερνούσαν τα 2,5 εκατομμύρια δραχμές.
Τέλος, όπως και στις μέρες μας, μεγάλη συζήτηση γινόταν και για τον μισθό του μηχανικού της Εταιρίας Πάρι Κραντωνέλλη, τον οποίο ανώνυμοι «Πολίται Καβάλλας» με σχετική τους επιστολή χαρακτήριζαν «παχυλόν». (Από τότε οι «ανώνυμες» καταγγελίες).
Ο Πάρις Κραντωνέλλης τους απάντησε με δική του επιστολή την οποία απευθύνει προς «τους καλυφθέντας υπό τον τίτλο “Πολίται Καβάλλας”».
Μεταξύ των άλλων γράφει:
«Δεν σας επιτρέπεται όμως, όχι βέβαια υπό του νόμου αλλά υπό της στοιχειώδους λεπτότητος, να σχολιάζητε δημόσια και να χαρακτηρίζεται ως παχυλόν τον μισθόν μου διότι ούτω μου δίδετε το δικαίωμα να σας μιμηθώ και ασχοληθώ και εγώ με τας ειδικάς σας αμοιβάς. Υπενθυμίζω λοιπόν εις τον πρωτοστατήσαντα στη σύνταξη της επιστολής, γνωστόν καβαλιώτη χειρουργόν μέχρι ποιου σημείου εξικνείται το θάρρος του κατά την σύνταξη των λογαριασμών των ασθενών του και πόσο ανεπτυγμένη είναι η δραστηριότης του περί την είσπραξιν αυτών. Παράδειγμα ο άγριος παχυλός λογαριασμός ον εισέπραξε παρά ασθενήσαντος παιδικού φίλου του ότε εκλήθη εις Αθήνας δια να τω τονώσει μάλλον το ηθικόν».
Όλο το ρεπορτάζ του «ΚΗΡΥΚΟΣ» δημοσιεύεται παρακάτω. Να κάνουμε και μια τελευταία διευκρίνιση: Ο Πάρις Κραντωνέλλης ήταν αδελφός του πιο γνωστού και κατά δέκα χρόνια νεότερου του αδελφού του και αρχιτέκτονα Κλέωνος Κραντωνέλλη.
