Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Η τηλεοπτική επέμβαση του Μακρόν, η καθολική άρση των περιορισμών στα εστιατόρια και τα μπαρ, η επαναλειτουργία των νηπιαγωγείων, των δημοτικών σχολείων των γυμνασίων, όχι όμως των λυκείων, ως επίσης και οι φυλετικές έριδες, — Τσετσένοι εναντίον Αράβων στην Ντιζόν για τον έλεγχο του παραεμπορίου ναρκωτικών -η δυστυχώς εμποδισθείσα σοβαρώς στο Παρίσι, από ανεξέλεγκτα στοιχεία διαδήλωση των νοσοκομειακών (όχι όμως στην επαρχία) και οι προσεχείς δημοτικές εκλογές, κυρίως στις μεγάλες πόλεις, κυριάρχησαν την παρελθούσα εβδομάδα στην κοινωνικοπολιτική γαλλική σκηνή. Τζίφος, αποτυχία, τρέιλερ (μικρή διαφημιστική ταινία για το προσεχές διάγγελμα τον Ιούλιο), στο σύνολό του ο Τύπος (κυβερνητικός και μη) δεν υπήρξε τρυφερός για την ποιότητα του προεδρικού λογυδρίου της 14ης τρέχοντος του ενοίκου του μεγάρου των Ηλυσίων Πεδίων. Με τέσσερα, αρχής γενομένης αρχές Μαρτίου, τηλεοπτικά διαγγέλματα ο πρόεδρος δεν έπαψε να υπόσχεται την αλλαγή, χωρίς όμως συγκεκριμένες προτάσεις, το δε τελευταίο δεν απετέλεσε εξαίρεση του κανόνος.
Έτσι, η συντηρητική Φιγκαρό αμφισβητεί τα εύσημα αυτοϊκανοποιήσεως που προσέφερε στον εαυτό του ο Μακρόν, δεδομένου ότι στην διάρκεια τριών μηνών, η έλλειψη άμεσης αποτελεσματικής δραστηριότητος για την καταπολέμηση της επιδημίας ήταν εμφανής, προσθέτει δε ότι (σ.σ. φοβούμενος την διαίρεση της κοινωνίας σε μαύρους, άραβες, μιγάδες, και λευκούς) δεν εύχεται να ανοίξει συζήτηση για τις στατιστικές των εθνοτήτων. Αναφερόμενος στο ίδιο θέμα, ο λαϊκίζων Παριζιέν επαναλαμβάνει την φράση του Μακρόν ότι «η ιστορία μας δεν θα σβηστεί και δεν θα κατακρημνισθούν τα αγάλματα», εννοείται των πολέμιων της φυλετικής ισότητος, όπως π.χ. του Κολμπέρ (Colbert) που μερικά σχολικά ιδρύματα φέρουν το όνομά του και έμπροσθεν του Κοινοβουλίου φιγουράρει το άγαλμά του. Επ’ αυτού, άρχισε μια συζήτηση για την «προσφορά» του εν λόγω υπουργού των οικονομικών του ελέω θεού απολύτου μονάρχη Λουδοβίκου 14ου, του οποίου ο Νορμανδός τη καταγωγή μέγας θησαυροφύλαξ συνέταξε τον μαύρο Κώδικα που δικαστικώς καθόριζε τον βίο, αλλέως την δουλεία, των μαύρων στις γαλλικές αποικίες της Καραϊβικής θαλάσσης (γαλλικές Αντίλλες).
Όπως και η Φιγκαρό, η σοσιαλφιλελεύθερη Λιμπερασιόν ειρωνεύτηκε τον Μακρόν που δεν απέφυγε τα αυτοσυγχαρητήρια, η δε Ουμανιτέ σημείωσε ότι ο Μακρόν εγκλείεται στις βεβαιότητές του. Ποιες; Την απάντηση την δίνει ο Μοντ που τιτλοφορεί με τα απαρέμφατα των δυο ρημάτων που πρόφερε ο Μακρόν: εργάζεσθαι και παράγειν επί πλέον. Σύμφωνοι, ποιός θα διαφωνούσε να πάει σε μια δουλειά εάν του προσεφέρετο μια θέση εργασίας, ακόμη και εάν του εζητείτο, εν συμφωνία με τα συνδικάτα, να εργασθεί επιπλέον για να ανορθωθεί η παραπαίουσα οικονομία; Με την προϋπόθεση βεβαίως ότι η αμοιβή της προσφοράς του θα του επέτρεπε να ζει αξιοπρεπώς και η περίσσεια παραγωγή να πληρώνεται επί πλέον, όπως μέχρι σήμερα ορίζεται από το εργατικό δίκαιο και μπροστά στο οποίο συχνάκις η εργοδοσία κλείνει τα μάτια. Αντ’ αυτού, γίνεται λόγος περί προσωρινού (μέχρι την 31η Δεκεμβρίου) μη σεβασμού του νομίμου χρόνου εργασίας την ημέρα όπως και την νύχτα ως επίσης και αφαιρέσεως των ημερών ετησίας αδείας και μειώσεως του χρόνου εργασίας με αντίστοιχη βεβαίως μισθολογική ελάττωση της αμοιβής του εργαζόμενου.
Εάν η ήδη αφιχθείσα οικονομική κρίση με το ογκούμενο μηνιαίως χρέος και η καλπάζουσα με ιλιγγιώδη ρυθμό ανεργία ενσπείρουν στους πολίτες το φόβο και την ανησυχία για το μέλλον, το άνοιγμα την 22α Ιουνίου των σχολείων απετέλεσε καθημερινό θέμα συζητήσεων στις οικογένειες και στους κύκλους των εκπαιδευτικών. Τα περί υποχρεωτικής αποστάσεως 4 μέτρων μεταξύ των μαθητικών τραπεζιδίων και των μαθητών έγιναν θέμα ειρωνικών σχολίων από γονείς, διδασκάλους και μαθητές. Ποιος, αναρωτιούνται, πήρε την αρχική απόφαση για τα 4 μέτρα αλλαχθέντα σε ένα μόλις (1) μέτρο και εν συνεχεία παραμερισθέντα επ’ ευκαιρία ανοίγματος των σχολείων; Γιατί οι γραφειοκράτες των υπουργικών θαλάμων δεν αφήνουν την ελευθερία αποφάσεων στις δημοτικές αρχές ή στους επί τόπου διευθυντές των σχολείων που γνωρίζουν καλλίτερα από κάθε άλλο την διαρρύθμιση των σχολικών χώρων όπου εργάζονται; To παράδειγμα της Γερμανίας με τα 16 αποκεντρωμένα κρατίδια (Landers) που αποφάσιζαν από μόνα τους και με πολύ ολιγότερα της Γαλλίας θύματα της επιδημίας, πιστοποιεί του λόγου το αληθές.
Όσον αφορά τα ληφθέντα (ή μη ληφθέντα) μέτρα κατά του ιού, η κοινοβουλευτική επιτροπή ερεύνης, κόλλησε στον τοίχο τον Jérôme Salomon, γενικό διευθυντή Υγείας και στενό συνεργάτη του Μακρόν. Στην ερώτηση αντικαταστάσεως σε διάστημα ολίγων ημερών των κυβερνητικών επιχειρημάτων για τις μάσκες, χαρακτηρισθεισών αρχικώς ως άχρηστες και αργότερον υποχρεωτικές στους κλειστούς χώρους, ο Salomon απήντησε με μια πιρουέτα αποδιδόμενη στον Βολταίρο: Πριν γνωρίσουμε (κάτι), το αγνοούμε. Εδικαιολόγησε την αλλαγή των επιχειρημάτων της κυβερνήσεως κατόπιν των διεθνών συστάσεων, δεδομένου, όπως είπε, όλος ο κόσμος εξεπλάγη με αυτή την πρωτοφανή, μαζική, βίαια κρίση. Ερωτηθείς επί του βαθμού της προετοιμασίας της Γαλλίας, ο μέγας αρχιερεύς του τομέως Υγείας, δεν προσεκόμισε, διευκρίνισε η εφημερίδα Λε Παρισιέν, καθαρές απαντήσεις, άλλωστε δεν μπορούσε διότι προφανώς δεν υπήρξε καμιά προετοιμασία. Ουδεμία επίσης απάντηση για την αργοπορία της γενικευμένης πραγματοποιήσεως των τεστ που θα μπορούσε να σώσει πολλές χιλιάδες ασθενών όπως συνέβη με τις γειτονική χώρες Γερμανία και Ελβετία.Και κατέληξε: «τους τελευταίους μήνες, όλοι μαζί ελάβαμε γνώση της πραγματικότητος, (και στο μέλλον) θα είμαστε καλύτερα ικανοί να πάρουμε υπόψιν ένα πιθανό αναπήδημα της επιδημίας».
Τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών (28 Ιουνίου), ο Μακρόν τον αγνόησε, διότι το κόμμα του είναι πολύ πιθανόν, αν όχι σίγουρο, ότι θα χάσει δυνάμεις στις μεγάλες πόλεις: Παρίσι, Μασσαλία, Λυών, Λίλη, Νάντη και άλλες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η Χάβρη, το μεγάλο ατλαντικό λιμάνι της βορείου Γαλλίας, όπου ο σημερινός πρωθυπουργός Philippe (53% συμφώνως με μια σφυγμομέτρηση) αντιμετωπίζει τον κομμουνιστή Lecoq (47%) υποστηριζόμενο από το σύνολο των αριστερών κομμάτων.
Διευκρινίσεις και συμπληρώσεις. Ελληνογάλλοι φίλοι που διαβάζουν την Πρωινή δια μέσου το Ιντερνετ με επιβεβαιώνουν ότι πράγματι είναι ο πρώην πρόεδρος Σαρκοζί που ανήγγειλε στην Ουάσιγκτον στις 7 Νοεμβρίου 2007 την επαναφορά της Γαλλίας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑTO. Αναφορικά με τον ντε Γκώλ, παρατηρούν, δικαίως, ότι παρέλειψα να αναφέρω τις 57 δοκιμές της γαλλικής ατομικής βόμβας στην Αλγερία μεταξύ των ετών 1960 και 1966, η πρώτη πραγματοποιηθείσα στις 13 Φέβουάριου 1960. Τέλος, ο στρατηγός δεν πλήρωνε από το βαλάντιό του μόνο τον επιούσιον, αλλά και την ηλεκτροδότηση, την υδροδότηση και τα άλλα καθημερινά έξοδα.
