Κάποιος νόσησε από Covid-19, νοσηλεύθηκε στο Νοσοκομείο. Τώρα τί πρέπει να κάνει; Χρειάζεται παρακολούθηση;
Χρήσιμες συμβουλές – απαντήσεις σε πολλά σας ερωτήματα.
Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε:
- Θα πρέπει να έχω συμπληρώσει απομόνωση 14-21 μερών από την έναρξη των συμπτωμάτων (ανάλογα με την βαρύτητα της νόσου και την παρουσία ή όχι ανοσοκαταστολής).
- Μετά το διάστημα αυτό δεν απαιτείται οπωσδήποτε νέος μοριακός έλεγχος.
- Η COVID-19 είναι μια θρομβογόνος κατάσταση, άρα πρέπει με το γιατρό μου να χαράξω και δυνητικά να ακολουθήσω πλάνο με αγωγή θρομβοπροφύλαξης (ιδιαίτερη προσοχή στους ασθενείς υψηλού θρομβωτικού κινδύνου: παρατεταμένη ακινητοποίηση, ιστορικό θρομβοεμβολικής νόσου, γνωστή θρομβοφιλία, παχυσαρκία, αυτοάνοσα νοσήματα, ιστορικό κακοήθειας, παρατεταμένη νοσηλεία σε ΜΕΘ ή σε ασθενείς με υψηλούς δείκτες φλεγμονής, εφόσον έχουν χαμηλό αιμορραγικό κίνδυνο).
- Ένας σημαντικός αριθμός ασθενών εμφανίζουν για παρατεταμένο χρονικό διάστημα (ως και αρκετούς μήνες) το λεγόμενο «post- acute Covid-19 syndrome» μια ποικιλία συμπτωμάτων που μπορεί να περιλαμβάνουν δύσπνοια, κόπωση, μυική αδυναμία, μυαλγίες/αρθραλγίες, ζάλη, κεφαλαλγία, ανοσμία/αγευσία, γνωσιακές διαταραχές, ταχυκαρδίες, εφιδρώσεις, διάρροιες ή δυσκοιλιότητα. Το σύνδρομο αυτό μπορεί να προσβάλει ακόμη και ασθενείς με ήπια οξεία νόσο.
Ωστόσο, κάθε επίμονο ή νεοεμφανιζόμενο σύμπτωμα θα πρέπει να αξιολογείται ανεξάρτητα και να μην αποδίδεται πάντα στην νόσο!
- Πολλοί ασθενείς εμφανίζουν ψυχιατρικές διαταραχές τύπου μετατραυματικού στρες με εκδηλώσεις άγχους, αυπνία και κατάθλιψη. Η ψυχική επιβάρυνση πρέπει να αξιολογείται από κάθε γιατρό που εξετάζει ασθενή μετά από νοσηλεία και αναλόγως να παραπέμπεται για υποστήριξη από ειδικό.
- Εφόσον οι ασθενείς χρειάζονται φυσιοθεραπεία, αυτή δεν πρέπει να καθυστερεί.
- Διεθνώς έχουν διαπιστωθεί περιπτώσεις ασθενών με πνευμονικές βλάβες που εμμένουν σε ασθενείς με COVID-19 πνευμονία. Αν και η διαθέσιμη αυτή τη στιγμή επιστημονική τεκμηρίωση είναι φτωχή και δεν επιτρέπει καταληκτικά συμπεράσματα ως προς την βαρύτητα και τη συχνότητα του προβλήματος, συνιστάται η συστηματική παρακολούθηση των ασθενών προκειμένου να διαπιστωθούν πρώιμα, πιθανές εμμένουσες βλάβες.
Για τον σκοπό αυτό, μέσα σε διάστημα τριών μηνών από την έναρξη της οξείας νόσου κρίνεται σκόπιμη η κλινική αξιολόγηση του αναπνευστικού.
Συγχαρητήρια στην Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρία για τις νέες επικαιροποιημένες οδηγίες και τη σπουδαία δουλειά συνολικά.
