Γράφει ο Κοσμάς Χαρπαντίδης
Την Κυριακή της Υπαπαντής συνοδεύσαμε στην τελευταία του κατοικία τον Χρήστο Φουρνιάδη του Παντελή, διακεκριμένο δικηγόρο της πόλης μας, συνδικαλιστή και επί είκοσι πέντε έτη γραμματέα του Δικηγορικού Συλλόγου της πόλης μας.
Ο Χρήστος Φουρνιάδης ανήκε στην πρώτη γενιά των Ποντίων που γεννήθηκε στην Ελλάδα, γιος (από τα δύο αγόρια) του δασκάλου Παντελή Φουρνιάδη, που συνέγραψε με την ζωηρή του πέννα πολλές μελέτες για τον Πόντο, την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Νικόπολη του Πόντου, σελίδες λαογραφίας κι ένα γλωσσάρι για την ποντιακή που ομιλείτο στην Νικόπολη. Βενιζελικός, και μετέπειτα κεντρώος ο Παντελής Φουρνιάδης συνδεόταν με φιλία με τον Σταύρο Νικολαΐδη, υπουργό και βουλευτή, ο οποίος και βάφτισε τον μικρό Χρήστο.
Από τον πατέρα του έλαβε την μετριοφροσύνη, την δημοκρατικότητα και το ήθος, την δημιουργικότητα και τους χαμηλούς τόνους. Από το νονό του έλαβε την αγάπη για την δημοκρατία και τους αγώνες, για να δουν την Ένωση Κέντρου να καταλαμβάνει την εξουσία. Μεγάλο του πρότυπο ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Συνδέθηκε με τους αγώνες του Γεωργίου Παπανδρέου για περισσότερη δημοκρατία και αγωνίσθηκε για την Ένωση Κέντρου στο πλευρό του νονού του.
Με την μεταπολίτευση ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση και εξελέγη δημοτικός σύμβουλος το 1977 με τον συνδυασμό του Μίμη Λολίδη, αλλά παρά την υπόσχεση του Δημάρχου δεν προτάθηκε για Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και παραιτήθηκε. Έκτοτε ασχολήθηκε μόνο με τον δικηγορικό συνδικαλισμό.
Ο ίδιος στην πολυτάραχη ζωή του ποτέ δεν ύψωσε τους τόνους για να διεκδικήσει, εργάστηκε με σπάνιο ήθος και συνέπεια, έμεινε στη μάχιμη δικηγορία για πάνω από σαράντα έτη με πλήρη επαγγελματική επιτυχία, μέχρι να υποδεχθεί στο επάγγελμα και να συμπαρασταθεί στην κόρη του Ροδιά, που τον διαδέχθηκε επάξια στο γραφείο του. Αγαπητός στους συναδέλφους του και τους πελάτες του και συνεργάσιμος με όλους. Σεμνός και μαχητικός, δημοκρατικός και ευπροσήγορος, ο κύριος Χρήστος, για τους περισσότερους από εμάς κέρδιζε πρώτα την εκτίμησή μας και μετά την αγάπη μας.
Έζησε στο πλευρό της συζύγου του για πολλά χρόνια και μεγάλωσαν υποδειγματικά τα δύο τους κορίτσια, την Βάλια και τη Ροδιά. Μετά τον θάνατο της συζύγου του τον περασμένο Μάρτιο ο χαλκέντερος κύριος Χρήστος κατέπεσε, όμως και παρά την ηλικία του και τα προβλήματα υγείας του πάντα παρέμεινε ενεργός και διαυγής μέχρι το τέλος. Όσοι τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε, συνάδελφοι και φίλοι του, με τους οικείους του τον συνοδεύσαμε στην τελευταία του κατοικία από τον Άγιο Νικόλαο, ακριβώς απέναντι από το, επί έτη, δικηγορικό του γραφείο.
Γαίαν έχοι ελαφράν, κ. Χρήστο.
