Την Κυριακή 7 Νοέμβρη 2021 η Ομάδα Μελέτης, Διατήρησης και Διάδοσης του Λαϊκού Παραμυθιού και Παιχνιδιού «Οι Παραμυθάδες» φυσήξανε δέκα κεράκια!
Μαζί στο παρεάκι, ζουζούνια όλων των ηλικιών, παλιοί αλλά και νεότεροι θαμώνες του Παραμυθόσπιτου, ήρθαν να τιμήσουν τη δεκαετία… από τον μικρό Θανασάκη, το μικρότερο Παραμυθομωρό και τον Ανδρέα, τώρα τριών ετών που από τριών μηνών ερχόταν στην αγκαλιά της μανούλας του παρέα με την αδερφή του τη Δεσποινούλα, μέχρι και την Κωνσταντίνα που έκλεισε τα 17 και έχει να θυμάται πολλά από τα χρόνια της τα γεμάτα με ιστορίες, μύθους, παραμύθια και παιχνίδια με τους αγαπημένους της Παραμυθάδες.
Οι μικροί μας φίλοι άρχισαν να φτάνουν λίγο πριν τις 11.00 στον υπέροχο υπαίθριο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός». Εκεί τους περίμενε η υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης Κατερίνα Κουμανίδου και πολλοί πολλοί Παραμυθάδες.
Επίσης, τους περίμενε ένα βιβλίο σκέψεων, εντυπώσεων και ευχών για να ξεδιπλώσουν την ψυχούλα τους, μουσικά όργανα εφετζίδικα και φασαριόζικα, ένας λαχταριστός μπουφές με μύρια πολύχρωμα καλούδια, πράσινα παραμυθένια πανό και χρωματιστά διακοσμητικά, όλων των λογιών κορδέλες, ασημένια μπαλόνια, μια πράσινη χάρτινη τούρτα Covid-free με δέκα κεράκια (ειδικά φτιαγμένη όπως και η διακόσμηση από τις Παραμυθοκαλλιτέχνιδες Σταυρούλα και Μέλη), μουσική βγαλμένη από τη χώρα των μύθων και των ονείρων και ένα πολυταξιδεμένο Παραμυθόσπιτο, μοσχοβολιστό με αρώματα Αγγλίας, παραμυθιών, κανέλας και τζίντζερ…
«Μασκούλα, σελφ τεστ, καρεκλίτσααα…» έλεγαν οι υπεύθυνοι σε κάθε έναν από τους υπέροχους καλεσμένους μας και σιγά σιγά γέμισαν όλες οι καρεκλίτσες της αυλής… Κι εκεί που λίγο θυμόμασταν τα μισά φατσάκια μας (όσα οι μασκούλες μας άφηναν να δείξουμε) μετά από τόσο καιρό… να σου η Μαρία, η Μέλη και η Αρετή να φωνάζουν…
«Ακούσατε, ακούσατεεεεε…» Κι εμείς τις ακούσαμε… και ακούσαμε και άλλα… υπέροχα, όμορφα παραμύθια… από αυτά που χρόνια γεμίζανε τις ψυχές όλων μας, μεγάλων και μικρών! Πρώτος ξεκίνησε ο Χρήστος. Το παραμύθι του; «Ο βασιλιάς, οι τρεις κόρες και το αλάτι». Μας θύμισε ότι τα απλά πράγματα είναι αυτά που μετράνε και ότι, όταν κάνουμε λάθη, καλό είναι να τα παραδεχόμαστε και να ζητάμε συγνώμη.
Η Ξανθούλα στη συνέχεια, μας είπε την «Ιστορία ενός καλοψημένου τηγανόψωμου»… Μα πόσοι πια το κυνηγούσαν να το φάνε το καημένο… Ευτυχώς οι μικροί μας φίλοι βοηθούσαν την Ξανθούλα να τους θυμηθεί…
Σειρά πήρε η Ιάσμη που με το υπέροχο παραμύθι της «Το μαγικό χρυσόψαρο», μας τόνισε ότι η ευτυχία βρίσκεται στα λίγα και καλά! Κάπως έτσι και η Μαρία, με «Το πιο γλυκό ψωμί», μας δίδαξε ότι αυτό για το οποίο κοπιάζουμε μας κάνει πιο χαρούμενους. Τέλος, η νεότερη Παραμυθού της παρέας, η Δέσποινα, που ήρθε από την Αγγλία μόνο και μόνο για να συμμετάσχει στο πάρτι των γενεθλίων των Παραμυθάδων, μας έμαθε πώς να κάνουμε συνταγή για την πιο νόστιμη σούπα με ένα «Σκουριασμένο Καρφί»!
Επειδή άρχισαν να γουργουρίζουν οι κοιλίτσες με τη λαχταριστή σουποσυνταγή, η Αρετή έδωσε το σύνθημα να γίνει σειρά για τον μπουφέ και, με τη βοήθεια της Ζωής, της Μαρίας και της Νατάσας, γέμισαν με καλούδια τα πιάτα.
Περάστε από τον μπουφέ μας
Εκεί, που λέτε, που όλοι μασουλούσαμε, να σου εμφανίζεται από το Λονδίνο το μοσχοβολιστό Παραμυθόσπιτο με ένα σφυράκι από δίπλα… Το παίρνει η μικρή Δέσποινα από τα χέρια της μεγάλης Δέσποινας και «πάρε μια από εδώ… πάρε μια από εκεί…» άρχισε να το γκρεμίζει μπας και βρει θησαυρό… Η Κωνσταντίνα, ως το πιο παλιό παραμυθοπαιδάκι, ήρθε για βοήθεια και ξαφνικά κάνει ένα δυνατό «ΦΡΑΑΑΑΠ» και σπάνε οι τοίχοι του τζιντζεροσπιτιού…
Γεμάτο σοκολατένια φλουριά το παραμυθόσπιτο
Αν θέλετε το πιστεύετε, αν θέλετε όχι, αλλά από μέσα άρχισαν να βγαίνουν δεκάδες χρυσά φλουριά! Αμέεεεε… αλλά όχι από εκείνα τα χρυσά τα άχρηστα… από τα καλά τα χρυσά με σοκολάτα μέσα… εμ πώς; Έγινε ένας πανικούλης έχω να σας πω… αλλά γρήγορα επανήλθε η τάξη μιας και καταλάβαμε ότι σε όποιον έπαιρνε πάνω από τρία φλουριά, φρουπ… του εξαφανίζονταν…
Κάπως έτσι τα μικράκια μας αποχώρησαν… και έμεινε η Παραμυθοπαρέα να θυμάται και να διηγείται και σε εμάς τα νεότερα μέλη όμορφες στιγμές της μακροχρόνιας πορείας των Παραμυθάδων, δράσεις, εκδηλώσεις, στιγμές χαράς, έντασης, συγκίνησης.
Μια μαγική παρέα!
Ξεπρόβαλε δειλά και μία καλά κρυμμένη (όχι χάρτινη) τούρτα, τα κεράκια της οποίας έσβησε εναλλακτικά μία βεντάλια και ήχησε ο χώρος με ένα «Να ζήσετε Παραμυθάδες και Χρόνια Πολλά…».
Τη στιγμή έκανε πιο έντονη η μικρή Παραμυθού Ζηνοβία η οποία ταξίδεψε από την Κατερίνη με τον αδερφό της Θοδωρή, που μας αφηγήθηκε το παραμύθι «Τα ρούχα του Αυτοκράτορα» όπως ακριβώς το διηγούνταν πολλά χρόνια πριν σε εκδήλωση των Παραμυθάδων στην Καβάλα.
Ως ακροάτρια για πολλά χρόνια του μαγικού κόσμου που μου προσέφεραν οι Παραμυθάδες και ως μέλος πλέον αυτής της όμορφης ομάδας, εύχομαι από καρδιάς να συνεχίζει η ομαδούλα αυτή να γεμίζει χαμόγελα τα πρόσωπα και τις καρδιές και να μη σταματήσει ποτέ να μεταλαμπαδεύει πολιτισμό, παράδοση, χαρά και ελπίδα!
Χρόνια Πολλά Παραμυθάδες!
