Ηράκλειτος: Οι νόμοι που έδωσαν οι θεοί στους ανθρώπους, είναι αναλλοίωτοι και ισχύουν σε κάθε εποχή και κάθε κοινωνία. Οτιδήποτε διαπράττει ο άνθρωπος κατά παράβαση αυτών των νόμων είναι λάθος, διαταράσσει την τάξη και ο παραβάτης δε μένει ατιμώρητος.
Εφαρμογή των Νόμων απέναντι σε απαράγραπτα έθιμα και τους κανόνες που μας δίδαξε η ζωή στην κοινωνική μας εξέλιξη, είναι σύμφωνοι με την ηθική ή την καταστρατηγούν; Αυτό το δίλημμά της Αντιγόνης του Σοφοκλή αντιμετώπισα πρόσφατα με την απώλεια ενός προσφιλούς μου προσώπου που δεν είχα την τύχη να το αποχαιρετήσω εν ζωή στο τελευταίο του ταξίδι.
Αυτό μου το απαγόρευσε μια εγκύκλιος του Υπουργείου Υγείας. Η κατάσταση που επικράτησε τα δύο τελευταία χρόνια με τους ανθρώπους μας που έφυγαν από τη ζωή και είχαν την ατυχία τις τελευταίες τους ώρες να τις αφήσουν μέσα στα Νοσοκομεία τραγικά μόνοι.
Έφυγαν άφιλοι, μόνοι για το μεγάλο ταξίδι, δίχως να δουν το δάκρυ του αποχωρισμού που θα ήταν βάλσαμο για αυτούς και καλό κατευόδιο. Δεν ένιωσαν το άγγιγμα της αγάπης αυτών που έμεναν και δεν ήθελαν και δε δέχονταν τον αποχωρισμό τους.
Το σπαραγμό της απώλειας τους στα πρόσωπα των αγαπημένων τους δεν τον είδαν. Ξένα χέρια τους φρόντισαν για το μεγάλο ταξίδι. Χέρια επαγγελματικά, ψυχρά, δίχως συναίσθημα. Τα γνωστά χέρια τα αγαπημένα, που μέχρι τότε ζούσαν μαζί τους δεν τα ένιωσαν.
Θα τα καταλάβαιναν αυτά, από το τρέμουλο τους από τον εσωτερικό πόνο της τελευταίας φοράς. Και όλα αυτά από ένα Νόμο που απαγόρευε κάθε επαφή των απέξω με αυτούς που κάποιο νόσημα ή κάποια ατυχία τους έκλεισε μέσα στα Νοσοκομεία.
Θα μπορούσαν νομίζω και τα προσφιλή πρόσωπα του ετοιμοθάνατου ασθενή, έστω και από Covid -19, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα που χρησιμοποιούσαν και οι επαγγελματίες που τους φρόντιζαν να επιτρέψουν τουλάχιστον στις τελευταίες τους στιγμές να είχαν τη δυνατότητα να ανταλλάξουν ματιές.
Τα μάτια μιλάνε μεταξύ τους, αυτοί θα καταλάβαιναν. Τα αμπαλαρισμένα δέματα που παρέλαβαν οι άνθρωποι αυτοί ήταν αποκρουστικά και απόμακρα. Τους άλλους τους ασθενείς τους εκτός Covid-19 αυτούς γιατί τους στέρησαν όλα τα παραπάνω;
Ποιος ήταν ο σπουδαίος λόγος που δε θα μπορούσαν και αυτοί παίρνοντας όλα τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα που έπαιρνε ο γιατρός και η νοσηλεύτρια να τα πάρουν και αυτοί; Και οι Νοσοκομειακοί την προηγούμενη ημέρα που ήταν εκτός υπηρεσίας την έζησαν όπως όλοι μας.
Μήπως ο λόγος ήταν να μη δούμε τι επικρατούσε μέσα στα Νοσοκομεία από τις ελλείψεις μέσων και προσωπικού; Μήπως υπήρχαν ευθύνες για κάποιους θανάτους και έπρεπε να κρυφτούν;
Γιατί έξω εμείς μάθαμε κάποιες απαράδεκτες συμπεριφορές, ότι δηλαδή υπήρχαν κατακλειμένοι ασθενείς που έμειναν ακαθάριστοι και νηστικοί επί ώρες και συμπεριφορές απαράδεκτες και πολλές φορές απάνθρωπες σε ηλικιωμένους ανθρώπους.
Ευτυχώς υπήρχαν ελεύθερα τα κινητά τηλέφωνα και όσοι μπορούσαν μας κοινωνούσαν τα πάθη τους. Αίτημα και έκκληση νομίζω όλων είναι να καταργηθεί ο απαράδεκτος και απάνθρωπος αυτός αποκλεισμός των κανόνων που οι Ηθικοί Νόμοι καθόρισαν στο βάθος των αιώνων και ο Ηράκλειτος τους θεοποιεί για να τους δώσει μεγαλύτερο κύρος.
Παναγιώτης Φώτου
