Αν περιμένετε τη στεγνή δημοσιογραφική κάλυψη ενός γεγονότος μη διαβάσετε το ακόλουθο κείμενο.
Αν από την άλλη επιθυμείτε να ενημερωθείτε για την περιγραφή μιας όμορφης βραδιάς υπό το πρίσμα μιας αγιάτρευτης ντισκόβιας, ενός αχόρταγου party animal, που λατρεύει να αλωνίζει τις πίστες όπως ενσυνείδητα έπραττε στα ‘80ς, τότε καλώς ήρθατε!
Διπλή δόση πάρτι υπό τη διοργάνωση της διαδικτυακής ομάδας του Παληού φέτος το καλοκαίρι. Στις 2 Ιουλίου στο Paradisoτο πρώτο κάλεσμα και στις 20 Αυγούστου στην Ακτή Τόσκα το δεύτερο. Ελάτε ν’ αποχαιρετίσουμε μαζί το καλοκαίρι, έστω και λίγο νωρίτερα, μας είπαν οι διοργανωτές, με μουσικές επιλογές ‘60ς – ‘70ς – ‘80ς από τον Χρήστο Καφά. Οπότε εμείς δεν υπήρχε περίπτωση να είμαστε κάπου αλλού εκείνο το βράδυ εκτός από την Τόσκα, πρώτο τραπέζι πίστα για να μην αναλωνόμαστε σε άσκοπες μετακινήσεις και να είμαστε πλησίον της καρέκλας μας, σε περίπτωση αιφνίδιας λιποθυμίας λόγω χορευτικής κόπωσης. Διότι υπάρχουν εκείνοι που χορεύουν… υπάρχουμε κι εμείς… Δηλαδή το φημισμένο πλέον μπαλέτο «Kafa’sDancingQueens» που πλαισιώνει τον Χρήστο Καφά όποτε αναλαμβάνει την κάλυψη των περίφημων discoparties.
Αυτή τη φορά οι συνθήκες ήταν καλύτερα ελεγχόμενες κι αυτό σημαίνει ότι υπήρχε τόσος κόσμος όσος ήταν αρκετός, προκειμένου οι παριστάμενοι να κινούνται άνετα στην πίστα. Διότι ποιος ο λόγος να ανταποκριθείς στο κάλεσμα μιας τέτοιας διοργάνωσης αν όχι για να χτυπήσεις μια 5ωρη – 6ωρη κάρτα χορευτικής σάρωσης της πίστας;Εμείς άλλωστε αυτό μάθαμε να κάνουμε στην εφηβεία μας, αυτό μας δίδαξε με τις μουσικές επιλογές του ο Χρήστος Καφάς κι αυτό πράττουμε διαχρονικά και συστηματικά με φανατική προσήλωση. Του δώσαμε και κατάλαβε λοιπόν για μία ακόμη φορά, χωρίς να δίνουμε σημασία στο ρολόι… αν και κινδυνεύουμε κάποια στιγμή να βρεθούμε με τη σκούπα στο χέρι για να καθαρίζουμε τα μαγαζιά μαζί με το προσωπικό! Και στην τελική, αν δεν μας πει ο Χρήστος «Ευχαριστούμε καλημέρα σας, πρέπει να πάμε και για ύπνο», δεν το κουνάμε ρούπι!
Κοντολογίς, περάσαμε ζάχαρη το Σαββατόβραδο γιατί το πρόγραμμα ήταν από εκείνα που θέλεις να υπάρχουν ψηφιακά καταγεγραμμένα προκειμένου να τα ξανακούς όποτε σου κάνει κέφι. Χορέψαμε ό,τι τραβούσε η ψυχούλα μας. Twistκαι rockn’ rollαπό τη δεκαετία του 1960, rockκαι discoαπό τη δεκαετία του 1970, electro–synthpopκαι newwave από τη δεκαετία του 1980… andthebeatgoeson… Και για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εμπειρία ο Χρήστος συμπεριέλαβε στις επιλογές του παρένθεση με ελληνικά ποπάκια ‘70ς αλλά και τις «απαλούζες» (όπως τις αποκαλούν οι δισκοθέτες), τα γνωστά αγκαλιαστά μπλουζ όπως το «Monaco 28° a L’ombre» (Jean-François Maurice), το «Careless Whisper» (George Michael) και το «Ti amo» (Umberto Tozzi).
Η βραδιά του Σαββάτου ήταν πραγματικά καυτή. Όχι μόνο λόγω υψηλότατης θερμοκρασίας, αλλά και λόγω κεφιού, κυρίως όμως λόγω ατελείωτου χορού. «Ιδρώσαμε τη φανέλα μας» ενσυνείδητα και κυριολεκτικά, σε σημείο που η παρακείμενη θαλασσίτσα να γεννά ιδέες για νυχτερινή βουτιά, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας για ελάχιστη δροσιά. Τελικά το αποφύγαμε κι αρκεστήκαμε να δροσίζουμε τα λαρύγγια μας με παγωμένες μπύρες και δροσερά ποτά. Προφανώς, όπως θα καταλάβατε και από τα γραφόμενα, εμείς περάσαμε υπέροχα, κάτι όμως που συνηθίζουμε τακτικά.
Οι λόγοι που περνάμε καλά είναι απλούστατοι. Έχουμε μια παρέα, απαλλαγμένη από τοξικούς – μίζερους ανθρώπους, αποτελούμενη από άτομα που ξέρουν να διασκεδάζουν. Ξεκινάμε για παρεΐστικη ψυχαγωγία αφήνοντας στην άκρη οποιαδήποτε κακή προαίρεση κι εφοδιασμένοι μόνο με την καλή μας διάθεση. Προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στις συνθήκες που βρίσκουμε χωρίς να εξοργιζόμαστε με το παραμικρό και χωρίς να έχουμε λυμένο το ζωνάρι μας για καυγά. Δείχνουμε τη μέγιστη κατανόηση στα μαγαζιά όπου πηγαίνουμε, κυρίως όταν ο χώρος κατακλύζεται από πλήθος κόσμου. Όλα αυτά γράφονται για συγκεκριμένο λόγο…
Έχοντας παραστεί στα δύο φετινά πάρτι της διαδικτυακής ομάδας του Παληού, καθώς και στο αντίστοιχο περσινό πάρτι των ίδιων διοργανωτών, κατανόησα πως όταν ένας χώρος εκδηλώσεων αναλαμβάνει τη φιλοξενία ανάλογων πολυπληθών διοργανώσεων δύσκολα μπορεί να είναι ουτοπικά – άψογα προετοιμασμένος. Όταν στο κάλεσμα ανταποκρίνονται 400, 500, ή ακόμη και 800 άτομα, όσο προσωπικό κι αν διαθέτει ο χώρος, είναι ανέφικτο άπαντες να εξυπηρετούνται αυτομάτως τη στιγμή που δίνουν την παραγγελία τους. Λίγη υπομονή επομένως από την πλευρά των θαμώνων θα βοηθούσε στην καλύτερη συνεννόηση και στην ευκολότερη εξυπηρέτηση.
Παρακολούθησα νευριασμένους ανθρώπους να μιλούν με αχαρακτήριστο τρόπο σε σερβιτόρους που εκείνη τη στιγμή προσπαθούσαν να βγάλουν το μεροκάματό τους. Παρακολούθησα εξοργισμένους ανθρώπους ακόμη και να απειλούν τον επιχειρηματία ότι αν δεν σερβιριστούν άμεσα, τότε η παρέα τους θα αποχωρήσει από το πάρτι. Καλά βρε γκρινιάρη άνθρωπε, ειλικρινά πιστεύεις ότι αν φύγεις εσύ και η παρέα σου από ένα μαγαζί γεμάτο με 500 – 600 άτομα, τότε ο επιχειρηματίας θα πτωχεύσει ή θα κόψει τις φλέβες του; Άφησε στο σπίτι σου την γκρίνια και τα νεύρα κι έλα να χαλαρώσεις και να διασκεδάσεις. Διαφορετικά, κάτσε στον καναπέ σου και μάλωνε με τον εαυτό σου, ώστε να γλιτώσουν οι υπόλοιποι από την τοξική σου παρουσία!Τα έγραψα και ξελάφρωσα!
Εμείς λοιπόν το Σαββατόβραδο αποχαιρετήσαμε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2022, παρέα με τη διαδικτυακή ομάδα του Παληού, υπό τις μουσικο-χορευτικές επιλογές του Χρήστου Καφά. Αν ωστόσο εσείς έχετε υπόψη σας κι άλλο αποχαιρετιστήριο πάρτι να μας προτείνετε, εμείς είμαστε ανοιχτοί σε αξιόλογες προτάσεις. Με μία προϋπόθεση ωστόσο, πάνω από την κονσόλα να φροντίζει για τις μίξεις ο Χρήστος Καφάς! Όπως αντιλαμβάνεστε, ως πρόεδρος του Συλλόγου Απανταχού Καφαδόπληκτων, ως μέλος του μπαλέτου «Kafa’s Dancing Queens» και ως μαθήτρια της “Kafa’s Music Academy” έχω συγκεκριμένα στάνταρ τα οποία δεν είμαι διατεθειμένη να διαπραγματευθώ!
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
