09/05/2023
05 Mαΐου 2023
Όταν εκατομμύρια άνθρωποι καταλαμβάνουν την πόλη, και αυτό συμβαίνει παντού στον κόσμο, και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, ολόκληρος ο μηχανισμός ασφαλείας τίθεται σε σιωπή. Ίσως θα έπρεπε να ξαναβρούμε τη συνείδηση της απελευθερωτικής δύναμης της γιορτής.
Το εμμονικό σύστημα παρακολούθησης, αυτός ο μεγάλος αδερφός, είναι βασικά μια χάρτινη τίγρη. Μπορεί να τυφλωθεί και να ανατραπεί. Πρέπει να τυφλωθεί και να πάρει δρόμο. «Αν απλώς πλησιάζοντας ένα μνημείο, οι αγωνιστές της τελευταίας γενιάς κινδυνεύουν να συλληφθούν, πράγματι τους συλλαμβάνουν – γράφει ο Teodoro Margarita -, τώρα, σε αυτές τις καταστάσεις είναι η ώρα, η στιγμή να πλησιάσουμε, να εκδηλώσουμε κάθε αίτημα για απελευθέρωση και εξέγερση. Η γιορτή είναι απελευθέρωση… Forza Napoli»
Το βράδυ της 5ης Μαΐου, χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, από κάθε γειτονιά, σε όλη τη Νάπολι και, ας φανταστούμε, και την επαρχία, ξεχύθηκαν στους δρόμους. Καπνογόνα, σημαίες, ύμνοι, χοροί, κραυγές, πειράγματα, έκφραση ενός ολόκληρου λαού που πανηγυρίζει, που γιορτάζει το τρίτο του πρωτάθλημα.
Επιτρέψτε μου μια ανάλυση, για να ακονίσω το μαχαίρι της διαυγούς κριτικής. Έχει ειδοποιήσει κάποιος τις αρχές; Οι διαδηλώσεις στους δρόμους, στη χώρα μας, δεν πρέπει να επιτρέπονται αλλά να κοινοποιούνται. Δεν νομίζω. Και ακόμη και αν, για πόσες από αυτές έπρεπε να παρθεί άδεια;
Δέκα, εκατό, χίλιες, ή θα έπρεπε να είχαν γράψει «Απλώς, εμείς, οι ναπολιτάνοι, παίρνουμε την πόλη μας και την παίρνουμε ολόκληρη σε κάθε κρυφή γωνιά της, και όπως μας αρέσει, και αναστέλλουμε όλους τους κανόνες, μα πραγματικά όλους και παντού. στην κυκλοφορία, το δημόσιο ντεκόρ, την μετακίνηση, αναστέλλουμε κάθε απαγόρευση, κάθε κώλυμα». Εκ των πραγμάτων έτσι ήταν και έτσι θα είναι.
Είδαμε ένα «πλοίο», ή ψεύτικο πλεούμενο, ένα τεράστιο άρμα σε σχήμα σκάφους, με εκατοντάδες ανθρώπους πάνω του, να διατρέχει τους ναπολιτάνους δρόμους, τις κεντρικές οδούς. Είναι αλήθεια ότι οι οπαδοί της Αταλάντα, κάποτε, έβγαλαν ένα τανκ, έναν Σέρμαν για την ακρίβεια, και παρέλασαν με αυτό. Πολιτική μηχανοκίνηση, προειδοποιήθηκε;
Δεν νομίζω, οι νόμοι για την ασφάλεια; Μα τι λέτε. Καθόλου. Και αν χιλιάδες, μέσα στο χάος, σίγουρα θα έχει συμβεί και σίγουρα θα συμβεί, είμαστε σίγουροι ότι έγινε, βάλθηκαν να ζωγραφίζουν, ψεκάζοντας «Forza Napoli» παντού, στα πεζοδρόμια, στους τοίχους και στην άσφαλτο, νομίζετε ότι ζήτησαν άδεια;
Αυτή η γελοία δεξιά δεξιά κυβέρνηση έχει θεσπίσει αυστηρούς νόμους για τις συγκεντρώσεις. Γελοίοι κανονισμοί προστασίας των μνημείων. Εσείς πιστεύετε ότι κάποιος αξιωματικός επιβολής του νόμου έχει την καρδιά, όχι απλώς το δικαίωμα, να συλλάβει, να σταματήσει κάποιον που θέλει, σε τέτοιες καταστάσεις, δεν ξέρω, να βάφει μπλε το πρόσωπο του Vittorio Emanuele ή του Garibaldi στις ομώνυμες πλατείες;
Πιστεύετε πως το έτσι κι αλλιώς τεράστιο, ανώμαλο σύστημα βιντεοπαρακολούθησης που κατασκοπεύει και παρακολουθεί τις πόλεις μας, μέχρι τα μικρότερα χωριά, τίθεται στην υπηρεσία των αρχηγείων της αστυνομίας και των νομαρχιών για τον εντοπισμό και την αναφορά αυτών των πραγμάτων; Δεν νομίζω.
Όταν εκατομμύρια άνθρωποι καταλαμβάνουν την πόλη, και αυτό συμβαίνει παντού στον κόσμο, και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, όλος αυτός ο μηχανισμός, όλη αυτή η τεράστια μάζα νόμων, διαταγμάτων, αυτό το κράτος ασφαλείας, φιμώνεται.
Οι αναρχικοί ή τα κοινωνικά κέντρα της Νάπολι, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν, γαλήνια, για να δημιουργήσουν, χρησιμοποιώντας τα κοινωνικά χρώματα, όλες τις τοιχογραφίες που πιστεύουν, να αναρτήσουν όλες τις πιθανές αφίσες. Γράφοντας «Η πλατεία είναι δική μας, η πόλη είναι δική μας, ο κόσμος γιορτάζει τη Νάπολι και δεν χρειάζεται άδειες. Η πλατεία είναι δική μας. Ο κόσμος είναι δικός μας και τον παίρνουμε”.
Κανείς, ανάμεσα στα σμήνη του λαού, δεν θα έπρεπε να παραπονεθεί ή να επισημάνει κάτι. Σε αυτές τις στιγμές, η δημιουργικότητα πρέπει να είναι επαναστατική. Εάν, και μόνο πλησιάζοντας ένα μνημείο, οι αγωνιστές της Τελευταίας γενιάς κινδυνεύουν να συλληφθούν, όντως τους συλλαμβάνουν, τώρα, σε αυτές τις καταστάσεις, είναι η ώρα, η στιγμή να πλησιάσουμε, να επιδείξουμε κάθε περίπτωση απελευθέρωσης και εξέγερσης. Η γιορτή είναι απελευθέρωση. Το λαϊκό πανηγύρι είναι έκφραση επανάστασης. Καμία άδεια, καμία εξουσιοδότηση.
Πάμε Νάπολι, ζήτω, ο λαός, ενωμένος παίρνει πίσω τους δρόμους του. Αυτό που λείπει, είναι η επίγνωση της απελευθερωτικής δύναμης της γιορτής. Αυτό το κράτος, αυτό το σύστημα μας αρχειοθετεί, από τη γέννηση, έχουμε έναν φορολογικό κωδικό, είμαστε αναγνωρίσιμοι αριθμοί.
Το λαϊκό πανηγύρι κατακλύζει τα πάντα και η φυσική τάξη των πραγμάτων επιστρέφει εκεί που το άτομο ανήκει στον εαυτό του, στη δική του χαρά, στη δική του μοναδικότητα. Η γιορτή αντιπροσωπεύει την ατομική και συλλογική βούληση να θέλεις να είσαι, να υπάρχεις, να μετράς και να τραγουδάς μαζί με τους άλλους.
Κανένας κλοιός αστυνομικών δεν μπορεί να τη συλλάβει. Καμία δεξιά δεξιά κυβέρνηση θα μπορεί να εκδίδει διατάγματα. Εκατομμύρια άνθρωποι στο δρόμο είναι ο λαός και οι άνθρωποι είναι ο νόμος.
Ένας νόμος που υπερβαίνει και είναι ανώτερος από οποιονδήποτε άλλο νόμο, επειδή ο ίδιος ο λαός, όλοι τους, έστω και πίσω από μια γαλάζια σημαία, εκπροσωπούν τον εαυτό τους εξ ολοκλήρου και επομένως είναι ο νόμος.
Αυτό το σύστημα παρακολούθησης, αυτός ο μεγάλος αδερφός είναι μια χάρτινη τίγρη. Μπορεί να τυφλωθεί και να ανατραπεί. Πρέπει να τυφλωθεί και να πάρει τον πούλο. Ζήτω Νάπολι, δύναμη. Ζήτω ο κόσμος, ζήτω ο λαός. Μη εξουσιοδοτημένη διαδήλωση, άντε από δω
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος comune.info
