Γράφει στο Athens Voice η Μανίνα Ζουμπουλάκη
Αισθάνομαι τεράστια ευγνωμοσύνη κάθε καλοκαίρι που καταφέρνω να «ανέβω» έστω για λίγες μέρες. Μερικές μέρες είναι σχεδόν δροσερές, άλλες είναι λίγο καυτές και υγρές: έτσι περνάει το καλοκαίρι στη Βόρεια Ελλάδα
Στη Θάσο, όταν λένε «έχουμε καύσωνα, καιγόμαστε!» εννοούνε ότι η θερμοκρασία χτύπησε 34, άντε 35 βαθμούς το ντάλα μεσημέρι – κατά πάσα πιθανότητα, θα πέσει στους 25 το βράδυ, μπορεί και πιο κάτω. Στην Αθήνα οι 35 βαθμοί είναι για πλάκα, ούτε καν (καύσωνας), και το βράδυ μένουν αξεκούνητοι στα ύψη οι βαθμοί, κοιμάσαι και ξυπνάς με τον ιδρώτα να στάζει από τη μύτη σου, ή με το αιρκοντίσιον στο φουλ.
Το ξεχνάω κάθε χρόνο που «ανεβαίνω» Θάσο και Καβάλα: φέρνω τα ρούχα του Αθηναϊκού καύσωνα, τα πολύ ελαφρά, άντε και μια ζακέτα για το βράδυ… που καταντάω να την φοράω κάθε βράδυ, μαζί με διπλά φανελάκια από μέσα, σιχτιρίζοντας που δεν έφερα δεύτερη ζακέτα, έτσι, για αλλαγή.
Μη το πάρει κανείς στραβά, αισθάνομαι τεράστια ευγνωμοσύνη κάθε καλοκαίρι που καταφέρνω να «ανέβω» στην Βόρεια Ελλάδα, έστω για λίγες μέρες, μισές στη Θάσο, μισές στην Καβάλα. Όχι για την δροσιά, όχι για τους καύσωνες που είναι για γέλια σε σχέση με τους ορίτζιναλ, τους Αιγυπτιακούς – σόρι, τους Αθηναϊκούς.
Είμαι χαλαρή και χαρούμενη όταν, σαν από θαύμα, καταφέρνω να σκαρφαλώσω στα μέρη που θεωρώ πατρίδα, στα οποία πέρασα την παιδική και εφηβική ηλικία μου και στα οποία έχω ακόμα φίλους, έστω κι αν πετάξουμε απέξω τις αναμνήσεις, που δεν μετράνε στις διακοπές (=αν είσαι κάπου και δεν περνάς καλά, όσο τέλειες κι αν είναι οι αναμνήσεις σου από το μέρος, δεν βοηθάνε καθόλου).
Στην Βόρεια Ελλάδα μετράω μία μία τις μέρες του καλοκαιριού, Στην Βόρεια Ελλάδα οι θάλασσες μου φαίνονται οι καλύτερες του κόσμου, οι παραλίες ομορφότερες. Η δημοτική πλαζ του Λιμένα στη Θάσο, κάτω από το Εβραιόκαστρο και μέσα στο χωριό, είναι πεντακάθαρη – ρεύματα που κατεβαίνουν από τον Ελλήσποντο αλλάζουν συνέχεια τα νερά, που είναι πιο χλιαρά, ή μάλλον λιγότερο παγωμένα από οπουδήποτε αλλού στο Αιγαίο.
Η αντίστοιχη πλαζ στην Καβάλα είναι η Ραψάνη, άσπρη άμμος με μπλε θάλασσα, χωρίς ξαπλώστρες αλλά με άφθονο χώρο να στήσεις την ψαθούλα σου. Όλες οι παραλίες γύρω από τη Θάσο είναι κούκλες, ψάχνεις αυτήν με την λιγότερη πελατεία μέσα στη σεζόν, και τα ίδια ισχύουν για τις παραλίες της Καβάλας. Κάπου θα βρεις να αράξεις χωρίς κοσμοσυρροή…
Η ευγνωμοσύνη που αισθάνομαι όταν χαζεύω το υπερ-γαλήνιο και ελαφρώς δροσερό βόρειο τοπίο είναι προς την καλή τύχη (τα κατάφερα να είμαι όρθια για άλλη μια χρονιά!), τις διάφορες άσχετες ή σχετικές δουλειές του χειμώνα, που μου επέτρεψαν την χλιδή των διακοπών, τους φίλους που βοήθησαν να νοικιάσω σπίτι/δωμάτιο, ή αυτούς που βοηθάνε να περνάνε οι μέρες όμορφα, ή αυτούς που έχουν ταβέρνα με συγκλονιστική κουζίνα.
Οι μέρες είναι πάντα λίγες, ακόμα κι αν είναι κάμποσες. Με πιάνει μελαγχολία όταν πρόκειται να φύγω… και ευτυχώς την ξεχνάω αμέσως μόλις πατήσω το πόδι μου στην Αθήνα. Οι μέρες του καλοκαιριού στην Βόρεια Ελλάδα δεν είναι όλες ηλιόλουστες, έχει συννεφιές, βροχούλες, ξαφνικές καταιγίδες, νυχτερινές υγρασίες, ελαφρά ρίγη στις σκιές ακόμα και στο καταμεσήμερο.
Αλλά είναι φωτεινές και τις μετράω μία μία – όπως μετράω, μεταξύ μας, όλες τις μέρες όλων των καλοκαιριών που, ζέστη-ξε-ζέστη, εύχομαι να μην τελειώσουν ποτέ…
πηγή: athensvoice.gr
