Με την περίπτωση της Στέγης Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών ασχολήθηκα σαν ενεργός πολίτης αυτού του τόπου. Γνώρισα παλαιότερα μερικούς από τους ιδρυτές της και είχα την τύχη, κάποιους να τους έχω δασκάλους μου.
Την αγάπη τους για τα γράμματα και τις τέχνες που είχαν οι άνθρωποι εκείνοι, τη μεταλαμπάδευσαν στους γύρω τους, αλλά περισσότερο σα δάσκαλοι στους μαθητές τους, τόσο με τη διδασκαλία τους όσο και με τον τρόπο της ζωής τους.
Αυτούς τους ανθρώπους προσπάθησα να υπερασπισθώ με τα γραφόμενά μου, γιατί πιστεύω ότι ο πόνος τους θα ήταν αμέτρητος, αν όλα αυτά που προηγήθηκαν για το θέμα αυτό τα ζούσαν από κοντά. Η Στέγη αναμφισβήτητα ήταν μια «φωλιά» πολιτισμού, σ’ όλη τη διάρκεια του μακρού βίου της, και το μαρτυρά η σπουδαία ιστορία της.
Κορυφαίοι άνδρες των Ελληνικών Γραμμάτων και Τεχνών πέρασαν από τη φιλόξενη Στέγη και δίδαξε ο καθένας από το πόστο του πολιτισμό. Σε τέτοιες μυσταγωγίες έτυχε να παραβρεθώ και να γίνω κοινωνός των μυστηρίων τους και να αισθανθώ ανάταση πνεύματος και ψυχής.
Ένας τέτοιος τόπος ήταν για μένα η Στέγη, δεν της έπρεπε η απειλούμενη έξωση. Με μεγάλη χαρά διάβασα ότι βρίσκονται σε διαβούλευση ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Στέφανος με τη διοίκηση του Συνδέσμου.
Και οι δύο φορείς που διαβουλεύονται είναι οι πλέον αρμόδιοι, ο ένας σαν κτήτωρ και ο άλλος νόμιμος εκπρόσωπος του Συνδέσμου, με τα δικά του νομικά και ηθικά επιχειρήματα. Πιστεύω ότι θα βρεθεί η ορθή λύση!
Η πεποίθηση μου αυτή για την παραμονή της Στέγης στον ίδιο χώρο με το Κειμηλιαρχείο ξεκινά πρώτα από την καλή θέληση του Μητροπολίτη, που ήταν καλυμμένα φανερή από την αρχή. Μετά οι διοικούντες στην Στέγη μέτρησαν το μπόι τους και είδαν μέχρι που έφταναν.
Άρπαξαν την ευκαιρία που τους προσφέρθηκε με την προταθείσα διαβούλευση και ενήργησαν σοφά. Αυτούς που ξεκίνησαν τον αγώνα της πλήρους κτήσης του κτηρίου, τους πρέπουν συγχαρητήρια. Έκαναν έναν «καλό αγώνα», λίγα τα όπλα τους και ελάχιστα τα ερείσματα τους, όμως για να συνεχίσουν και να πετύχουν αυτό που δεν έγινε στην ώρα του.
Κατόρθωσαν όμως να ξεσηκώσουν τους Καβαλιώτες και το αποτέλεσμα είναι η σωστή και προσδοκώμενη λύση μέσω της διαβούλευσης. Ευελπιστούμε ότι το «εσαεί» που ήταν η επιθυμία και εντολή των αρχικών κτητόρων και χορηγών, θα γίνει σεβαστό και θα συνυπάρξουν οι δύο αυτοί πολιτιστικοί φορείς στον κοινό τόπο.
Έτσι πιστεύω ότι τίθεται μια γερή υποθήκη στην ιστορία αυτού του τόπου, για την καλή περπατησιά σ’ αυτόν, του Μητροπολίτη Στέφανου, που θα τον ακολουθεί σ’ αυτήν αλλά το σπουδαιότερο και στην άλλη ζωή…
Παναγιώτης Φώτου
