Για τον Τάσο Κουράκη.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, ελάχιστοι, που έρχονται στη ζωή όχι για να τη ζήσουν, αλλά για να την ομορφύνουν, να τη φωτίσουν, να της δώσουν νόημα, ν’ αναχαιτίσουν τη μιζέρια και την πονηριά και να μάς δείξουν με τη στάση τους το δρόμο της ελευθεροφροσύνης και της αξιοπρέπειας. Κι’ είναι αυτοί που λειτουργούν ως οδοδείχτες.
Με την απώλεια του συντρόφου και φίλου Τάσου Κουράκη, όσοι πορευτήκαμε μαζί του, νιώθουμε ότι χάνουμε ένα σπάνιο αμάλγαμα εσωτερικής ευγένειας και ανυποχώρητης επαναστατικότητας, αφορμημένης από κοινωνική ευαισθησία και ευθύνη.
Όλα τα πεδία της πολυσχιδούς δράσης του, τόσο της ιατρικής επιστήμης και της πολιτικής, όσο και της ποίησης, ο Τάσος κατάφερε να τα οξυγονώσει με το ύφος, το ήθος και την απαράμιλλη δοτικότητά του.
Από σήμερα, φτωχότεροι, θα ζούμε με την παρακαταθήκη που αφήνει σ’ όλους μας το ανθρωπιστικό του αποτύπωμα, επαληθεύοντας το “ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος, όταν άνθρωπος ή.”
Καλό σου ταξίδι, ακριβέ μας σύντροφε.
