Aπό την Beth Massey, Aπρίλιος 23, 2024
Είμαι η Beth Massey από τον Συνασπισμό Chicago ANSWER (Act Now to Stop War and End Racism).
Η Κατασκήνωση Αλληλεγγύης της Γάζας στο Κολούμπια εμπνέει φοιτητές σε πανεπιστημιουπόλεις σε όλη τη χώρα να αγωνιστούν ενάντια στο ρόλο που διαδραματίζουν τα πανεπιστήμια στην προώθηση της 76χρονης κατοχής της Παλαιστίνης. Αυτοί οι θαρραλέοι ακτιβιστές κινδυνεύουν με αναστολή σπουδών και σύλληψη.
Η πρόθεση της διοίκησης του Κολούμπια είναι να σταματήσει τις διαμαρτυρίες κατά του πολέμου στη Γάζα, και να εκφοβίσει τους φοιτητές από το να επιμείνουν πως το πανεπιστήμιο πρέπει να τερματίσει τη συνενοχή τους αποχωρώντας από τη ρατσιστική γενοκτονία στην Παλαιστίνη.
Εγώ μαζί με χιλιάδες άλλους φοιτητές του Μπάρναρντ και του Κολούμπια περάσαμε σχεδόν το ίδιο πράγμα το 1968. Έχω δει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι ο σημερινός καταυλισμός εμπνεύστηκε από τον αγώνα μας.
Η ιδέα ότι η κατάληψη από εμάς του χώρου παίζει ρόλο στην προώθηση παρόμοιων αγώνων 56 χρόνια αργότερα είναι πραγματικά ενθαρρυντική για μένα. Αυτή η έξαρση δίνει ελπίδες για τον τερματισμό της κατοχής της Παλαιστίνης όπως ακριβώς τελείωσε ο πόλεμος στο Βιετνάμ.
Το 1968, ήμασταν θυμωμένοι επειδή το πανεπιστήμιο επέτρεψε σε έναν συνεργάτη δεξαμενής σκέψης τον βομβαρδισμό με ναπάλμ του Βιετναμέζικου λαού, το Ινστιτούτο Αμυντικής Ανάλυσης, να λειτουργήσει στην πανεπιστημιούπολη. Ταυτόχρονα, η διοίκηση σχεδίαζε να απαλλοτριώσει δημόσια γη στο Χάρλεμ για να χτίσει ένα γυμναστήριο.
Πολλοί στην πανεπιστημιούπολη είχαν εμπνευστεί από την επίθεση Tετ των Βιετναμέζων τον Ιανουάριο. Η ανθεκτικότητά τους παρά τη δύναμη του στρατού των ΗΠΑ μας άφησε να καταλάβουμε ότι ένας διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός.
Είχαν περάσει μόνο λίγες μέρες από τη δολοφονία του Δρ. Κινγκ στις 4 Απριλίου. Τον προηγούμενο χρόνο, είχε κάνει τη συγκινητική ομιλία «Πέρα από το Βιετνάμ» στην Εκκλησία του Ρίβερσαϊντ σε μικρή απόσταση από το σημείο όπου διαμαρτυρόμασταν.
Ήταν αρκετά θαρραλέος για να μιλήσει ενάντια στην εγκληματικότητα του πολέμου του Βιετνάμ. Η δήλωσή του ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν «ο μεγαλύτερος προμηθευτής βίας στον κόσμο σήμερα» ήταν επιπλέον ενθάρρυνση για εμάς να δράσουμε στις 23 Απριλίου 1968.
Στο τέλος, σχεδόν χίλιοι από εμάς συνελήφθησαν, αλλά η Απεργία του Κολούμπια θα ήταν η πρώτη από τις δύο, τρεις, πολλές εξεγέρσεις στις πανεπιστημιουπόλεις ενάντια στον πόλεμο στο Βιετνάμ. Αυτοί οι αγώνες σίγουρα έπαιξαν τον ρόλο τους στον οριστικό τερματισμό του πολέμου του Βιετνάμ.
Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ φοβάται επί του παρόντος ότι το ίδιο θα ισχύει και για τις ενέργειες των φοιτητών του Κολούμπια του 2024 σε σχέση με την Παλαιστίνη. Αν και ο πόλεμος και ο ρατσισμός είναι ακόμα μαζί μας, υπήρξαν μερικές θαυμάσιες αλλαγές στα χρόνια μεταξύ των αγώνων.
Οι γυναίκες παίζουν πολύ πιο σημαντικό ρόλο, σύμφωνα με τις φωτογραφίες. Ήμασταν εκεί σε μεγάλους αριθμούς πριν από 56 χρόνια, αλλά δεν είχαμε ακόμη διεκδικήσει τον ηγετικό μας ρόλο. Αλλά θα το κάναμε! Και δείτε τον αγώνα τώρα!
Μια άλλη αλλαγή είναι η κατανόηση του παλαιστινιακού αγώνα και η ανάγκη να είμαστε αλληλέγγυοι. Το ξύπνημα μου ήρθε κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Κολούμπια. Στην κατάληψη του Hamilton Hall εκείνο το πρώτο βράδυ, ένας Παλαιστίνιος φοιτητής μου μίλησε για τη Nakba και πώς οι γονείς του είχαν αναγκαστεί να φύγουν από το σπίτι τους και πήγαν με αυτόν στην αγκαλιά τους στον Λίβανο για να γλιτώσουν από τη βία.
Το να επαναστατεί κάποιος, να εξεγείρεται είναι δικαιολογημένο. Η Παλαιστίνη πρέπει να είναι ελεύθερη! Η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη!
+++
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος RED ANT
