Η ζωή του Ηλία Ιωαννίδη άλλαξε.
Προς το καλύτερο. Προ 15 ημερών συνταξιοδοτήθηκε. Πραγματικά. Έπαψε να ξυπνά χαράματα και να δουλεύει ως το απόγευμα. Πηγαίνει στη δουλειά για λίγο. Έχει ελεύθερο χρόνο, ασχολείται με την οικογένεια του. Το απολαμβάνει και δεν το κρύβει.
Η συνέντευξη
Ερ: Ο Ηλίας Ιωαννίδης συνταξιοδοτήθηκε, αποχώρησε από τα επαγγελματικά. Θέλουμε να μας πείτε πως αισθάνεστε ως συνταξιούχος και πως πέρασε όλη αυτή η πολυετής επαγγελματική δραστηριότητα.
Απ: Ξεκίνησα να εργάζομαι από τα 15 μου χρόνια. Δε σταμάτησα να δουλεύω. Πάρα πολλές ώρες. Πραγματικά τώρα αισθάνομαι ωραία. Το χρειαζόμουνα. Νομίζω ότι ήρθε σε μια στιγμή που πραγματικά το σώμα κουράστηκε πολύ και κυρίως η ψυχή. Όλο αυτό το πράγμα, πάρα πολλά χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, ήρθε η στιγμή να σταματήσει. Τώρα είναι όμορφα, είναι ωραία. Κυρίως αν έχεις να κάνεις και άλλα πράγματα. Έχεις και άλλα ενδιαφέροντα, αν δεν είναι κάτι απότομο. Άκουγα ότι πολλοί μελαγχολούν, πολλοί γυρίζουν πάλι στις δουλειές τους (αν και συνταξιούχοι), πολύ ξανά ψάχνουνε να δουλέψουν. Δεν πιστεύω εγώ να το νιώσω αυτό.
Ερ: Πως είναι η ζωή του συνταξιούχου;
Απ: Είμαι συνταξιούχος δυο εβδομάδες περίπου. Αργότερα θα βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δεν ξυπνάω στις 5.30 κάθε πρωί. Αυτό γίνεται εδώ και δυο εβδομάδες. Εκτός από τους οχτώ μήνες που ήμουν βουλευτής.
Εγώ δεν το σκεφτόμουν έτσι. Έλεγα ότι ναι μεν θα βγω στη σύνταξη αλλά θα είμαι με τα αδέλφια μου εκεί στη δουλειά, θα συνεχίσω κτλ. Έχω μια πίεση από τον αδελφό μου τον Γιώργο, που μου λέει: « Μη τυχόν και κατέβεις, τι νόημα έχει αφού βγήκες στη σύνταξη, να είσαι πάλι στη δουλειά». Στη αρχή το έκανα γιατί ήταν η μεταβατική περίοδος και για τη δουλειά δεν είναι εύκολη. Δεν μπορεί ξαφνικά να λείπει ένας από μια δουλειά. Σήμερα ας πούμε θα πάω κατά τις 10 το πρωί να τους δω, αν χρειαστεί να βγω για καμιά δουλειά που θα μου πει ο αδελφός μου. Αυτό το απότομο δεν θα μου συμβεί. Τη μια μέρα να είσαι από το πρωί έως το βράδυ και την άλλη μέρα να λες τι κάνω. Δεν θα μου συμβεί αυτό. Στο σπίτι μου στο χωριό, έχω πολλά πράγματα να κάνω. Το περίμενα πως και πως αυτό, για να μπορέσω να ασχοληθώ εδώ με πράγματα που μου αρέσουν πάρα πολύ. Έχω τα εγγόνια μου, που είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί. Να ασχοληθώ μαζί τους, να παίξω μαζί τους, να τρέξω μαζί τους. Να ικανοποιήσω τις ανάγκες τους, αυτά που χρειάζονται κτλ.
Νομίζω μάλλον ότι θα είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής μου. Γερός να είμαι, γερός να είναι όλος ο κόσμος και όλοι οι γύρω μου για να μπορέσω λίγο να το χαρώ.
Ερ: Πως είναι ο κλάδος των μεταφορών σήμερα, με τον ανταγωνισμό που υπάρχει; Πόσα πράγματα άλλαξαν; Αναπτύχθηκαν πολύ οι courier…
Απ: Το κομμάτι της δουλειάς μας που λέγεται μικροδέμα, μεγάλο μέρος το έχει πάρει η courier. Στην αρχή ήταν πανάκριβες οι μεταφορές τους αλλά σιγά- σιγά προσαρμόστηκαν σε τιμές που δεν έχουν σχέση με τις δικές μας. Των κλασσικών μεταφορών. Έχουν προσαρμοστεί τέλος πάντων. Παραμένει στη δική μας μεταφορά ένα μεγάλο μέρος, κατασκευαστικές εταιρίες, τροφίμων, μεγάλων δεμάτων. Δεν μπορεί μια courier να φέρει ένα τεράστιο δέμα, ας πούμε ένα βαρέλι με λάδι κτλ. Ο ανταγωνισμός υπάρχει στη δουλειά μας. Αυτοί που έχουν καλή υποδομή, αυτοί που νοιάζονται, εκσυγχρονίζονται νομίζω ότι συνεχίζουν και επιβιώνουν. Παράγουν ένα έργο και τέλος πάντων ζουν. Αυτοί που δεν αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους με σοβαρότητα , δεν είναι σωστοί επαγγελματίες και νομίζουν ότι όλα τα χρήματα που παίρνουν από αυτή τη δουλειά είναι και δικά τους, καταστρέφονται. Έχουν συμβεί πολλά τέτοια στον κλάδο μας, διαχρονικά.
Ερ: Στο κέντρο της Καβάλας θα υπάρχει μια καλύτερη μεταχείριση, λειτουργία των μεταφορικών φορτηγών;
Απ: Όχι. Τα φορτηγά των μεταφορικών εταιριών δεν ενοχλούν. Ενοχλεί η αδιαφορία όλων των δημοτικών αρχών και ένα έλλειμμα ενδιαφέροντος και αντιμετώπισης του σοβαρού κυκλοφοριακού θέματος. Εμείς προσαρμοστήκαμε σε όλα. Όλα τα πρακτορεία, λειτουργούν μέσα στην αγορά με μικρά φορτηγάκια για τα οποία πρέπει να υπάρχουν θέσεις στάθμευσης. Υπάρχουν; Όχι. Δεν υπήρξε δημοτική αρχή με την οποία δεν επικοινωνήσαμε και δεν μιλήσαμε για να λύσουμε αυτά τα θέματα. Έχουμε συμφωνήσει και μάλιστα και από την τροχαία υπάρχει θέμα και ευθύνη, για τον έλεγχο που πρέπει να γίνεται. Στην Ομόνοια αν κάνεις μια βόλτα θα δεις ότι στα σημεία που έχουμε συμφωνήσει να χρησιμοποιούμε (σύμφωνα με κανονισμό κτλ), πάντα είναι παρκαρισμένα άλλα αυτοκίνητα. Όταν πρέπει να μοιράσεις ένα δέμα στην κεντρική πλατεία και δε βρίσκεις χώρο να παρκάρεις. Χώρους που έπρεπε να είναι ελεύθεροι, είναι καταλυμένοι από Ι. Χ, αναγκάζεσαι υποχρεωτικά να παρκάρεις στην άλλη άκρη. Κοντά στην Αστυνομία και και από εκεί κουβαλάς με το καρότσι το δέμα. Καταλαβαίνει έτσι πόσο υποβαθμισμένη είναι η δουλειά μας.
