Ένα νέο κεφάλαιο φαίνεται πως ανοίγει στο πολιτικό σκηνικό.
Τα παλιά μοντέλα φαίνεται πως χάνουν την επιρροή τους: οι πολιτικές οικογένειες μειώνουν την απήχησή τους, ενώ οι συνδικαλιστές δεν βρίσκουν πλέον συμμάχους/ψηφοφόρους εκτός του κομματικού σωλήνα. Είτε γιατί είναι βαριά compromised, είτε γιατί είναι ανίκανοι (ή και τα δύο).
Το βίντεο του Κασσελάκη θυμίζει περισσότερο αμερικανική πολιτική εκστρατεία. Τα λόγια του είναι προσεκτικά επιλεγμένα. Αποφεύγει τον ιδεολογικό χρωματισμό και τις δογματικές αναφορές στο παρελθόν, και επικεντρώνεται στο μέλλον.
Αναδεικνύει το προσωπικό του προφίλ με αμεσότητα. Το δεν «έχω gay ατζέντα, έχω ανθρώπινη ατζέντα» κλείνει, πριν καν ανοίξει, ένα παραδοσιακά δύσκολο θέμα. Προχωρώντας παραπέρα, φιλοτεχνεί το προφίλ του προσπαθώντας να βρει σημεία συναντίληψης με τον μέσο Έλληνα ενώ παράλληλα αναδεικνύει την μοναδικότητά του στις επαγγελματικές και προσωπικές επιτυχίες
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Κασσελάκης αποφεύγει να αναφερθεί στη δεξιά γενικά, διαφοροποιώντας τον λόγο του από τα ξύλινα τσιτάτα του ΣΥΡΙΖΑ και χτυπώντας προσωπικά τον Μητσοτάκη….ως εκείνον που δεν έχει εργαστεί ποτέ στη ζωή του.
Οι λέξεις του στο βίντεο είναι προσεκτικά επιλεγμένες. Αποφεύγει τον ιδεολογικό χρωματισμό, κινούμενος εκτός του παρελθόντος, επικεντρώνεται στο μέλλον της Αριστεράς. Ναι μεν αναδύεται μέσα από το πρίσμα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως ποιο μέλος αυτού του κόμματος θα τον ψηφίσει; Η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ταυτίζεται με αυτά που λέει.
Το πιο πιθανό είναι να είμαστε μάρτυρες της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχήματος. Το βέβαιο είναι ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός νέου πολιτικού τοπίου.
Maybe there is an alternative…
