21/05/2023
Η δυστυχής εισβολή στο Ιράκ το 2003 είχε ως αποτέλεσμα μια σειρά από αρνητικές συνέπειες και σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγιναν αμέσως αντιληπτές: ιρακινοί βασανίστηκαν στα κελιά του Abu Ghraib, κρατήθηκαν παράνομα στο Γκουαντάναμο, μια Χώρα που καταστράφηκε προς όφελος του Ιράν. Αλλά και επεισόδια που έμειναν άγνωστα για πολύ καιρό.
Ένα για όλα. Στις 12 ιουλίου 2007, ένα ελικόπτερο Apache που πετά πάνω από τη Βαγδάτη εντοπίζει μερικούς αμάχους στον παρακάτω δρόμο, συμπεριλαμβανομένου ενός φωτογράφου εξοπλισμένου με κάμερα. από το ελικόπτερο την μπερδεύουν με εκτοξευτή ρουκετών και πυροβολούν εναντίον τους. Ένα φορτηγό που έρχεται προς βοήθεια χτυπιέται κι αυτό: 11 νεκροί, μεταξύ των οποίων δύο παιδιά.
Αυτό το γεγονός θα είχε παραμείνει θαμμένο μαζί με τα θύματά του, αν δεν είχε αποκαλυφθεί το 2010 από έναν αυστραλό δημοσιογράφο, τον Τζούλιαν Ασάνζ, ιδρυτή του WikiLeaks, με τη βοήθεια της Τσέλσι Μάνινγκ-Chelsea Manning, ενός τρανσέξουαλ στρατιώτη. Ήταν αυτοί που απέτρεψαν το «έγκλημα της σιωπής» για τη φρίκη των τραγωδιών του Ιράκ και του Αφγανιστάν.
Μόνο οι δικτατορίες φιμώνουν τα ΜΜΕ. Οι αληθινές δημοκρατίες βρίσκουν το θάρρος να αποκαλύψουν «τι δάκρυα βρέχει και τι αίμα» η Εξουσία. Και τα διορθώνει. Ο Πρόεδρος Ομπάμα το έκανε δίνοντας χάρη στην Τσέλσι Μάνινγκ, η οποία ήταν ένας στρατιωτικός με 35 χρόνια φυλάκιση στην πλάτη να εκτίσει. Γιατί όχι ο Μπάιντεν για τον Ασάνζ, που είναι ένας δημοσιογράφος;
Κι όμως, ως αντιπρόεδρος ο Μπάιντεν είχε αναγνωρίσει ότι οι αποκαλύψεις των WikiLeaks δεν προκάλεσαν «καμία ουσιαστική ζημιά». Παρόλα αυτά, η Ουάσιγκτον κατήγγειλε τον Ασάνζ για 17 κατηγορίες, με βάση έναν απαρχαιωμένο νόμο – τον νόμο περί κατασκοπείας του 1917 – που περιόριζε τον Τύπο κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου.
Φυλακισμένος για οκτώ χρόνια στα γραφεία του Ισημερινού στο Λονδίνο (για να ξεφύγει από μια καθόλου αξιόπιστη κατηγορία για βιασμό), τον απρίλιο ξεκίνησε το τέταρτο έτος της φυλάκισής του στο Belmarsh, μια αγγλική φυλακή υψίστης ασφαλείας, εν αναμονή της έκδοσης στις ΗΠΑ. Οι συνθήκες στις οποίες ζει έχουν υπονομεύσει σοβαρά την υγεία του. Ως εκ τούτου, δεκάδες αυστραλοί, βρετανοί και αμερικανοί βουλευτές – καθώς και η Διεθνής Αμνηστία και οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα – έχουν απευθύνει εκκλήσεις στον Γενικό Εισαγγελέα, Υπουργό Δικαιοσύνης των Ηπα και ζήτησαν από το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου να αρνηθεί την έκδοση.
Οι διπλωμάτες είναι από τους πρώτους που αναγνωρίζουν πόσο επιζήμια μπορεί να είναι η διαρροή αναφορών και άλλων εμπιστευτικών εγγράφων. Αλλά εάν η «εμπιστευτικότητα» χρησιμεύει για την απόκρυψη εγκλημάτων πολέμου, υπερισχύει το καθήκον του αξιωματούχου να τα καταγγείλει και το δικαίωμα του δημοσιογράφου να τα δημοσιοποιήσει, είτε είναι scoop είτε όχι. Υπενθυμίζεται ότι το 2004, κατά την εισβολή στο Ιράκ, 52 πρώην βρετανοί διπλωμάτες και 27 πρώην υψηλόβαθμοι αμερικανοί πρεσβευτές και στρατηγοί βγήκαν από τις επιφυλάξεις με δύο σκληρές επιστολές που επέκριναν τον Μπλερ και τον Μπους.
Τώρα, εμείς πρώην διπλωμάτες προσχωρούμε στους βουλευτές και τις ανθρωπιστικές οργανώσεις που έχουν υπογράψει εκκλήσεις για την απελευθέρωση του δημοσιογράφου, πεπεισμένοι ότι οι δημοκρατίες ευδοκιμούν μόνο αν έχουν το θάρρος να κοιτάξουν τον εαυτός τους στον καθρέφτη. Για το σκοπό αυτό καλούμε την κυβέρνησή μας να ενωθεί με όλους εκείνους που καλούν τον Πρόεδρο Μπάιντεν να εγκαταλείψει κάθε δράση κατά του Τζούλιαν Ασάνζ, σύμφωνα με όσα έχει κάνει ο Ομπάμα.
Υπογράφοντες:
Marco Baccin, Francesco Bascone, Mario Boffo, Rocco Cangelosi, Torquato Cardilli, Giuseppe Cassini, Fabio Cristiani, Antonio D’Andria, Anna Della Croce, Enrico De Maio, Patrizio Fondi, Paolo Foresti, Giovanni Germano, Elisabetta Kelescian, Maurizio Lo Re, Luigi Maccotta, Roberto Mazzotta, Enrico Nardi, Angelo Persiani, Alessandro Pietromarchi, Michelangelo Pipan, Giancarlo Riccio, Antonio Tarelli, Maurizio Teucci, Bernardo Uguccioni
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος contropiano.org
