Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Ποιός φυσιολογικώς συγκροτημένος Έλλην πολίτης δεν θα ήθελε να διαβάσει ή να ακούσει, Δευτέρα πρωί, 22 Μαïου, σχόλια, κρίσεις και απόψεις για τα χθεσινά αποτελέσματα των εκλογών;
Δυστυχώς, επειδή το περιθώριο της ώρας εκτυπώσεως μιας εφημερίδος είναι, εκτός εκτάκτων περιπτώσεων επιτακτικό, το σημερινό κείμενο εγράφη λίγες ώρες πριν από την χθεσινή εκλογική αναμέτρηση, έτσι ο γράφων δεν είχε την δυνατότητα να παραθέσει τα σχόλια των γαλλικών εφημερίδων που αφορούν την ελληνική εκλογική επικαιρότητα.
Θα πρέπει να περιμένουμε τον β’ γύρο τον Ιούλιο. Κατά γενικό κανόνα, τα εκλογικά αποτελέσματα ελκύουν πάντοτε την περιέργεια του κοινού. Θα περιορισθώ λοιπόν στα γραφέντα προ οκταημέρου στο γαλλικό Τύπο για τις εκλογές στην γείτονα της Ελλάδος χώρα, την Τουρκία.
Πώς αντιμετώπισαν, σχολίασαν και τι συμπεράσματα εξήγαγαν οι γαλλικές εφημερίδες από τα εκλογικά, βουλευτικά και προεδρικά αποτελέσματα της Τουρκίας που έδωσαν την 14η τρέχοντος την προσωρινή «πρωτιά» στον Ερντογάν ο οποίος ελπίζει να την επιβεβαιώσει στις 28 Μαïoυ. Αφ’ενός μεν ανεγνώρισαν την μεγάλη συμμετοχή των πολιτών στην εκλογική αναμέτρηση (σχεδόν (90%) και αφ’ετέρου σημείωσαν την ρητορική σαγηνευτική ικανότητα του αυταρχικού ηγέτη.
Άς ειπωθεί ευθύς εξ αρχής: οι δυο πυλώνες της Ηνωμένης Ευρώπης, Γερμανία και Γαλλία, –στις οποίες ζούν και εργάζονται πολυπληθείς Τούρκοι– πριν ακόμη γνωσθεί το αποτέλεσμα του α’ πρώτου γύρου των εκλογών, ιδίως το Παρίσι, δεν διακρίνονταν για τα φιλικά τους αισθήματα έναντι του Ερντογάν.
Η Γαλλία αφήνει να εννοηθεί ότι ενοχλείται διπλωματικώς για τον ρόλο που διεκδικεί να παίξει η Τουρκία στην διεθνή σκηνή χάρις στις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει ο ισλαμοσυντηρητικός ηγέτης–οπαδός της απολυταρχικής πολιτικής εξουσίας της εν λόγω χώρας.
Σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις οι Τούρκοι της Γαλλίας, οι κατοικούντες κυρίως στις ανατολικές περιοχές της χώρας (Αλσατία, πλησίον της Γερμανίας ) και στην περιοχή της πρωτεύουσας, ψήφισαν πλειοψηφικώς υπέρ του Ερντογάν.
Διευκρινιστέον ότι το Παρίσι ανέχεται μεν αλλά δυσφορεί για το γεγονός ελέγχου που εξασκεί το τούρκικο κράτος των τόπων λατρείας στο εξωτερικό (τζαμιά). Δεν λησμονεί επίσης την ανταλλαγή πικρόχολων φράσεων που είχε ο Μακρόν με τον Ερντογάν επ’ ευκαιρία της ελεύθερης ναυσιπλοïας στην Ανατολική Μεσόγειο γαλλικών πολεμικών σκαφών.
Επιπροσθέτως, η Γαλλία ποτέ δεν έκρυψε την δυσαρέσκειά της έναντι της μεγαλομανίας που επιδεικνύει με θεατρικό τρόπο ο «σουλτάνος» στο παγκόσμιο στίβο. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια μέρα των εκλογών, 14 Μαïου, η εβδομαδιαία «Εφημερίδα της Κυριακής» στο άνοιγμα της πρώτης σελίδος έθετε την ερώτηση: Ερντογάν μπορεί να πέσει; Για να το γνωρίσουμε πρέπει να περιμένουμε τον δεύτερο γύρο της εκλογικής αναμετρήσεως την 28 τρέχοντος.
Με μετρημένο ενδοιασμό για την εξασκούμενη μέχρι σήμερα πολιτική της Άγκυρας ήταν η πρωινή συντηρητική εφημερίδα «Ο Φιγκαρό» ο οποίος κατατόπιζε πλήρως τους αναγνώστες του. Από την μεριά του ο εσπερινός «Λε Μόντ» που έχει την φήμη «αντικειμενικής» παρουσιάσεως των γεγονότων και καλλιεργεί επιτυχώς το ναι με αλλά δε, προσπαθεί να εξηγήσει την σχετική επιτυχία του εξερχόμενου προέδρου.
Πώς κατόρθωσε να επιτύχει ένα αποτέλεσμα που παραλίγο θα του εξασφάλιζε την εκλογή του ήδη από τον πρώτο γύρο; Η εφημερίδα σημειώνει ότι εγκατέστησε ένα πελατειακό σύστημα προσφέροντας χρηματικές χρηματοδοτήσεις σε εκείνους που τον υποστηρίζουν με αντάλλαγμα την ψήφο τους.
Μοίρασε ο ίδιος την ημέρα των εκλογών (μας πληροφορεί «Λε Μόντ») χαρτονομίσματα των 10 ευρώ σε παιδιά που τον περίμεναν έξω από το εκλογικό γραφείο στο οποίο ψήφισε. Για να κερδίσει την εύνοια των οικογενειών που πτωχεύουν λόγω πληθωρισμού (45% ετησίως) αύξησε τους μισθούς, μείωσε το όριο ηλικίας για τις συντάξεις, και επιχορήγησε τους λογαριασμούς που οι καταναλωτές ήταν υποχρεωμένοι να πληρώσουν για το γκάζι και το ηλεκτρικό ρεύμα.
Στο σύνολό του, ο Τύπος δίνει έμφαση στο ανέλπιστο σκορ του εθνικιστή Ογκάν, ακραίου δεξιού που με το 5,3 % που πέτυχε, είναι δυνατό να επηρεάσει το αποτέλεσμα του β’ γύρου ο οποίος. Ο πρώτος γύρος παρουσίαζε δυσκολίες για μια βέβαιη νίκη για τον Ερντογάν (49.60%) και ακόμη περισσότερο για τον Κιλιτσντάρογλου (45%).
Ο Ογκάν αποφεύγει να πάρει θέση για τον β’ γύρο, δήλωσε όμως ότι επιθυμεί την απομάκρυνση από την χώρα του των 3,5 εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων. Θα έδινε την ψήφο του σε εκείνον που θα τους έδιωχνε.
Η μοντερνίζουσα «Λιμπερασιόν, εχθρικώς διακείμενη στο αυταρχικό και διακεκηρυγμένο φίλο του Ισλάμ Ερντογάν καυτηριάζει πολλά σημεία της πολιτικής του, ιδίως εκείνη που εμποδίζει την ελεύθερη έκφραση των Τούρκων και Κούρδων πολιτών. Μόνο η κομμουνίζουσα «Ουμανιτέ» κριτίκαρε χωρίς περιστροφές την πολιτική του «σουλτάνου» χαρακτηρίζοντας την παραδειγματικώς αντιδημοκρατική.
Ο Κιλιτσντάρογλου δηλώνοντας δημοσίως ότι είναι αλεβί επέσυρε την μήνη των ακραίων σουνιτών. Οι γαλλικές εφημερίδες απέφυγαν να αναφερθούν, άγνωστο για ποιο λόγο, στον αλεβισμό, οποίος εκθειάζει την εκκοσμίκευση του κράτους που το διαχωρίζει από την θρησκεία.
Οι αλεβί (ετερόδοξος κλάδος του μωαμεθανισμού) δεν αρνούνται την θρησκευτική συγγένεια τους με τους σιίτες του Ιράν. Είναι γνωστικιστές που δέχονται την φαινομενική ενανθρώπιση του Μωάμεθ, δίνουν δε μεγαλύτερη έμφαση στη γνώση παρά στη πίστη.
Απορρίπτουν να εισέλθουν σε τζαμί και πρεσβεύουν φιλοσοφικώς και θεολογικώς την ύπαρξη του ανωτάτου όντος το οποίο όμως δεν επεμβαίνει στα ανθρώπινα πράγματα. Όλα αυτά λαμβανομένης υπ’ όψη και της ρητορικής μετριότητος του Κιλιτσντάρογλου συνέβαλαν στο απογοητευτικό για τους οπαδούς του αποτέλεσμα…
