Για τον Βασίλη Λεμονίδη το σημαντικότερο πρόβλημα της οικονομίας, των ανθρώπων και των επαγγελματιών είναι το πρόβλημα της ακρίβειας. Για το οποίο σημειώνει, δεν έγινε ως τώρα κάτι το ουσιαστικό. Δεν λύθηκε, δεν αντιμετωπίστηκε.
Υπό αυτό το πρίσμα παρακολουθεί όλα τα υπόλοιπα θέματα, μεταξύ των οποίων οι εκλογές στα Επιμελητήρια. Δεν άνοιξε τα χαρτιά του. Μίλησε για τον θεσμό, για το Επιμελητήριο της Καβάλας και για αυτά που δεν πρέπει να επαναληφθούν προεκλογικά:
«Λίγα σχόλια και απολύτως στοχευμένα. Έχω μια εμπειρία που αγγίζει τα 23 χρόνια στο θεσμό του Επιμελητηρίου και γενικά στα συνδικαλιστικά όργανα της αγοράς. Έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα και όλους τους εμπορικούς συλλόγους.
Στην Καβάλα συμβαίνει το εξής. Οι τρεις επαγγελματικοί φορείς της αγοράς και της επιχειρηματικότητας, Επιμελητήριο- Εμπορικός Σύλλογος- Ομοσπονδία σε στενή σχέση με όλη την υπόλοιπη κοινωνία, με την τοπική αυτοδιοίκηση κτλ συνεργάζονται άψογα σε όλα αυτά τα 20 χρόνια που εγώ συμμετέχω στα συνδικαλιστικά και επαγγελματικά σωματεία.
Αυτό είναι κάτι το οποίο έχουμε κατακτήσει. Είναι κάτι που το συνεχίζουν οι σημερινές διοικήσεις και είναι κάτι πολύ καλό διότι δείχνει ότι είμαστε ενωμένοι. Θα ήταν το ιδεατό να ήμασταν ενωμένοι ακόμη και σ` ένα συνδυασμό (των εκλογών του Επιμελητηρίου), ούτως ώστε να μπορεί το Επιμελητήριο να προχωρήσει ακόμη καλύτερα.
Ακόμη πιο μπροστά και να είναι ακόμη περισσότερο διεκδικητικό. Εγώ σαν χαρακτήρας ποτέ δεν είμαι υπέρ των εντάσεων. Έχω έρθει είτε ως συνδικαλιστής, είτε ως άνθρωπος της αγοράς να ενώσω δυνάμεις και ποτέ να χωρίσω.
Δε θέλω να μπω ποτέ σε διαδικασία εντάσεων και χαρακτηρισμών. Δε βλέπω αυτήν τη στιγμή και προς το παρόν, μεγάλο ενδιαφέρον (για τις εκλογές στο Επιμελητήριο). Στην παρούσα φάση που ζούμε αυτή τη ζοφερή κατάσταση, αν ρωτήσουμε 10 επαγγελματίες στην αγορά να μας απαντήσουν δεν νομίζω ότι το κύριο μέλημα τους είναι το ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος στο Επιμελητήριο.
Επειδή έζησα τις προηγούμενες εκλογές, πριν από 7 χρόνια. Ήταν η πιο τραγική εμπειρία. Οι εκλογές του Επιμελητήριου διεξάγονται ανά τμήματα. Στο Εμπορικό Τμήμα ο «πόλεμος» ο οποίος έγινε τότε μεταξύ φίλων, συγγενών, κουμπάρων και γενικότερα γνωστών θα πω ότι ήταν κάτι λυπηρό.
Αυτό κούρασε και κουράζει. Κουράζει τον κόσμο που θα έρθει να ψηφίσει. Ή θέλουμε να έρθει να ψηφίσει. Είναι 8.500 ενεργά μέλη και ψηφίζουν 2.000 με 2.500. Λέει κάτι αυτό; Από την άλλη πλευρά δεν είναι δυνατό όλοι οι συνδικαλιστικοί φορείς, όλοι οι επαγγελματικοί φορείς ανά την Ελλάδα, να έχουν ανά τρία ή ανά τέσσερα χρόνια εκλογές και να είναι συγκεκριμένη η χρονική περίοδος τους.
Αντίθετα να έχουμε τις εκλογές στα Επιμελητήρια τα οποία να κρέμονται από την απόφαση ενός Υπουργείου Ανάπτυξης και να κρύβονται από πίσω άλλες μεθοδεύσεις και να φτάνουμε στα 7 χρόνια από τις προηγούμενες εκλογές!
Εδώ θα συμφωνήσω με την τοποθέτηση του κ. Καραγιαννίδη, στην πρόσφατη συνέντευξη του. Ατονεί το ενδιαφέρον και αυτών που μπορεί να είναι στη διοίκηση. Όχι μόνο αυτών που μπορεί να είναι στην «αντιπολίτευση».
Είναι πολύ λάθος να μιλάμε σε επιμελητηριακές εκλογές και γενικότερα που έχουν να κάνει με επιχειρηματίες, για αντιπολιτεύσεις. Δε μιλάμε για κομματικά όργανα. Το Επιμελητήριο είναι συμβουλευτικός φορέας επιχειρηματικά του κράτους. Αυτός είναι ο ρόλος, δεν είναι συνδικαλιστικός φορέας, είναι συμβουλευτικός φορέας».
