Η Ελένη Τσεντεμεϊδου ανήκει στην παλιά σπουδαία φουρνιά που ανέδειξε ο Καβαλιώτικος Κλασσικός Αθλητισμός.
Γεννημένη το 1969, αθλήτρια του ΑΟΚ, ξεκίνησε το στίβο το 1983 και σταμάτησε το 1998. Με επίδοση 18.53 κατέχει την 3η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στη Σφαιροβολία. Με 15. 28 είναι η Τρίτη καλύτερη όλων των εποχών στις νεανίδες. Με 14.74 είναι η δεύτερη καλύτερη όλων των εποχών στις κορασίδες. Κατέρριψε 8 φορές το πανελλήνιο ρεκόρ σε όλες τις κατηγορίες.
Οι διακρίσεις της ήταν πολλές. Στους Μεσογειακούς αγώνες στο Μπάρι της Ιταλίας το 1997 ήρθε 2η. Πήρε χρυσά μετάλλια στους Βαλκανικούς αγώνες του 1997 και 1998. 21 φορές κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο σε διάφορες ηλικιακές κατηγορίες.
Η Ελένη είναι ένας άνθρωπος του στίβου. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Αθλητική Πρωινή και στον Τάσο Πατσίδη, αναφέρθηκε σε αυτά που βίωσε η ίδια στον κλασσικό αθλητισμό αλλά και έκανε λόγο και για την τωρινή κατάσταση. Η ίδια παραμένει ενεργή με μεγάλο μεράκι, θέλοντας να βγάλει τις μελλοντικές πρωταθλήτριες.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Ερ; Θέλουμε να μας κάνεις μια σύγκριση της δικής σου εποχής με την τωρινή εποχή στον κλασσικό αθλητισμό.
Απ: Καμία σχέση. Τότε το στάδιο της Καβάλας ήταν γεμάτο, δεν είχαμε διαδρόμους να τρέξουμε. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια κίνηση να ανθήσει περισσότερο ο κλασσικός αθλητισμός στην Καβάλα αλλά θέλουμε ακόμη δουλειά.
Ερ: Παίζουν ρόλο και οι συνήθεις της εποχής; Τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Απ: Βέβαια. Τώρα τα παιδιά είναι πιεσμένα με τα μαθήματα τους και τα φροντιστήρια τους. Τότε εμείς ήμασταν πιο ελεύθερα. Δεν ήμασταν τόσο πολύ ζορισμένα από το σχολεία. Οι παρέες μας επίσης παίξανε μεγάλο ρόλο. Κάναμε πολύ παρέα οι αθλητές μεταξύ μας. Οπότε τα στάδια ήταν γεμάτα.
Ερ: Βγαίνουν ταλέντα στην τωρινή εποχή;
Απ: Βεβαίως. Βγαίνουν και τώρα ταλέντα αλλά πιστεύω ότι πηγαίνουν χαμένα, λόγω των συνθηκών που υπάρχουν. Φτάνουν σε μια ηλικία και εγκαταλείπουν τον κλασσικό αθλητισμό.
Προσωπικά εγώ συνέχισα μέχρι τα 35. Έφυγα στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασα και μετά κατέβηκα στην Αθήνα. Συνέχισα να κάνω πρωταθλητισμό. Αν έμενα στην Καβάλα, δεν νομίζω ότι θα συνέχιζα για πάρα πολλά χρόνια.
Ερ: Τι σου έμεινε από εκείνη την εποχή; Ήσουν στις καλύτερες αθλήτριες της Ελλάδας.
Απ: Ήταν μια μοναδική εμπειρία.
Πολλές γνωριμίες, ταξίδια, παρέες μεταξύ των αθλητών. Πολύ καλό κλίμα ανάμεσα μας.
Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω πάλι θα έκανα τα ίδια.
Ερ: Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σημάδεψαν την πορεία στου στον κλασσικό αθλητισμό;
Απ: Ο ένας ήταν ο αείμνηστος Μανώλης Γιαννάκης. Ηταν ο πρώτος μου προπονητής. Ο άλλος ήταν ο Κώστας Σπανίδης ο οποίος και αυτός δεν ζει τώρα. Ο Σπανίδης με μύησε πιο έντονα στα μυστικά της Σφαιροβολίας.
Ερ: Ποιος ήταν ο πιο σπουδαίος αγώνα σου;
Απ: Ο πιο σπουδαίος μου αγώνας ήταν στους Μεσογειακούς Αγώνες το 1997 στο Μπάρι της Ιταλίας όπου κατέλαβα τη 2η θέση στη Σφαιροβολία.
Ηταν η μεγαλύτερη ,μου επιτυχία.
Ερ: Ποια ήταν η μεγαλύτερη πικρά που ένιωσες στον κλασσικό αθλητισμό;
Απ: Σε μικρή ηλικία. Σαν κορασίδα το 1986 πήρα μέρος σε αγώνα νεανίδων και βγήκα 10η, μετέπειτα δεν με στείλανε σε αγώνες της ανάλογης κατηγορίας.
Μου έμεινε αυτή η πίκρα. Τότε ήμουν 10η στον κόσμο.
Ερ: Τώρα ανήκεις στο προπονητικό τιμ του ΑΟΚ, βοηθάς τα παιδιά να μάθουμε τα μυστικά των ρίψεων. Πως βλέπεις την όλη κατάσταση;
Απ: Κοιτάξτε όπως προανέφερα τα παιδιά πιέζονται.
Δεν έχουν ελεύθερο χρόνο. ‘Όσο ελεύθερο χρόνο έχουν τα παιδιά έρχονται στο γήπεδο. Δεν φτάνει όμως. Όταν φτάνουν σε μια ηλικία 19 ετών μπορούν παράλληλα να σπουδάζουν αλλά και να κάνουν κλασσικό αθλητισμό. Δεν πρέπει να τα παρατάνε. Εγώ σπούδαζα και έκανε πρωταθλητισμό ταυτόχρονα.
Τώρα τα περισσότερα παιδιά δυστυχώς δεν συνεχίζουν, μόλις περάσουν στο Πανεπιστήμιο,. .
Ερ: Στις ρίψεις υπάρχουν ταλέντα; Μπορεί να βγει μια νέα Τσεντεμεϊδου στη Σφαίρα; Μια Βερούλη στο Ακόντιο;
Απ: Μπορούνε αλλά θα πάρει χρόνο.
Δεν είναι εύκολο.
Ερ: Υπάρχουν κάποια κορίτσια που ξεχωρίζουν;
Απ: Η Νεφέλη Μποσμπότη έχει τα προσόντα. Τη βλέπω, την παρακολουθώ στους αγώνες. Θέλει δουλειά όμως. Προπονώ την Αργυρώ Ευαγγελίδου στου Ακόντιο.
Εχει καλά στοιχεία. Μπορεί να εξελιχθεί.
Οι ρίψεις είναι μια δύσκολη κατάσταση. Πρώτα απ` όλα εδώ στην Καβάλα, δεν έχουμε γήπεδο.
Εμείς θυμάμαι εκείνα τα χρόνια, ρίχναμε και σφαίρα και δίσκο και ακόντιο, μέσα στο στάδιο. Μόνο στη σφύρα πήγαιναν έξω από το στάδιο. Τώρα δεν μας επιτρέπουν να ρίχνουμε μέσα για να προφυλαχθεί το χόρτο. Δεν είναι κατάλληλο το περιβάλλον έξω από το γήπεδο και αναγκαζόμαστε να κάνουμε προπονήσεις στην Καβάλα χωρίς να ρίχνουμε βολές.
Το να κάνεις βολές είναι το πιο σημαντικό στους ρίπτες.
Ερ: Η Καβάλα έχει την υποδομή να διοργανώσεις μεγάλους αγώνες στίβου;
Απ: Η Καβάλα έτσι όπως είναι το στάδιο αυτή τη στιγμή, όχι.
Θέλει καινούριο ταρτάν, πρώτα απ` όλα. Τώρα είναι επικίνδυνο. Στη δική μας εποχή ήταν καινούριο το ταρτάν και φυσικά τότε κάτι το πρωτοποριακό.
Πάντως η παράδοση είναι πολύ καλή και η Καβάλα πρωταγωνίστησε και πρωταγωνιστεί στον κλασσικό αθλητισμό.
Ερ: Υπάρχουν θεωρείς παράγοντες ήρωες στον κλασσικό αθλητισμό της Καβάλας;
Απ: Φυσικά είναι ήρωες. Είναι πολύ δύσκολο.
Προσωπικά να σας πω για τον κ. Αρβανιτίδη ο οποίος τρέχει όλη τη μέρα για τον ΑΟΚ.
Συνεχίζει ο άνθρωπος. Εχει πολύ μεράκι.
Ερ: Εχει προοπτικές ο Καβαλιώτικος κλασσικός αθλητισμός;
Απ: Εχει προοπτικές, χρειάζεται χρόνος και πολύ δουλειά. Γίνεται πολύ καλή δουλειά από τους προπονητές σε όλους τους συλλόγους. Είναι ενημερωμένοι, καταρτισμένοι στο αντικείμενο τους. Πιστεύω ότι δίνουν τον καλύτερο τους ευατό.
Ερ: Θα ήταν καλύτερο να υπήρχε συνένωση των συλλόγων του κλασσικού αθλητισμού της Καβάλας; Θα είχε καλύτερα αποτελέσματα;
Απ: Κοιτάξτε είναι καλό που υπάρχουν αρκετοί σύλλογοι. Ο ανταγωνισμός ανεβάζει και το επίπεδο.
Δεν είμαι υπέρ μιας συνένωσης. Ο καθένας έχει το δικό του κομμάτι.
