Ασφυκτικά γέμισαν το βράδυ της Πέμπτης η πλατεία και ο εξώστης του «Όσκαρ» για τη συναυλία που δόθηκε από μουσικό σχήμα με τοπικούς καλλιτέχνες στο πλαίσιο των Χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων του Δήμου Καβάλας.
Την συγκεκριμένη εκδήλωσε οργάνωσε το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας ο πρόεδρος του οποίου Πέτρος Πετρόπουλος άνοιξε τη βραδιά με μια σύντομη παρουσίαση του γκρουπ και έναν χαιρετισμό προς το κοινό. Ο ίδιος κάλεσε και τη δήμαρχο να πει δύο λόγια η οποία όμως αρνήθηκε με χαριτωμένο τρόπο ώστε να αρχίσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα η συναυλία αφού το κοινό ήδη αδημονούσε.
Το πρόγραμμα που είχε τον τίτλο «Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω», παρουσιάστηκε από ένα πενταμελές μουσικό σχήμα το οποίο αποτελούσαν οι: Θόδωρος Κατάκαλος στο πιάνο, Κυριάκος Μιμίδης στο μπουζούκι, Θόδωρος Βαλσαμίδης στην κιθάρα και στο τραγούδι και οι Άννυ Καγκελίδου και Γιάννης Μαραγκός στο τραγούδι.
Το πρόγραμμα ήταν πλούσιο και συμπεριελάμβανε από όλα τα είδη του καλού ελληνικού τραγουδιού. Έντεχνο, λαϊκό, ρεμπέτικο, αρχοντορεμπέτικο, ένα οργανικό του Σταύρου Ξαρχάκου και ένα μικρό ποτ πουρί τεσσάρων τραγουδιών των Μίμη Πλέσσα και Γιάννη Σπανού που θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως «λαϊκά του Νέου Κύματος».
Μέχρι και τραγούδι τοπικού ενδιαφέροντος περιελάμβανε το πρόγραμμα. Από τη μεγάλη γκάμα τοπικού χαρακτήρα τραγουδιών που έχουν στο ρεπερτόριό τους οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες, διάλεξαν και παρουσίασαν το τραγούδι «Ψες το βράδυ» σε μουσική και στίχους του αξέχαστου μπάρμπα Σταύρου Καραμανιώλα από τη Θάσο το οποίο έκανε γνωστό ο Αργύρης Μπακιρτζής που το συμπεριέλαβε στον δίσκο των «Χειμερινών Κολυμβητών» «Οι δακοκτόνοι».
Το κοινό ήταν ενθουσιώδες και πολύ γρήγορα απέκτησε «ενεργό συμμετοχή» στα τεκτενόμενα καθώς τα περισσότερα τραγούδια ήταν γνωστές αγαπημένες και χιλιοτραγουδισμένες επιτυχίες από το παρελθόν αλλά και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες μετέδωσαν με τις ερμηνείες τους το κέφι στο κοινό το οποίο ανταποκρίθηκε πρόθυμα στην πρόκληση – πρόσκληση. Έτσι από τα πρώτα λεπτά όλη η αίθουσα του Όσκαρ έγινε μια μεγάλη παρέα που τραγουδούσε το ένα μετά το άλλο τα επιμελώς επιλεγμένα και ταξινομημένα στο πρόγραμμα κομμάτια.
Οι καλλιτέχνες αφιέρωσαν το τραγούδι «Ο Γιάννης ο φονιάς» των Γκάτσου – Χατζηδάκι στη δήμαρχο Δήμητρα Τσανάκα, που είναι το αγαπημένο της, το «¨Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα» των Βίρβου – Μπιθικώτση στον πρόεδρο του ΔΗΠΕΘΕ Πέτρο Πετρόπουλο που επίσης το αγαπάει και το «Ό,τι κι αν πω δε σε ξεχνώ» του Βασίλη Τσιτσάνη στον αξέχαστο Γρηγόρη Χρηστίδη.
Το κοινό, με την παραίνεση των καλλιτεχνών, τραγουδούσε με πάθος τα ρεφρέν των τραγουδιών, συμμετείχε με μεγάλο κέφι στη σειρά των τριών αρχοντορεμπέτικων, χτυπούσε ρυθμικά παλαμάκια όπου «σήκωνε» το τραγούδι αλλά πιο βροντερά απ’ όλα ακούστηκε (σείστηκε συθέμελα το Όσκαρ) το «…εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί» από την αθάνατη Δραπετσώνα των Λειβαδίτη – Θεοδωράκη σαν μια οικουμενική και αποστομωτική απάντηση στον Σόιμπλε και τα συνεταιράκια του για όλα τα βασανιστήρια στα οποία μας υποβάλλουν τα τελευταία χρόνια.
Κορυφαίες επίσης στιγμές της βραδιάς το ταξίμι του Μιμίδη στη «Δραπετσώνα» μετά από παραίνεση του Κατάκαλου, η ερμηνεία του Βαλσαμίδη στο «Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός» των Χριστοδούλου – Μαρκόπουλου με τις εξαιρετικές δεύτερες της Άννυς Καγγελίδου και η μοναδική εκτέλεση στο πιάνο του Κατάκαλου στο «Κάτω απ’ τη μαρκίζα» των Ελευθερίου – Σπανού.
Αν σώνει και καλά πρέπει να ψάξουμε για να βρούμε ένα ψεγάδι ή μια αδυναμία θα λέγαμε ότι η ορχήστρα για ένα τέτοιο πρόγραμμα σε μια τέτοια αίθουσα και με ένα τόσο πολυπληθές και ενθουσιώδες κοινό θα χρειαζόταν δύο – τρία όργανα ακόμη ώστε να ακούγεται πιο «γεμάτη». Ωστόσο αυτό δεν έχει να κάνει με το γκρουπ αλλά με τους διοργανωτές που θα έπρεπε, μέσα στα τόσα έξοδα που αφειδώλευτα κάνουν για τα «Χρυσά Χριστούγεννα» να προσθέσουν λίγα ευρώ ακόμη για να είναι η συναυλία τέλεια από πάσης απόψεως.
Και κάτι ακόμη. Παιδιά, φτιάξτε το «Όσκαρ». Η κατάσταση είναι απαράδεκτη. Η οροφή έχει ξεφλουδιστεί και κομμάτια σύντομα θα αρχίσουν να πέφτουν, ο εξώστης θυμίζει σκουπιδότοπο, πολλά καθίσματα είναι ξεχαρβαλωμένα, σπασμένα μάρμαρα στην είσοδο και πολλά άλλα.
Θ.Θ.
