Ήταν η νύχτα της 5/6ης Σεπτεμβρίου 1955, όταν μια φωτοβολίδα έσκασε στο υποτιθέμενο «σπίτι» του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Οι δράστες που συνελήφθησαν αμέσως, ήτανε ο κάτοικος Θράκης και φοιτητής στη Νομική του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Oktay Engin, και ο υπάλληλος του τουρκικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη Hasan Uca, με διπλωματική ασυλία.
Μετά από την σχετική ανάκριση ο Oktay Engin αφέθηκε ελεύθερος μέχρι την δίκη του, με απαγόρευση εξόδου από την Ελλάδα. Αυτός όμως διέφυγε στην Τουρκία, συνέχισε τις σπουδές του στην Νομική του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, και σταδιοδρομώντας έφθασε να διορισθεί Γενικός κυβερνήτης τουρκικής περιφέρειας. Ο άνθρωπος που ήτανε ο φυσικός αυτουργός για το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που αμέσως ξεκίνησε με δολοφονίες, τραυματισμούς, λεηλασίες, καταστροφές, βιασμούς, φωτιές κλπ, είχε ανταμειφθεί πλουσιοπάροχα από την τουρκική κυβέρνηση!!!
Σχεδιαστής του εγχειρήματος ήτανε ο Sabri Yirmibesoglu, υπεύθυνος του Ειδικού Γραφείου Πολέμου. Το 1974 ο ίδιος άνθρωπος οργάνωσε το Ειδικό Γραφείο Πολέμου για τη Κύπρο, και πολλά χρόνια αργότερα, δήλωσε ότι «Τα Σεπτεμβριανά 6/7ης Σεπτεμβρίου 1955 ήταν μια επιχείρηση του Ειδικού Γραφείου Πολέμου, που πέτυχε το στόχο της».
Η τότε κυβέρνηση Μεντερές, έριξε την ευθύνη πάνω σε εξήντα ανίδεους «συνήθεις υπόπτους» κομμουνιστές που συνέλαβε, και οι οποίοι “χάθηκαν” μέσα στα κελιά των στρατιωτικών φυλακών του Χαρμπιγιέ. Όλα αυτά συμβαίνουνε και συμπίπτουνε “τυχαία”, με τη συνδιάσκεψη που είχε καλέσει στο Λονδίνο η Βρετανική κυβέρνηση, το διάστημα 29 Αυγούστου με 7 Σεπτεμβρίου 1955, μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας, Βρετανίας, Τουρκίας για την επίλυση του Κυπριακού, και ενώ στη Κύπρο είχε αρχίσει το αντάρτικο της ΕΟΚΑ.
Ο από κοινού σχεδιασμός, επεξεργασία και υλοποίηση από Βρετανία και Τουρκία, όλου αυτού του φονικού, με στόχο τη πίεση και εκφοβισμό της Ελλάδας, αποδεικνύεται από το ότι, ένα χρόνο πριν, τον Αύγουστο του 1954, η Βρετανική πρεσβεία στην Αθήνα, είχε ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΙΛΕΙ, την επιδείνωση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις «εξαιτίας ενός πιθανού γεγονότος στη Θεσσαλονίκη, στο σπίτι όπου είχε γεννηθεί ο Κεμάλ, επειδή αυτό το γεγονός θα μπορούσε να είναι πολύ αξιόπιστο στις πιέσεις εναντίον της Ελλάδας!!!
Η τουρκική κυβέρνηση ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ αδιαφορούσε για το Κυπριακό, δεν πρόβαλε απαιτήσεις και έτσι έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να πάψει ν’ αδιαφορεί για τη Κύπρο, και να έχει διεκδικητική στάση. Συνεπώς, για να μπορέσει η Βρετανική κυβέρνηση να υλοποιήσει το 1955 τα εκδικητικά της σχέδια εναντίον των Ελλήνων της Κύπρου, έπρεπε να επαναφέρει την Τουρκία στο προσκήνιο, πιέζοντας την Ελλάδα. Για τον σκοπό αυτό, υποκίνησαν το πογκρόμ κατά της Ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη. “
Εγκέφαλοι” του εγχειρήματος ο Βρετανός ΥΠ.ΕΞ. Mac Millan, σε συνεργασία με τον τούρκο ΥΠ.ΕΞ. Zorlou. Ο Mac Millan αργότερα δήλωσε ότι ποτέ δεν περίμενε ότι η Ελλάδα θα αποδεχότανε τόσο εύκολα την ανάμιξη της Τουρκίας.!!! Έτσι λοιπόν από το 1955 και μετά η Τουρκία, συμμετέχει και συναποφασίζει, σε ένα θέμα που αφορούσε αποκλειστικά την Ελλάδα και τη Βρετανία, και αναγνωρίζεται σαν νόμιμα ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό.
Η Ελληνική κυβέρνηση ανεύθυνα και επιπόλαια αποδέχθηκε αυτό, το οποίο έκτοτε είναι η γενεσιουργός αιτία για τη μη λύση του Κυπριακού. Συνέχεια το 1959 παρά τις αντιρρήσεις του πρεσβευτή της Ελλάδας στο Λονδίνο Γεωργίου Σεφέρη, υπογράφτηκαν οι συμφωνίες που αποτελούσανε μια αλυσοδεμένη ανεξαρτησία.
Το 1964 η Τουρκία οργάνωσε ξανά απελάσεις σε βάρος πάλι των Ελλήνων Κωνσταντινουπολιτών, με αφορμή προβοκατόρικες τρομοκρατικές ενέργειες της Τουρκίας σε βάρος Τουρκοκυπρίων, και το 1974, ολοκλήρωσε εισβάλλοντας στη Κύπρο. Και φθάσαμε στο σήμερα όπου ακόμη αναζητάμε «πως θα τα βρούμε », με αυτούς που ζητάνε τα πάντα, ενώ δεν είχανε τίποτε!!!.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
