Ένας ιός αρκούσε : Κείμενο του Θωμά Καρακάση

Οι μέρες που ζούμε αποδεικνύουνε για μια ακόμη φορά, αλλά και περισσότερο από κάθε άλλη φορά ξεκάθαρα,  αυτό που κάποιοι απ’ αρχής λέγανε.

Ότι η Ε.Ε. εξ’ αιτίας των οικονομικών λόγων και των γεωστρατηγικών σκοπιμοτήτων για τις οποίες δημιουργήθηκε, και του πολιτικού γκαγκστερισμού ορισμένων κρατών, θα καταντήσει απλά και μόνο μια χρηματοπιστωτική ένωση, αντί για μια πολιτική ομοσπονδία. Μια υπερκρατική απάνθρωπη οργάνωση που δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τον πληθυσμό της από κάθε λογής κινδύνους, και έχει σαν μόνο σκοπό τη σταθερότητα του νομίσματος της και τη δημοσιονομική προσαρμογή.

Αρκούσε ένα μικρόβιο  για να κάνει συντρίμμια τη βιτρίνα της. Όταν ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά η ΕΞΑΡΣΗ του αριθμού των μολύνσεων(25/02/2020), οι Ιταλία, Ισπανία κλπ χώρες, περίμεναν να γίνει το EUROGROUP στις 16/03/2020, για να τους επιτρέψουνε να πάρουνε μέτρα υπέρ των πολιτών τους, με κάποια «ευελιξία» στη δημοσιονομική τους πολιτική.

Μόνο που τότε πλέον τα μέτρα χρειαζόντουσαν μόνο για τα κοιμητήρια. Και πρόσφατα ακόμη μετά τις εκατόμβες ανθρωπίνων θυμάτων, οι Γερμανοί και λοιποί εταίροι τους, αντί για την δωρεάν χρηματοδότηση,πρότειναν την δανειοδότηση με την υπογραφή μνημονίων από τις πλητόμμενες χώρες προκειμένου να μην διαταραχθεί η ισοτιμία του ευρώ, και η αξιολόγηση των οικονομιών των Χωρών τους.

Πρώτα σας εξαθλιώνω και μετά σας κλέβω.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε όλη την ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΗΣ. Οι πολίτες της Ευρώπης πρέπει να έχουμε πάρει τα μαθήματα μας από το ξέσπασμα του κορωνοϊού, καθώς τα όμορφα λόγια περί αλληλεγγύης δεν μετατρέπονταν ποτέ σε πράξη εκτός εάν αφορά  την υποδοχή λαθρομεταναστών.

Δυστυχώς, από την επιβολή του πρώτου ευρωμνημονίου το 2010, όταν οι «εταίροι μας» σταύρωσαν και κατέστρεψαν την Ελλάδα, και ο πιο καλόπιστος ευρωπαίος πολίτης κατάλαβε ότι οι λαοί της Ευρώπης δεν μπορούν να περιμένουν απολύτως τίποτα, από μια  διεφθαρμένη γραφειοκρατία, που όσο περισσότερο βεβαρυμμένο παρελθόν έχεις, τόσο περισσότερο εξελίσσεσαι.

Παρακάτω και με αφορμή τη πανδημία του κορωνοϊού θ’ αποπειραθώ να παραθέσω κάποια πρόσφατα ευρωπαϊκά αριθμητικά δεδομένα (07/04/2020, www.worldometers.info), που αποδεικνύουνε με βάση τις επιβαλλόμενες οικονομικές  πολιτικές, την αξία που έχει η ανθρώπινη ζωή, για τους οικονομικά ισχυρούς της Ευρώπης.

Η ΑΝΑΛ-αναλογία θανάτων είναι ανά 1.000.000 πληθυσμού. Τη χειρότερη ποσοστιαία αναλογία κρουσμάτων που κατέληξαν σε θάνατο την έχει η Ιταλία(12,46%), η Ισπανία (9,76%), η Γαλλία (9,09%), η Γερμανία (1,75%). Η Ελλάδα είμαστε στο 4,5%.

Μπορεί η Γερμανία να είναι μια από τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την πανδημία του νέου κορωνοϊού(103.375 κρούσματα), αλλά εκείνο που προκαλεί αίσθηση είναι ο χαμηλός αριθμός των θανάτων σε σχέση με εκείνο των κρουσμάτων στη χώρα.

Η απάντηση στη παραπάνω απορία μπορεί να είναι ότι με τις αναγκαστικά εφαρμοζόμενες δημοσιονομικές περικοπές στις Χώρες εκτός από τη Γερμανία, αυτή έχει για τους πολίτες της 25.000 κλίνες στις μονάδες εντατικής θεραπείας των νοσοκομείων της, σε σύγκριση με τη Γαλλία περίπου 7.000 κλίνες, την Ιταλία περίπου 5.000, και την Ελλάδααρχικά  περίπου 600.

Ερχόμενοι στα καθ΄ημάς, στη Χώρα των υποχρεωτικών υπερπλεονασμάτων,  τα νοσηλευτικά ιδρύματα έχουν αποδεκατιστεί με τα χρόνια οικονομικής λιτότητας, τα οποία οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο επέβαλαν στη Χώρα μας, σε συνεργασία και σύμπνοια με τους εδώ εκπροσώπους τους. Στην Ελλάδα π.χ. οι καθαρές δαπάνες υγείας από 2.007.613.521 ευρώ το 2011, έχουνε μειωθεί στα 1.613.763.460 ευρώ το 2018 (www.minfin.gr).

Αποτελέσματα πολιτικής και πολιτικών των τελευταίων 25 ετών που δρομολόγησαν, συμφωνήσανε  και υλοποίησαν τα παραπάνω.Έτσι φθάσαμε στο τραγικό σημείο σήμερα, να μην έχουμε τις απαραίτητες υποδομές υγείας, γιατρούς, νοσοκομειακό υλικό.

Στην Ελλάδα με το χρέος στο 195% του ΑΕΠ της για το 2018, ( www.minfin.gr), τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών τα ζήσαμε και θα τα βιώσουμε, κορωνοϊού επιτρέποντος, ακόμη μια φορά με οδυνηρό τρόπο, εξ αιτίας του οικονομικού παρασιτισμού μιας οικονομίας χωρίς αξιόλογη και ανταγωνιστική πρωτογενή(κάλυψη στο 37% των εγχώριων αναγκών) και δευτερογενή παραγωγή, που εξαρτιέται σχεδόν αποκλειστικά από τον τουρισμό και τις εισαγωγές.

Επειδή όμως η κρίση του κορωνοϊού, δεν είναι το μόνο ζήτημα που θέτει σε αμφισβήτηση τη βιωσιμότητα της Χώρας μας, και επειδή ο γκρίζος λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, η οικονομική, ψυχολογική και ανθρωπιστική αυτή καταβαράθρωση μας ενδέχεται να δημιουργήσει  τον πειρασμό στην τουρκική ηγεσία να επιχειρήσει τετελεσμένα, υλοποιώντας κάποια ή κάποιες από τις απειλές της.

Και τότε θα βιώσουμε πάλι, καταστάσεις που τις απεύχομαι, το πώς θα μας συμπαρασταθούνε οι «εταίροι μας», για τους οποίους αποτελούμε την «ασπίδα της Ευρώπης», ενώ από την άλλη πλευρά η Μέρκελ δηλώνει ότι θα εργαστεί με όλη της τη δύναμη για την σύσφιξη των σχέσεων Ε.Ε.-Τουρκίας, και ταυτόχρονα εξοπλίζει την διαχρονική σύμμαχο της Γερμανίας, Τουρκία, με πολεμικό υλικό και πλωτά μέσα.

Για τους Κούρδους και τους Σύριους στην έρημο του Ιντλίμπ άραγε; !!!

Μόνη μας ελπίδα η συσπείρωση της κοινωνίας, που έχει συντελεστεί τον τελευταίο καιρό και κόντρα στα εθνομηδενιστικάδιαγγέλματα των πολιτικών της, με αφορμή τα όσα συνέβησαν με το Σκοπιανό, τα Ελληνοτουρκικά, το λαθρομεταναστευτικό, και κατ’ εξοχήν με την πανδημία του κορονωϊού, να αξιολογηθούνε και να αξιοποιηθούνε σωστά, επειδή μόνο έτσι και μόνοι μας θα μπορέσουμε να προστατεύσουμε τη Χώρα μας, από τη δίνη των διαφαινόμενων εξελίξεων.

ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ