Ένας παγκόσμιος χάρτης που περιέχει την Χώρα Ουτοπία, [Παρουσίαση Βιβλίου + Συζήτηση, Σάββατο 20 ιανουαρίου 24 στις 7,30 ΜΜ UTC+02]
Εκδήλωση από τους nekubi και Νίκος Σωτηρέλης
Το Σάββατο 20 Γενάρη ο δημιουργικός χώρος nekubi έχει την χαρά να φιλοξενεί εκδήλωση – συνάντηση για την αυτοδιάθεση των ζωών μας, με αφορμή ένα βιβλίο και μια κατάληψη. Μια παράλληλη δράση που αφορά στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Μιχάλη Μαυρόπουλου «Ένας παγκόσμιος χάρτης που περιέχει την χώρα ουτοπία» και συζήτηση με παρουσία αντιπροσωπείας εργαζόμενων της ΒΙΟΜΕ.
Το σύνθημα δόθηκε: ‘εκκενώστε τους δρόμους από τα όνειρα’. Και το σύστημα ανασκουμπώθηκε, πέταξε έξω τα άσχημα του δόντια και άδειασε τους δρόμους από τις ανάσες της ζωής. Το νέο ηττήθηκε, ο σπόρος όμως είχε πέσει.
Αγέρας φυσούσε, τον άρπαξαν άλλοι νέοι Άνθρωποι, σε κάποιες γωνιές του κόσμου, τον έπλυναν, του φόρεσαν καινούργια ρούχα, του έδωσαν φρέσκια πνοή, κάρπισε, και έτσι…η ουτοπία έγινε ξανά πραγματικότητα σε έναν παγκόσμιο χάρτη που φέρει ανεξίτηλα τα χρώματα της το ΒΙΒΛΙΟ μιλά για τα παιδιά που κάνουν την επανάσταση σήμερα, σε άλλα μέρη, με την ίδια και μεγαλύτερη ορμή.
Ας τους ακούσουμε: «η επανάσταση είναι μια διαδικασία που λαμβάνει χώρα μέσα στις ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων, και όταν ωριμάσουν οι συνθήκες φτάνει στην κορύφωση της μέσα στην κοινωνία..
από το χθες στο σήμερα οι άνθρωποι αγωνίζονται με όραμα για μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία!«
Από την άλλη, για μια δεκαετία, η ΒΙΟΜΕ είναι το μοναδικό αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο στην Ελλάδα, όπου οι εργάτες ελέγχουν την παραγωγή. Είναι ένας κόμβος στη συνέχεια των παγκόσμιων αγώνων αξιοπρέπειας των εξεγερμένων ενάντια στην καπιταλιστική εισβολή που σαρώνει τον κόσμο: από τη Ροζάβα μέχρι την Τσιάπας, από τα κίτρινα γιλέκα της Γαλλίας μέχρι το «Black Lives Matter» στις Ηνωμένες Πολιτείες, από τα κατεχόμενα εργοστάσια στην Αργεντινή μέχρι τους άστεγους της Βραζιλίας και της Νότιας Αφρικής, από τις εξεγέρσεις στο Ιράν και τη Χιλή έως τους πανταχού παρόντες αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών και τη λεηλασία της φύσης.
Πριν από δέκα χρόνια, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ άρχισαν να παράγουν οικολογικά απορρυπαντικά στο εργοστάσιο που εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες. Ενάντια στις επιθέσεις του κράτους και του κεφαλαίου, η ΒΙΟΜΕ πάλεψε και επιβίωσε χάρη στη στήριξη ενός τεράστιου κύματος αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε παγκοσμίως.
Ταυτόχρονα, το κατειλημμένο εργοστάσιο έχει γίνει ένας σημαντικός χώρος αγώνα, δημιουργίας και πολιτισμού: αυτόνομες αγορές, συντονισμός των εργαζομένων στα ανακτημένα εργοστάσια και συνεργατικές πρωτοβουλίες από όλο τον κόσμο, η πρώτη εργατική κλινική στην Ελλάδα, φεστιβάλ, εικαστικές παρεμβάσεις, θεατρικές παραστάσεις, προβολές κινηματογραφικές, συναυλίες, πολιτικές συζητήσεις, δράσεις αλληλεγγύης για πρόσφυγες και μετανάστες.
Το μοναδικό εργοστάσιο της χώρας που απελευθερώθηκε από τα αφεντικά και επέστρεψε στην κοινωνία, το μόνο εργοστάσιο που λειτουργεί με όρους αυτοδιαχείρισης, ισότητας και αλληλεγγύης, κινδυνεύει!
Αυτός ο τόπος είναι η ζωή μας και αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων της πόλης μας!
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος αέναη κίνηση
