Αυτή την εβδομάδα συμπίπτουνε δυο μαύρες επέτειοι, που σημάδεψαν και κατευθύνουνε τη μοίρα της Χώρας μας.
Η ξενοκίνητη στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967, και η υπογραφή της πρώτης δανειακής σύμβασης την 23η Απριλίου 2010. Ενεργών και στις περιπτώσεις ο τόσο πολυδιαφημισμένος στην Ελλάδα «ξένος παράγων», καλυπτόμενος στο δημιουργηθέν διπολικό κράτος.
Το εμφανές εκπροσωπούμενο από την εκάστοτε κυβέρνηση και τη κρατική γραφειοκρατία, και το αφανές και ισχυρότερο, αποτελούμενο από συνεργαζόμενα ξένα και ιθαγενή συμφέροντα. Και όχι μόνο οικονομικά. Το 1967 η από πριν χρόνια προετοιμασία για την επιβολή της χούντας δεν ήταν τίποτε περισσότερο από την ανοικτή επικράτηση του δεύτερου κράτους, και έγινε με στόχο πρώτα και κύρια για να διασωθεί το «αφανές κράτος», να ανασυνταχθεί και να ξεπλυθεί το προηγούμενο πολιτικό προσωπικό προκειμένου να επανέλθει ολόφρεσκο και ανανεωμένο.
Και αυτό έγινε το 1974, αφού πρώτα χρειάσθηκε να θυσιασθεί ένα ολόκληρο νησί, η Κύπρος μας, να βασανισθούνε, δολοφονηθούνε, «εξαφανισθούνε» φυλακισθούνε, εξορισθούνε χιλιάδες Έλληνες στο μεσοδιάστημα, ενώ παράλληλα θα κυριαρχήσει από κάθε άποψη η πιο απόλυτη διαφθορά και ασυδοσία, με ότι αυτό σήμαινε για την εκτίναξη του εξωτερικού δημόσιου χρέους.
Κι όχι μόνο. Ήταν μια νέα εποχή όπου οι σχέσεις και οι «συμπάθειες» με τη κακή έννοια,μέρους του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα με ξένους παράγοντες αποκτούσε όλο και στενότερες σχέσεις εξάρτησης, που μας οδήγησαν μετά και τη κατάρρευση του Σοβιετικού εξισορροπητικού πόλου σε νέου τύπου και πιο «εξευγενισμένες» δικτατορίες.
Αρκεί αυτές να γινόντουσαν στο όνομα της Δημοκρατίας και σε όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων. Γι’ αυτό και οι οβιδιακές μεταμορφώσεις κομμάτων όλων των αποχρώσεων, προκειμένου αυτά να προσαρμοσθούνε. Και μας οδήγησαν αισίως στην 23η Απριλίου 2010 όπου με την υπογραφή της πρώτης δανειακής σύμβασης και των επόμενων δύο που ακολούθησαν, μαζί με τα εξ αυτών μνημόνια, η Ελλάδα βρίσκεται πάλι υπό κατοχή, όχι στρατιωτική, αλλά οικονομική.
Και ενώ για την αναγκαιότητα της δικτατορίας οι ειδήσεις MADE IN USAόλη τη μέρα μας βομβάρδιζαν ότι φταίγανε οι κομμουνιστές, οι συνοδοιπόροι, κλπ. το 2010 οι αντίστοιχες ειδήσεις MADE IN DEUTSCHLAND μας πρόσβαλαν παντοιοτρόπως σαν τους μόνους υπαίτιους, χαρακτηρίζοντάς μας τεμπέληδες, αλκοολικούς, ανίκανους να παράγουμε οτιδήποτε, καλοπερασάκηδες κλπ. που θέταμε σε κίνδυνο τη σταθερότητα της Ευρωζώνης, και είχανε πάντα σαν επωδό το Μνημόνιο ή χρεοκοπούμε.
Εξυπακούεται, λοιπόν, ότι έπρεπε να «συνετιστούμε» μέσω σκληρής τιμωρίας, με τη βοήθεια των ενταύθα πολιτικών. Τώρα το ότι 12 χρόνια μετά από τον «σωφρονισμό μας», τη μείωση του ΑΕΠ κατά 25%, τη φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων μας στο εξωτερικό, το κλείσιμο και χρεοκοπία χιλιάδων επιχειρήσεων, τους θανάτους από πείνα και κρύο συμπολιτών μας, την εκχώρηση όλων των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου σε ξένα συμφέροντα, την αύξηση του χρέους από 109% το 2008, στο 220% σήμερα, τη συνεχόμενη μείωση του πληθυσμού μας κλπ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ το γιατί υπέγραψαν δικοί μας κυβερνήτες τις θανατικές αυτές καταδίκες εναντίον της χώρας και του λαού μας, δεν είναι τυχαίο. Δεν θα υποστηρίξω ότι όλοι όσοι κυβέρνησαν την Ελλάδα ήταν προδότες. Και δεν θα το κάνω επειδή δεν το πιστεύω.
Αλλά πιστεύω ότι τα προβλήματα της Ελλάδας οφείλονται στο ότι πολιτικοί της, παραβλέποντας τα γεγονότα, βολεύονται με κάποιες ουτοπίες. Δηλαδή, με το ότι μόλις παραπονεθούμε στους εταίρους και συμμάχους αυτοί θα τρέξουνε να μας στηρίξουνε, ή θα στείλουνε στρατεύματα όταν κινδυνέψουμε.
Αρνούμενοι έτσι να λειτουργήσουνε αυτόνομα και προς το Εθνικό συμφέρον, δεν σχεδιάζουνε, προσφέρουνε αδίστακτα και κυρίως χωρίς ανταλλάγματα όλα όσα ξένοι απαιτούν από εμάς, και έτσι ο απειλούμενος Ελληνισμός αργοσβήνει πάντα και σταθερά στο χείλος του γκρεμού.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
