Ο Νικόπουλος Κ. Δημήτριος μ΄ επιστολή του, κάνει γνωστή την αποχώρηση του από την ΟΜ ΠΑΓΓΑΙΟΥ ΣΥΡΙΖΑ. Τον περασμένο Αύγουστο το όνομά του «έπαιξε» μεταξύ άλλων «10» για υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Καβάλας. Η επιστολή παραίτησης αναφέρει τα εξής:
«Τους τελευταίους εννέα μήνες, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε τη νέα λαϊκή εντολή για να παραμείνει στην εξουσία της χώρας, βιώνουμε μία κατάσταση την οποία οι περισσότεροι από εμάς δεν περιμέναμε ούτε από κυβερνήσεις της συντηρητικής δεξιάς. Η υπογραφή του 3ου κατά σειρά μνημονίου, η συνέχιση της ίδιας πολιτικής λιτότητας καθώς επίσης και η αντιμετώπιση των εκάστοτε κινητοποιήσεων από τη κυβέρνηση, αποδεικνύουν με το πιο χαρακτηριστικό τρόπο τη μετάλλαξη που υπέστη το ίδιο το κόμμα, περνώντας εν ριπή οφθαλμού από τις τάξεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, στο στρατόπεδο των νεοφιλελεύθερων κομμάτων. Βιώνουμε θα έλεγε κανείς την πεμπτουσία αυτού που αρκετοί σύγχρονοι πολιτικοί αναλυτές και φιλόσοφοι ονομάζουν ως μεταδημοκρατία. Κανένας πολιτικός διάλογος δεν είναι πλέον ουσιαστικός, καθώς η μάχη δίνεται σχετικά με το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής του μνημονίου και συνεπώς της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Σε καμία περίπτωση λοιπόν δε μπορούμε να κάνουμε λόγο για μία αριστερή κυβέρνηση. Αυτό που έχει επίσης μεγάλο ενδιαφέρον είναι η κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε ένα καθαρά προσωποπαγές κόμμα, όπου όλες οι αποφάσεις για την χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής λαμβάνονται από τον αρχηγό του κόμματος και μια «πεφωτισμένη» ελίτ που ανήκει στο στενό του κύκλο. Τα όργανα και τα μέλη του κόμματος, έχουν πλέον έναν εντελώς διακοσμητικό ρόλο και θα μπορούσαμε να πούμε πως συνεχίζουν να υπάρχουν απλά και μόνο για εθιμοτυπικούς λόγους. Είναι πασιφανές ακόμα και στον πιο αδαή πως όλη αυτή η εμμονή στον αριστερό αυτοπροσδιορισμό από την
ηγεσία και τα μέλη του κόμματος, απλά δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση στην πραγματικότητα.
Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω καθώς επίσης και ζητήματα που έχουν να κάνουν με την καταστροφή την οποία επέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική αριστερά συλλήβδην, ως χώρο οργάνωσης και πολιτικής δράσης, είναι αδιανόητο για κάποιον που όχι απλά δηλώνει αλλά αισθάνεται αριστερός, να παραμείνει στις τάξεις του κόμματος. Με την επιστολή αυτή θέλω να υποβάλλω την παραίτηση μου, καθώς η υπομονή και η καλή πίστη είναι αρετές που κάποτε τελειώνουν. Σε αυτούς που θα με κατηγορήσουν πως άργησα, οφείλω να ζητήσω μια συγγνώμη λέγοντας τους παράλληλα πως όλα γίνονται για κάποιο σκοπό. Στους άλλους που θα με κατηγορήσουν πως βιάζομαι, έχω απλά να ευχηθώ ψυχή βαθιά!
Κλείνοντας, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω μια φράση ενός πολύ σπουδαίου αγωνιστή, του Χρόνη Μίσσιου, η οποία για πάντα θα με συντροφεύει: «Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα αλλά δε θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει!»
—
