Περίμενα να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα από τη μέρα που «επιλέξαμε να είμαστε πολιορκημένοι, διότι είμαστε ελεύθεροι» ( Κ. Μητσοτάκης, νομίζω), αποχαιρετήσαμε, μετά το κλείσιμο των σχολείων, την όποια κοινωνικότητα και συντροφικότητα στη καθημερινότητά μας και βαλθήκαμε, οι εκπαιδευτικοί, να πλεύσουμε για τα σκοτεινά νερά της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Τότε κοντά ήταν που αρχίσαμε να δεχόμαστε και τις πρώτες απαξιωτικές προς το λειτούργημά μας «μπαλωθιές» από γνωστούς χαμαιλέοντες δημοσιογράφους, που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι η ακριβοπληρωμένη κομματική βαφή.
Αλλά ο σκοπός αυτής της επιστολής ( σύνθεση απόψεων πολλών συναδέλφων) δεν είναι τόσο να αναδείξω τις όποιες παθογένειες χαρακτηρίζουν τις κοινότητές μας αλλά να προσπαθήσω να επικοινωνήσω με τους μαθητές και τις μαθήτριές μας, τα παιδιά μας, που για ακόμη μία φορά οδηγήσαμε στο περιθώριο της καθημερινότητας, τους στερήσαμε το χαμόγελο του πρωινού ανταμώματος με τους συμμαθητές τους στο σχολείο και τους κρατάμε, πάλι, φοβισμένους κι επομένως υποταγμένους στις αποφάσεις ημών των μεγάλων σοφών.
Άκου λοιπόν εφηβάκι μου!
Είμαι σίγουρος ότι στα χρόνια τα μαθητικά συνάντησες δασκάλους και καθηγητές που φρόντισαν να σου διδάξουν, ότι άλλο πράγμα είναι η μάθηση κι άλλο η αποστήθιση γνώσεων επί γνώσεων
Δασκάλους και καθηγητές που σε πείσμα των νόμων και των εγκυκλίων ,που βραχυκύκλωναν τη σχολική σου ζωή ,επιδίωκαν να βρουν τρόπους να αγαπήσεις τη γνώση, κατακτώντας την με τη δική σου σκέψη και τις δικές σου πνευματικές ικανότητες
Συνάντησες δασκάλους και καθηγητές που δε ντρέπονταν να ομολογήσουν ότι δεν είναι οι φωτεινοί παντογνώστες και οι απόλυτοι κάτοχοι της γνώσης, που οικοδομούσαν μαζί σου , τουβλάκι- τουβλάκι, τη δημιουργικότητά σου. Αυτοί ήταν που δεν το έπαιζαν κυρίαρχοι της τάξης, εξουσία, και δε σε τιμωρούσαν για να επιβεβαιώσουν το ρόλο τους και το θολό κάπως αξίωμα που εκ του νόμου απέρρεε.
Ανθρώπους «ενσυναίσθητους», πράους, ελεύθερους, θαρραλέους και ξεβολεμένους
Ανθρώπους που αναζητούσαν τη λογική στα λάθη σου, που ξεπερνούσαν εύκολα την εφηβική παρορμητικότητά σου, που σε διευκόλυναν να διδαχθείς πιάνοντας το χέρι σου με στοργή, που δε έκαναν διακρίσεις, που αποδέχονταν όλα τα παιδιά και προσάρμοζαν το μάθημά τους σε όλα τα παιδιά. Ανθρώπους που δεν είχαν ξεχάσει πώς είναι να είσαι παιδί και έφηβος
Άκου κι αυτό εφηβάκι μου
Δύσκολο είναι το επάγγελμά μου. Αλλά το αγαπώ. Και μ αρέσει να σε νοιάζομαι στη σχολική καθημερινότητά σου, να σε μαλώνω, να σε κολακεύω, να σε πειράζω, να σου λέω «είμαι δίπλα σου, μη φοβάσαι!» Με γοητεύει αυτό το ταξίδι αποκάλυψης της εφηβικής ψυχής που μου δίνεται για να την πλάσω, για να πλάσω το μέλλον αυτής της χώρας.
Οι καιροί είναι σκοτεινοί. Το καταλαβαίνω. Σε κλείσαμε μέσα σ ένα σπίτι, που με το ζόρι χωράει τα όνειρά σου, κι αρχίσαμε να σε εντυπωσιάζουμε με e-classes, e- me, webex, skype, messenger, e- mails και όλα τα έχει ο καλός μανάβης, περάστε κόσμε τρελαθήκαμε και ξεπουλάμε.. Συνεχίζουμε τις κλειδαριές ,εντωμεταξύ, στο σπίτι, στη κοινωνικότητά σου, στον αυθορμητισμό σου, στο γέλιο και το κλάμα σου. Πολλά Απαγορεύεται ! Βέβαια δεν στέλνεις sms στο 13033 αλλά με κωδικούς μπαίνεις στις περίφημες διαδικτυακές πλατφόρμες, με κωδικούς με συναντάς live κάποιες ώρες τις εβδομάδας, με κωδικούς απαντάς στις ασκήσεις και τα ερωτήματα που σου υποβάλλω.
Το ξέρω εφηβάκι μου! Θυμάμαι πολύ καλά που υπουργοί, καθηγητές δάσκαλοι και γονείς κυνηγούσαμε με μανία τη χρήση του κινητού στο σχολείο. Διότι είμαστε, άπαντες, καχύποπτοι απέναντι στους εφήβους, στον τρόπο σκέψης τους, στη διαφορετική οπτική τους, στο μέλλον αυτού του τόπου βρε αδελφέ. Διότι φοβόμαστε να παραδεχθούμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα και η εκπαίδευση, που δεκαετίες τώρα σου παρείχαμε, ήταν στεγνή, μετωπική, δασκαλοκεντρική, «παπαγαλική», ανεδαφική, ανεπίκαιρη. Και τώρα ξαφνικά όλα αυτά τα ηλεκτρονικά εργαλεία έγιναν η σωτηρία μας, το μέσο της εκπαιδευτικής πλεύσης μας. Πώς το λένε αυτό είπαμε; Κρίση ταυτότητας; Νοητική διαταραχή; Ελα ντε!
Θυμήσου όμως εφηβάκι μου ότι για πολλά πολλά χρόνια κανείς δεν ασχολήθηκε για τους μηδενικούς διορισμούς στα δημόσια σχολεία, την απώλεια πάρα πολλών διδακτικών ωρών, λόγω μη έγκαιρης τοποθέτησης εκπαιδευτικών. Θυμήσου ότι δεν υπάρχουν πια στα σχολεία φύλακες, επιστάτες, ψυχολόγοι και γραμματείς κι αναγκάζομαι να μετασχηματιστώ σε πολυμηχάνημα που ταυτόχρονα επιτελεί διοικητικό, τεχνικό και παιδαγωγικό έργο
Θυμήσου που παραπονιόμασταν ότι υστερούμε σε σχέση με σένα στη χρήση των ηλεκτρονικών εργαλείων μάθησης και ζητούσαμε, ματαίως, επιμόρφωση, πρόσβαση στο διαδίκτυο και τεχνολογικό εξοπλισμό. Θυμήσου που στην προσπάθειά μας να στηρίξουμε το ελληνικό δημόσιο σχολείο, ως εθελοντές και φυσικά αφιλοκερδώς, πάρα πολλοί από εμάς κάναμε ενισχυτική διδασκαλία και κοινωνικά φροντιστήρια. Ακόμη γίνονται! Εθελοντικά βεβαίως!.Μαζί με πλείστα προγράμματα αγωγής υγείας , περιβαλλοντικά και πολιτιστικά. Εθελοντικά και αφιλοκερδώς βεβαίως!
Ξέρω! Θα μπορούσα να έχω κάνει κι άλλα ! Πολλά ακόμη! Δεν αρνούμαι την ευθύνη που μου αναλογεί! Έπρεπε να σ άφηνα να χάνεσαι στις ονειροπολήσεις σου, όταν, ματαίως, προσπαθούσα να κατανοήσεις τον κόσμο της Αντιγόνης και της Ισμήνης, να δαγκώσεις , έστω λίγη, από τη φέτα της ποίησης του Αναγνωστάκη και του Βρεττάκου, νε γευτείς λίγη από τη σκέψη του Θουκυδίδη, όταν μιλά για Δημοκρατία.
Καλό μου εφηβάκι! Εγώ νιώθω πλήρης που δοκιμάζομαι καθημερινά στην πυρά των ανησυχιών και παραπόνων και δισταγμών και προσδοκιών και ελέγχων στους οποίους με υποβάλλεις. Απολαμβάνω την κριτική σου, οξεία πολλές φορές, την επιθετικότητά σου ( έφηβος είσαι, δεν πειράζει), την συγκατάβασή σου , όταν ερμηνεύω τις ενστάσεις σου , τη σύμπλευσή σου τελικά στα μεγάλα και δύσκολα μονοπάτια της διαμόρφωσής σου σε πολίτη ενεργό!
Νιώθω και πλήρης, μετά από 33 χρόνια στα σχολεία, διότι καθημερινά συναντώ πρώην μαθητές και μαθήτριές μου που σέβονται τη διαφορετικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, το φυσικό περιβάλλον, τη καθαρότητα στο βλέμμα. Άνδρες και γυναίκες που ανασύρουν από τις αποσκευές τους αγάπη, κατανόηση, αξιοκρατία, συναδέλφωση, ειρήνη. Γιατί έτσι έμαθαν. Γιατί κάποιοι, τεμπέληδες, δάσκαλοι και καθηγητές κάποτε τους τα δίδαξαν.
Γι αυτό σου λέω εφηβάκι μου! Μη μασάς! Δύσκολοι οι καιροί και βαρύς ο εγκλεισμός σου. Ειδικά για σένα που είσαι και Τριτάκι του Λυκείου , που καθημερινά σε συντρίβουμε, πρωί-απόγευμα, με overdose ποσότητες γνώσεων, απαραίτητων για την εισαγωγή σου σε κάποια Πανεπιστημιακή σχολή. Το χειρότερο όλων, όμως ξέρεις ποιο είναι; Που σε κρατούν ανενημέρωτο για όσα σχεδιάζουν για σένα. Που σε κρατούν όμηρο των τηλεοπτικών ιαχών τρόμου και σπασμωδικών κινήσεων γραμματέων, υφυπουργών και λοιπών αξιωματούχων της παιδείας, οι οποίες γίνονται με γνώμονα το κόστος (οικονομικό και πολιτικό) κι όχι με γνώμονα τον έφηβο και την ψυχούλα του που πιέζεται και σκοτεινιάζει η ματιά του.
Γι αυτό σας λέω κ. υπουργέ της Παιδείας! Απελευθερώστε τα Τριτάκια του Λυκείου από το άγχος των Πανελληνίων. Ορίστε επιτέλους μία ημερομηνία διεξαγωγής των εξετάσεων, έστω κατά προσέγγιση. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Κι αν δε θέλετε να το κάνετε αυτοπροσώπως , πείτε το στη Γιαδικάρογλου, να το πει στην Πετροπούλου, να το πει στη Χρυσοπούλου, να το πει στην Πετροβασίλη, να το πουν τελικά στα παιδιά!!
Με εκτίμηση
Λυμπεράκης Δημήτρης, Φιλόλογος 2ου ΓΕΛ Καβάλας
