Δύο διαφορετικές περιπτώσεις έργων.
Το πρώτο του φυσικού αερίου στην οδό Κολοκοτρώνη. Το δεύτερο στην οδό Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού. Παράλληλα με τα κτίρια του ΟΑΕΔ. Έργα με παρελθόν αλλά και μέλλον. Αργούν, ενοχλούν και ταλαιπωρούν τους πολίτες.
Για την κατάσταση επί της οδού Κολοκοτρώνη, από την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας προς τις Καμάρες, λάβαμε την ακόλουθη επιστολή:
«Τα έργα του φυσικού αερίου στην οδό Κολοκοτρώνη έχουν εδώ και 1,5 μήνα που έχουν ξαναρχίσει. Συνέβησαν διάφορα (κι από απροσεξίες) και το έργο χρονοτριβεί δραματικά για εμάς τους κατοίκους της περιοχής. Τώρα πάλι είναι σταματημένο, έχοντας αφήσει καλυμμένα χαντάκια με χώμα και χαλίκια.
Η σκόνη που εισπνέουμε όλο αυτό το διάστημα είναι τεράστια. Λες και ζούμε μεσ’ στη γη. Η βρωμιά που έχει απομείνει τεράστια. Τα χαλίκια στο δρόμο πετάγονται από τα διερχόμενα αυτοκίνητα μέχρι τις πόρτες και τα παράθυρα μας!!!! Τα μηχανάκια φυσικά, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να γλιστρήσουν και να βρεθούν δεν ξέρω πού…. Πραγματικά η κατάσταση έχει ξεφύγει. Κι η υπομονή έχει τα όρια της».
Το έργο στην Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού είναι του Δήμου Καβάλας αν και εξυπηρετεί κι άλλους. Αρκετούς. Ανακατασκευάζονται τα πεζοδρόμια μπροστά από τον ΟΑΕΔ, στο πλαίσιο παρέμβασης και για το σχέδιο Περιγιαλίου.
Όμως ένα μεγάλο μέρος του πεζοδρομίου είναι άχρηστο εδώ και μήνες. Με αποτέλεσμα πολίτες που κινούνται από και προς τη θάλασσα να ταλαιπωρούνται. Φαίνεται και στη φωτογραφία ότι αναγκάζονται να συνυπάρχουν με όλα όσα έχουν σχέση με το έργο.
Περπατούν στα … χαλάσματα. Το κυριότερο είναι ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μέλλον. Καθώς αφού κλείσει το υφιστάμενο χαντάκι, τότε θα γίνει η ανακατασκευή του πεζοδρομίου. Μιας και έως τώρα εξυπηρετούνταν τα δίκτυα. Της ΔΕΥΑΚ, του ΟΤΕ κτλ ενώ σύντομα θα γίνει το ίδιο και με το δίκτυο του ΔΕΔΔΗΕ. Με λίγα λόγια η αποκατάσταση και η επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση δεν είναι κάτι σύντομο. Ενώ θα έπρεπε.
