Από τον συμπολίτη Τέλη Ποθάκη (εργαζόμενο σε μεταφορική εταιρία) λάβαμε και δημοσιεύουμε τους ακόλουθους ευφάνταστους και εύστοχους στίχους:
Αναγούλιασα και πάλι
και μου ήρθε εμετός
απορώ πως σε αφήνουν
να ‘σαι λάσκα και λυτός
Θα ‘πρεπε να ήσουν «μέσα»
και μανδύα να φοράς
όχι έξω να γυρίζεις
κι έτσι να κυκλοφοράς
Έχεις κάλο στο κεφάλι
και της Μιχαλούς χρωστάς
τρέχουνε στο δρόμο λάδια
όπου είσαι και πατάς
Πάνε πέρνα από τώρα
μία πέτρα στο λαιμό
ή αν θέλεις πάρε φόρα
κι άντε πήδα στο γκρεμό
