Το καλοκαίρι του 2018 στο Μάτι, θρηνήσαμε 103 νεκρούς. Η δολοφονική εκείνη φωτιά, μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες, πέρασε με μεγάλη ταχύτητα και ένταση και κατέκαυσε μια ολόκληρη περιοχή, αιφνιδίασε τους κατοίκους που εγκλωβίστηκαν είτε στα σπίτια τους είτε στα αυτοκίνητά τους αλλά και στα αδιέξοδα στενά προς τη θάλασσα που κάποιοι ιδιοκτήτες ακινήτων με την ανοχή ή και την συνενοχή των κυβερνήσεων διαχρονικά, είχαν αποκλείσει για να μην ενοχλούνται οι ιδιοκτησίες τους.
Η Νέα Δημοκρατία, που ήταν τότε στην αντιπολίτευση, επέρριψε όλες τις ευθύνες για τα τραγικά αποτελέσματα εκείνης της φωτιάς στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην Περιφερειάρχη της εποχής Ρένα Δούρου η οποία είχε εκλεγεί με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω βέβαια αν η Νέα Δημοκρατία θα έκανε το ίδιο αν στη θέση της Δούρου ήταν ο Πατούλης.
Έκανε πάντως σημαία τού αντιπολιτευτικού της αγώνα την εκατόμβη νεκρών εκείνης της αποφράδας μέρας και μέχρι σήμερα εκμεταλλεύεται τους νεκρούς στο Μάτι για να κάνει αντιπολίτευση στην …αντιπολίτευση! Πρόσφατη είναι η τυμβωρυχική απάντηση που έδωσε στη Βουλή ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στον Αλέξη Τσίπρα στην κριτική που του άσκησε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ για τις καταστροφικές φωτιές στην βόρεια Εύβοια: «Εμεις μετράμε στρέμματα ενώ εσείς μετράτε φέρετρα».
Όχι πως δεν είχε ευθύνες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για την τραγωδία στο Μάτι. Ο αποκλεισμός της Λεωφόρου Μαραθώνος από την Ελληνική Αστυνομία για να κυκλοφορούν τάχα ελεύθερα οι πυροσβεστικές δυνάμεις ώστε να κρατήσουν τη φωτιά πάνω από τον δρόμο και να μη περάσει στο Μάτι, αποδείχθηκε τραγική επιλογή. Διότι και η φωτιά πέρασε τελικά αλλά και οι κάτοικοι εγλωβίστηκαν στα αυτοκίνητά τους μη μπορώντας να βγουν στη λεωφόρο και να διαφύγουν και κάηκαν σαν τα ποντίκια με τον γνωστό μακάβριο απολογισμό.
Προφανώς υπήρξε και αδυναμία συντονισμού ανάμεσα στις κρατικές υπηρεσίες που οδήγησε στην απώλεια δεκάδων ζωών. Και σ’ αυτήν την περίπτωση οι ευθύνες βαρύνουν φυσικά την τότε κυβέρνηση.
Ωστόσο το φαινόμενο ήταν τόσο βίαιο σε ένταση όσο και σε ταχύτητα που γνωρίζοντας όλοι μας τις εγγενείς αδυναμίες του ελληνικού κράτους θα συμφωνήσουμε νομίζω ότι καμιά κυβέρνηση δεν θα κατάφερνε να το αντιμετωπίσει χωρίς τα ίδια ή παρόμοια, τέλος πάντων, τραγικά αποτελέσματα.
Όποιος θεωρεί ότι με τη «δική του» κυβέρνηση θα είχαμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα γιατί τάχα είναι πιο ικανή, νομίζω ότι πλανάται πλάνην οικτράν και κυρίως σκέφτεται με φανατισμό φορώντας ιδεολογικοπολιτικές παρωπίδες
Το ίδιο έγινε άλλωστε και το 2007 στην Ηλεία όπου επίσης είχαμε δεκάδες θύματα παρόλο που εκείνη η φωτιά έκαιγε επί μέρες και υποτίθεται ότι η κυβέρνηση είχε τότε το χρονικό περιθώριο να αντιδράσει..
Σήμερα, στη θέση του ενόχου, όπως βρέθηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2018 για το Μάτι, βρίσκεται η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με την αδυναμία της να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού.
Δεν θα μετρήσουμε θύματα και ούτε θα κάνουμε συγκρίσεις, Τόσα εσύ τόσα εγώ. Απλώς η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε την σχετική άνεση του χρόνου να οργανώσει έναν αγώνα απέναντι σε έναν εχθρό που προειδοποίησε πριν ενσκύψει στη χώρα μας και όταν ήρθε υποτίθεται ότι θα μας έβρισκε πανέτοιμους. Και όταν σχεδόν ένα χρόνο αργότερα ήρθε και το εμβόλιο θα έπρεπε οι όποιες ενέργειες της πολιτείας να έφερναν γρήγορα κάποιο αποτέλεσμα. Έγινε έτσι;
Μμμμ δεν ξέρω. Φοβάμαι ότι ο απολογισμός μετά από είκοσι μήνες δεν μας δίνει περιθώρια να πανηγυρίζουμε. Μάλλον το αντίθετο. Ποιός φταίει;
Η απάντηση της κυβέρνησης που αποποιείται μετά βδελυγμίας και τις παραμικρές ευθύνες της, είναι δύο λέξεις: «Ατομική ευθύνη». Ρίχνει το μπαλάκι στον κόσμο, στην κοινωνία, στον λαό.
Όμως πέρα από τον άπλετο χρόνο που είχε στη διάθεσή της να δράσει η κυβέρνηση, νομίζουμε ότι δεν έκανε και τις στοιχειώδεις κινήσεις που σ’ αυτήν την περίπτωση θα μπορούσαν να ανακόψουν σε ένα βαθμό την επέλαση της πανδημίας. Έδωσε αλόγιστο χρήμα στα ΜΜΕ για διαφημιστικά σποτ κατά της πανδημίας και υπέρ των μέτρων προστασίας και του εμβολιασμού ενώ θα έπρεπε να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας με προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού αφού εκείνο είναι που σηκώνει όλο το βάρος της νοσηλείας των περιστατικών covid-19. Αντί να αυξήσει τα τμήματα στις σχολικές δομές δημιουργώντας τάξεις λίγων μαθητών, βλέπουμε εσχάτως ότι το υπουργείο παιδείας προχωρά -αν είναι δυνατόν- σε συγχωνεύσεις τμημάτων!
Επιμένει επίσης να στοιβάζει τους επιβάτες στα μέσα μαζικής μεταφοράς στις μεγάλες πόλεις ενώ θα έπρεπε να αυξήσει την συχνότητα των δρομολογίων ώστε να μην παρατηρείται ο επικίνδυνος αυτός συνωστισμός.
Θα έπρεπε τέλος να είναι πιο αυστηρή με την Εκκλησία και να μη φοβάται το όποιο πολιτικό κόστος.
Θα ρωτήσουν κάποιοι: Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα τα έφτιαχνε καλύτερα;
Δεν νομίζω. Απλώς ακούω εδώ και μήνες τους επικεφαλής υπουργούς στο υπουργείο Υγείας επί ΣΥΡΙΖΑ, Ξανθό και Πολάκη, να ισχυρίζονται (χωρίς κανέναν αντίλογο) ότι είχαν έτοιμες με όλες τις διαδικασίες ολοκληρωμένες, τις προσλήψεις 4.500 νοσηλευτικού προσωπικού αλλά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν τις πραγματοποίησε ποτέ.
Ίσως αυτό να έδινε μια ανάσα στο τόσο επιβαρυμένο ΕΣΥ και μαζί με όλα τα άλλα που περιγράψαμε παραπάνω να συνέβαλλε στο να μετράμε σήμερα λιγότερα θύματα. Γιατί κακά τα ψέμματα 16.500 νεκροί είναι μια πολύ μεγάλη απώλεια, ενάς τραγικός απολογισμός για τη χώρα.
Και υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό που σίγουρα δεν τις έχουν οι πολίτες.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
