(Οι φωτογραφίες του κειμένου προέρχονται από την εκδήλωση παρουσίαση του βιβλίου του Στάθη Εριφυλλίδη, η οποία άρχισε πριν λίγο στο Αμφιθέατρο)
Αναταράξεις στην τοπική κοινωνία πρόκειται να προκαλέσει το βιβλίο του πρώην δημάρχου Στάθη Εριφυλλίδη με τίτλο «Οι δρόμοι που περπάτησα», που κυκλοφορεί από τις τοπικές εκδόσεις «Ξυράφι» και που παρουσιάστηκε την Τετάρτη το βράδυ στις 8 η ώρα στο αμφιθέατρο του διοικητηρίου.
Ο πρώην δήμαρχος Καβάλας πέρα από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αφήγηση της προσωπικής και οικογενειακής του ζωής, κυρίως στο πρώτο μέρος του βιβλίου, τα αθώα αλλά και βασανισμένα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, τα χρόνια των σπουδών και του στρατού αλλά και την επαγγελματική του σταδιοδρομία σαν γιατρός, αναφέρεται φυσικά -και μάλιστα με εξαντλητικές λεπτομέρειες- και στη διαδρομή του στα αυτοδιοικητικά πράγματα του βίου του όπου μάλλον υπάρχει και το μεγαλύτερο –γαργαλιστικό όμως- ενδιαφέρον του βιβλίου.
Ισχυρίζεται ότι την ιδέα για να κατεβεί σαν υποψήφιος δήμαρχος του την έδωσε μεταξύ σοβαρού και αστείου ο δημοσιογράφος της «Πρωινής» Νίκος Γενικόπουλος, στο πλαίσιο μια συνέντευξης που είχε δώσει το 1995 για να δημοσιοποιήσει κάποιο πρόβλημα που είχε σαν γιατρός με το ΙΚΑ.
Στη συνέχεια αναφέρει ότι την προεκλογική περίοδο του 1997, όπου ως γνωστόν ο χώρος του ΠΑΣΟΚ στην Καβάλα διασπάστηκε και εκτός από τον εν ενεργεία τότε δήμαρχο Αθανασιάδη κατέβηκε σαν υποψήφιος και ο Μιχάλης Τιμοσίδης, ο βουλευτής, τότε, του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Τσακλίδης τον συναντά και τον εμψυχώνει. Αντίθετα αναφέρεται σε στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας που βγαίνει από γραφείο παράγοντα του κόμματος στην Καβάλα με ένα σάκο γεμάτο ψηφοδέλτια του Αθανασιάδη. Απευθύνεται τότε στον Γιώργο Παναγιωτόπουλο ο οποίος έρχεται σε επαφή με τον Κώστα Καραμανλή που τηλεφωνεί στον παράγοντα του κόμματος και του λέει χαρακτηριστικά: «Αν ο Στάθης δεν γίνει δήμαρχος να μη πατήσεις στην Καβάλα».
Ο Στάθης Εριφυλλίδης υποστηρίζει ότι η προεκλογική του εκστρατεία το 1997 του στοίχισε περί τα 80 εκατομμύρια δραχμές δεδομένου ότι ξόδεψε 25 από το κομπόδεμά του, πήρε δάνειο από την τράπεζα άλλα 48 και δέχθηκε και προσφορές από διάφορους φίλους.
Αναφέρεται στη διαγραφή από την παράταξη τού Νίκου Παναγιωτόπουλου, γιου του πρώην υπουργού Γιώργου Παναγιωτόπουλου γιατί σε κάποιο θέμα ψήφισε αντίθετα από την γραμμή και αρνητικά για τη μετακίνηση της λαϊκής αγοράς, διότι όπως είπε οι έμποροι της λαϊκής ήταν ψηφοφόροι του πατέρα του.
Και ενώ όπως λέει ο Στάθης Εριφυλλίδης, όλοι (εκτός από έναν) υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιό του ήταν νέοι και άφθαρτοι, αργότερα ανακαλύπτει και αναφέρει ένα – ένα περιστατικά διαφθοράς ανάμεσα σ’ αυτούς του ανθρώπους.
Συγκεκριμένα γράφει:
«Είμαστε ένα μήνα στη διοίκηση και δέχομαι την επίσκεψη ενός δημοτικού συμβούλου της παράταξής μου, που συνοδευόταν από έναν εκδότη. Χωρίς περιστροφές μου ζητούν να συναινέσω στην ανάληψη ενός εκατομμυρίου δραχμών από τα χρήματα του Αδελφάτου, που διοικούσε ο σύμβουλός μου, για να τα πάρει ο εκδότης. Ο λόγος ήταν η βοήθεια που πρόσφερε ο εκδότης στο σύμβουλο κατά την προεκλογική περίοδο. Όταν τους έδιωξα, η πόρτα του γραφείου μου χτύπησε με τόσο θόρυβο, που ακούστηκε μέχρι την κεντρική πλατεία».
Σε άλλο σημείο αναφέρεται σε άλλο περιστατικό όπου μια μέρα ανακαλύπτει ότι ένας εργολάβος έχει προσφέρει προεκλογικά στην παράταξη Εριφυλλίδη δύο εκατομμύρια δραχμές. Τα χρήματα τα είχε δώσει σε συνεργάτη του πρώην δημάρχου, ο οποίος μάλιστα εξελέγη και δημοτικός σύμβουλος στη συνέχεια και ο οποίος έδωσε στον Στάθη Εριφυλλίδη για την παράταξη μόνο τις 50 χιλιάδες δραχμές και κράτησε για τον εαυτό του τα υπόλοιπα.
Ο πρώην δήμαρχος αναφέρεται και σε άλλη περίπτωση όπου ένας δημοτικός σύμβουλος πήρε προεκλογικά από φίλο της παράταξης 15.000 ευρώ και αντί να τα δώσει στην παράταξη τα κράτησε για τον εαυτό του.
Αναφέρει και ένα περιστατικό με την αφισοκόλληση της προεκλογικής περιόδου του 1997 όπου «…ο διαχειριστής των χώρων αφισοκόλλησης πιεζόμενος από τον Αθανασιάδη αρνείται να μου παραχωρήσει αυτούς τους χώρους για να τοποθετήσω κι εγώ τις δικές μου προεκλογικές αφίσες…». Και καταλήγει: «…Προ του υπέρογκου ποσού, όμως που προσφέρω, ο διαχειριστής υποχωρεί. Τοποθετώ τις γιγαντοαφίσες σε ιδιωτικούς χώρους, σε καίρια σημεία. Με τα λεφτά, 5 εκατομμύρια δραχμές, όλα γίνονται!».
Και μια που αναφερόμαστε για χρήματα πρέπει να πούμε ότι από τις εκλογές του 1998 μέχρι εκείνες του 2010 στις οποίες για τελευταία φορά πήρε μέρος ο Στάθης Εριφυλλίδης και με βάση τα όσα συγκεκριμένα ποσά αναφέρει στο βιβλίο του, συνάγεται το συμπέρασμα ότι ξόδεψε τελικά όλα αυτά τα χρόνια περί τις 800.000 ευρώ.
Ο Στάθης Εριφυλλίδης αναφέρεται και στους υπαλλήλους του Δήμου όπου λέει ότι μετά την εκλογή του για πρώτη φορά το 1998 και μέχρι να αναλάβει τα ινία της δημαρχίας την 1η Ιανουαρίου του 1999 τον επισκέπτονταν για να αποσπάσουν την εύνοιά του. Αναφέρει και περιστατικά υπεξαιρέσεων από δημοτικούς υπαλλήλους.
Αναφέρεται επίσης στην προεκλογική περίοδο του 2006 όπου αφού παραθέτει κάποιες κινήσεις που έκανε και τις αναγνωρίζει ως λανθασμένες, κατηγορεί μεγαλοπαράγοντα της τοπικής Νέας Δημοκρατίας ότι υποστήριξε διασπαστικό ψηφοδέλτιο με επικεφαλής τον Ανδρέα Καραμπουρνιώτη. Αναφέρεται μάλιστα διεξοδικά και σε μια σύσκεψη που έγινε στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στην Αθήνα παρουσία υψηλόβαθμων στελεχών του κόμματος, όπου μάλιστα εμπλέκει με έναν άκομψο μάλιστα τρόπο και την κόρη του Καραμπουρνιώτη.
Κατηγορεί επίσης εκκλησιαστικούς κύκλους ότι απέτρεψαν τον ΛΑΟΣ και τον Γιώργο Καρατζαφέρη να προσφέρει στήριξη στην παράταξή του.
Για τον Λευτέρη Αθανασιάδη λέει ότι ήταν πολύ άδικος απέναντί του.
Δεν εκτίμησε το γεγονός ότι ο Στάθης Εριφυλλίδης τον υποστήριξε κάποτε στο δικαστήριο αποφεύγοντας να καταθέσει όλη την αλήθεια με αποτέλεσμα να αθωωθεί.
Αναφέρεται και στον πρώην Νομάρχη Θόδωρο Καλλιοντζή και στις συζητήσεις που είχαν την προεκλογική περίοδο του 2010. Περιγράφει μάλιστα και μια συνάντηση που είχαν στη Νομαρχία όπου ενώ συμφώνησαν να κρατήσουν για τον εαυτό τους όσα συζήτησαν, εκείνος σε 20 λεπτά όχι μόνο δημοσιοποιούσε σε παρακείμενο στέκι τις λεπτομέρειες της συζήτησης αλλά τον ειρωνευόταν στη συντροφιά του με «…εκείνο το ιδιάζον γέλιο του».
Ο Στάθης Εριφυλλίδης απαξιώνει επίσης ολοκληρωτικά το έργο Σιμιτσή στο Δήμο Καβάλας γράφοντας χαρακτηριστικά «…Αλλά και η διοίκηση (Σ.Σ. αναφέρεται στη διοίκηση Σιμιτσή) δεν δείχνει σημεία βελτίωσης. Και η δεύτερη θητεία της το ίδιο αποτυχημένη. Δυστυχώς για το Δήμο μας…».
Όσο δε για τη νυν δήμαρχο Δήμητρα Τσανάκα, χωρίς να την ονοματίζει αλλά φωτογραφίζοντάς την, αναφέρει τα εξής: «…Ας κλείσω το κεφάλαιο αυτό, που με στεναχωρεί πολύ, με μια μικρή ιστορία, που η πίκρα της είναι ιδιαίτερη. Καλοκαίρι του 2009 και αρχίζω να προετοιμάζω το συνδυασμό μου για τις εκλογές του 2010. Αρχίζω με τους εν ενεργεία δημοτικούς συμβούλους. Άλλος απαντάει θετικά, άλλος αρνητικά. Μια συνεργάτιδά μου το καθυστερεί, ούτε ναι, ούτε όχι. Την πιέζω και δέχεται να το συζητήσουμε. Της προτείνω και την παρακαλώ να είναι υποψήφια. Αρνείται, επικαλούμενη οικονομική αδυναμία. Σημειωτέον ότι οι εκλογές γι’ αυτήν ήταν ανέξοδες. Συνεχίζουμε τη συζήτηση και μου απευθύνει το ερώτημα ποιος άλλος θα είναι υποψήφιος δήμαρχος από τον χώρο μας. Της απαντώ ότι φημολογείται πως ο Καλλιοντζής πιθανόν να είναι. Πετάγεται όρθια και μου λέει:
«Ε, τότε θα είμαι υποψήφια με τον Καλλιοντζή».
«Γιατί, κορίτσι μου;», τη ρωτώ. «Είμαι υποχρεωμένη, μου διόρισε την κόρη μου», απαντά. Όλη νύχτα δεν κοιμήθηκα. Όχι γιατί αρνήθηκε να πορευθεί μαζί μου, όχι. Πικράθηκα με τη δικαιολογία της. Πόσο την είχα βοηθήσει επαγγελματικά, κοινωνικά και οικονομικά! Όταν αργότερα στήριζε και ψήφισε τις προτάσεις του Σιμιτσή, ερχόμενη σε αντίθεση με τις θέσεις της Α.Κ.Ε.Π., χώρισαν οριστικά τα τσανάκια μας».
Ο Στάθης Εριφυλλίδης πέφτει στην παγίδα της βιασύνης, της φούριας να γράψει τα του βίου του αν και είναι ακόμη 69 χρονών. Και ενώ γράφει μάλιστα σε κάποιο σημείο του βιβλίου του συγκεκριμένα: «Αφήνω το χρόνο να μιλήσει και παρακολουθώ…», δεν καταφέρνει να αποφύγει τον πειρασμό να μιλήσει για πρόσωπα της τοπικής πολιτικής σκηνής. Όταν όμως τα γεγονότα είναι ακόμη νωπά και οι πρωταγωνιστές είναι εδώ ανάμεσά μας, όσο δυνατός χαρακτήρας και αν είσαι, πέφτεις στην παγίδα της προσωπικής οπτικής, του υποκειμενισμού και δεν αποστασιοποιείσαι όπως και όσο θα έπρεπε από ανθρώπους και γεγονότα.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι σε πολλά απ’ αυτά που αναφέρει δεν έχει δίκαιο ή δεν λέει την αλήθεια. Πολλοί άνθρωποι μπορεί να τον πίκραναν. Πολλοί μπορεί να του φέρθηκαν με αγνωμοσύνη. Πιθανόν άνθρωποι που βοήθησε να τον πρόδωσαν. Η ενεργός ενασχόληση με την πολιτική όμως, και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο, δυστυχώς τα έχει αυτά.
Ωστόσο πρέπει να διαθέτεις τη δύναμη να τα παραβλέπεις, να τα ξεπερνάς και να συγχωρείς. Να δείχνεις μια μεγαλοψυχία. Ιδιαίτερα όταν είσαι ένας άνθρωπος που κατείχες δημόσια αξιώματα και διετέλεσες για οκτώ ολόκληρα χρόνια πρώτος πολίτης μια μεγάλης πόλης όπως είναι η Καβάλα με τα δεδομένα της Ελλάδας.
Ο κόσμος πρέπει να σε θυμάται και να σε μνημονεύει για τη διαδρομή σου και για τα έργα σου. Και επί της θητείας του Στάθη Εριφυλλίδη στο δήμο Καβάλας έγιναν, χωρίς αμφιβολία πολλά και σημαντικά έργα.
Δεν είναι κρίμα να τα αδικεί ο ίδιος με τα μικρά και ασήμαντα που παραθέτει στο δεύτερο κυρίως μέρος του βιβλίου του;
Θ.Θ.
