Έχουν περάσει σχεδόν σαράντα χρόνια από την πρώτη σύνοδο κορυφής των πιο βιομηχανοποιημένων χωρών που πραγματοποιήθηκε στο Ραμπουιγιέ-Rambouillet το 1975 και ουσιαστικά εμπνεύστηκε από τις φιλοδοξίες της παγκόσμιας αποκατάστασης του καπιταλισμού της Τριμερούς Επιτροπής (για την Ιταλία υπήρξε ο Aldo Moro), γράφει ο Sergio Cararo.
Μόνο τον επόμενο χρόνο, με την αποδοχή του Καναδά, η σύνοδος κορυφής της G7 πήρε τη σημερινή της μορφή μετά την παρένθεση του 1997, όπου έγινε δεκτή η Ρωσία, δίνοντας έτσι ζωή στην G8. Η Ρωσία εκδιώχθηκε από αυτήν το 2014 λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας και η G8 έγινε και πάλι μια «λέσχη με επτά».
Όμως αυτά τα τελευταία τρία χρόνια ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ και η αξίωση υπεροχής των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων έναντι όλων των άλλων φαίνεται τώρα να είναι μια απαίτηση που αμφισβητείται σημείο προς σημείο από τις αναδυόμενες χώρες.
Στην πραγματικότητα ήδη η γέννηση της συνόδου κορυφής της G20 το 2008 – που επεκτάθηκε επομένως στις οικονομίες των αναδυόμενων χωρών – ήταν το μήνυμα ότι κάτι άλλαζε στην παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων.
Επιπλέον εκείνη η σύνοδος έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της βαριάς χρηματοπιστωτικής κρίσης στη Δύση που ξεκίνησε το 2007. Εκείνα τα χρόνια που μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ και της Ευρώπης κατέρρευσαν και η κρίση τρομοκρατούσε τις δυτικές οικονομίες, δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστο να ακούγεται στον υπόλοιπο κόσμο «η κρίση είναι στα μέρη σας, σε εσάς, εδώ δεν υπάρχει κάποια κρίση, αντίθετα μεγαλώνουμε, αναπτυσσόμαστε».
Και ήταν εκείνα τα χρόνια που οι προηγμένες καπιταλιστικές οικονομίες της Δύσης άρχισαν να ανακαλύπτουν ότι δεν αντιπροσώπευαν πλέον την κατάσταση και τα συμφέροντα όλων αλλά μόνο του «Κήπου» τους και ότι η παγκοσμιοποίηση είχε τελειώσει για να αντικατασταθεί από τον παγκόσμιο συναγωνισμό.
Με το άνοιγμα αυτής της G7 στην Απουλία και υπό την ηγεσία της Ιταλίας, ο υπόλοιπος κόσμος ακούστηκε σχετικά με διάφορους φακέλους και με τόνους που δεν ήταν καθόλου συμβιβαστικοί.
Ταυτόχρονα με τη σύνοδο κορυφής της G7 στην Ιταλία, οι υπουργοί Εξωτερικών των Χωρών BRICS συναντήθηκαν στο Nizhni Novgorod της Ρωσίας, για πρώτη φορά στην πρόσφατα διευρυμένη εκδοχή τους (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική, Αίγυπτος, Ιράν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Αιθιοπία) που βλέπει την παρουσία άλλων προσκεκλημένων χωρών ή εκείνων που έχουν ήδη υποβάλει αίτημα για ένταξη. Προφανώς δεν θα υπάρχει η Αργεντινή του δημο-δικτάτορα Μιλέι.
Κατά τις συναντήσεις προέκυψε ότι οι κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Βενεζουέλας υπέγραψαν ένα μνημόνιο κατά των μονομερών κυρώσεων. Η Ρωσία και η Ινδία υπέγραψαν μια συμφωνία για τη μεταφορά ρωσικού άνθρακα μέσω του ιρανικού σιδηροδρομικού δικτύου.
Η Κίνα ζήτησε από τους εταίρους της να κάνουν περισσότερα για να αντιμετωπίσουν τα δυτικά μέτρα, και η Τουρκία έχει διατυπώσει δημόσια την ιδέα να ενταχθεί στο μπλοκ των Brics.
Με λίγα λόγια σε πείσμα των κυρώσεων, ή μάλλον, ακριβώς σε πείσμα των κυρώσεων!! Και ακριβώς η Τουρκία, μεταξύ άλλων ως προσκεκλημένη στη σύνοδο κορυφής της G7 στην Ιταλία, έκανε γνωστό ότι ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν θα ζητήσει σήμερα από τους ηγέτες που είναι παρόντες στη G7 στην Απουλία να παρέμβουν για να τερματιστεί η συνεχιζόμενη ισραηλινή στρατιωτική επέμβαση στη Γάζα.
Σύμφωνα με την τουρκική κρατική τηλεόραση, για τον Ερντογάν η πρόσκληση στη G7 θα είναι μια ευκαιρία να ξεκινήσει μια έκκληση και να κινητοποιήσει ηγέτες από όλο τον κόσμο «ώστε να τεθεί τέλος σε μια σφαγή που συνεχίζεται εδώ και 8 μήνες».
Στην παρέμβαση του τούρκου ηγέτη, σύμφωνα και πάλι με όσα αναφέρει το Trt, ο Ερντογάν θα μιλήσει και για την Ουκρανία και τις οικονομικές συνεργασίες. Ο Ερντογάν αναμένεται στην τοποθεσία Borgo Egnazia, όπου θα φτάσει απευθείας από την Ισπανία, όπου είχε μια συνάντηση με τον ισπανό πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσες.
Από την πλευρά της, η Κίνα – που έχει ήδη εμπλακεί σε ένα μπρα-ντε-φέρ με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τους δασμούς στα κινεζικά αυτοκίνητα – έχει γνωστοποιήσει ότι δεν έχει πρόθεση «να αποδεχτεί κάποια παράνομη μονομερή κύρωση: η κανονική οικονομική και εμπορική συνεργασία μεταξύ Κίνας και Ρωσίας δεν θα διακοπεί από κανένα τρίτο υποκείμενο».
Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Lin Jian ήταν σαφής σχετικά με τις υποθέσεις πως η G7 του Borgo Egnazia θα μπορούσε να «προειδοποιήσει τα μικρά κινεζικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για συναλλαγές που σχετίζονται με τη Ρωσία» για να αποθαρρύνουν την ευρύτερη οικονομική κάλυψη.
Το Πεκίνο, πρόσθεσε ο Λιν, «θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να υπερασπιστεί τα νόμιμα δικαιώματα και τα συμφέροντα των κινεζικών επιχειρήσεων». Σχετικά με την απόφαση να χρησιμοποιηθούν ρωσικά περιουσιακά στοιχεία που κατασχέθηκαν στη Δύση για τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας, η Ρωσία απάντησε ότι αυτό είναι «ένα βήμα που δεν θα οδηγήσει τη Δύση σε τίποτα καλό».
Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, σχολίασε τη συμφωνία που επιτεύχθηκε σε επίπεδο G7 για την παροχή στο Κίεβο με δάνειο 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, εξασφαλίζοντάς του μελλοντικά κέρδη από το παγωμένο ρωσικό κεφάλαιο.
Σύμφωνα με την εκπρόσωπο, την οποία επικαλείται το πρακτορείο Interfax, «παράνομες πρωτοβουλίες όπως αυτή κινδυνεύουν να προκαλέσουν μια ανισορροπία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και καταστροφικές κρίσεις».
Ένα άρθρο από το πρακτορείο Ria-Novosti υπογραμμίζει αντιθέτως πώς «η στάση στον κόσμο απέναντι στη Δύση έχει επιδεινωθεί τον τελευταίο χρόνο – και αυτό δεν οφείλεται στη Μόσχα και το Πεκίνο (ακόμα κι αν εργάζονται πάνω σε αυτό), αλλά στην ίδια τη Δύση«.
Σύμφωνα με τη Ria-Novosti, η ισραηλινή επιχείρηση κατά της Γάζας έχει πάρει τον χαρακτήρα γενοκτονίας και έχει αποκαλύψει όλη τη διπροσωπία των δυτικών δημοκρατιών.
«Ο Νότος του κόσμου κατηγορεί ανοιχτά τη Δύση ότι χρησιμοποιεί διπλά μέτρα και σταθμά και πως κάνει πλάτες στον Νετανιάχου και γελοιοποιεί όλες τις προσπάθειες να απεικονίσει τον Πούτιν ως δολοφόνο και τον Νετανιάχου ως ένα μαχητή κατά της τρομοκρατίας» – γράφει ο Petr Akpokov στο Novosti – «Η Δύση δεν κατάφερε να προσελκύσει τις χώρες του παγκόσμιου Νότου σε έναν αντιρωσικό συνασπισμό και, στο πλαίσιο αυτού που συμβαίνει στη Γάζα, οι εκκλήσεις για «βοήθεια στον Ζελένσκι» παραμένουν αναπάντητες».
Και ο Ινδός ηγέτης Μόντι θα είναι προσκεκλημένος στη σύνοδο κορυφής της G7 στην Ιταλία, αλλά οι αναλυτές πιστεύουν ότι η Ινδία θα παραμείνει σε μεγάλο βαθμό στην πάγια εξωτερική της πολιτική, συμπεριλαμβανομένων των μακροχρόνιων δεσμών της με τη Μόσχα.
Ωθούμενη από τις αγορές ρωσικού πετρελαίου, παρά τις κυρώσεις που κήρυξαν οι δυτικές δυνάμεις, το συνολικό εμπόριο μεταξύ Ινδίας και Ρωσίας πλησίασε τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια (46,3 δισεκατομμύρια ευρώ) μεταξύ 2022 και 2023, υπερβαίνοντας τον καθορισμένο στόχο το 2019 να φτάσει τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2025.
Από το 2023 έως το 2024 , οι προμήθειες ρωσικού αργού, μαζί με τις συνολικά χαμηλότερες διεθνείς τιμές, εξοικονόμησαν στην Ινδία περισσότερα από 25 δισεκατομμύρια δολάρια σε ξένο συνάλλαγμα, αναφέρει η ινδική εφημερίδα the Hindustan Times επικαλούμενη κυβερνητικά στοιχεία.
Να πούμε ότι η Ινδία εκμεταλλεύεται την προνομιακή μεταχείριση στα ενεργειακά αγαθά που απολάμβανε η Γερμανία στο ρωσικό φυσικό αέριο μέχρι που αυτοκτόνησε αποφασίζοντας να κόψει τις προμήθειες.
Πολλοί παράγοντες της γερμανικής οικονομικής ύφεσης οφείλονται και σε αυτή την απόφαση για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Εν ολίγοις, για τις δυνάμεις της G7 το πάρτι τελείωσε, ή σε κάθε περίπτωση δεν θα υπάρχουν άλλα δωρεάν γεύματα στις σχέσεις με τον υπόλοιπο κόσμο.
Οι πολεμοχαρείς και φιλοπόλεμοι τόνοι που συνοδεύουν τις επιβεβαιώσεις ενότητας της Δύσης φαίνονται περισσότερο παρηγορητικοί παρά εμπνεόμενοι ενός νέου προφανούς πεπρωμένου που θεωρεί δεδομένη την παγκόσμια υπεροχή η οποία ασκήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες.
Και ίσως ο κίνδυνος του πολέμου να προκύπτει ακριβώς από το ότι δεν θέλει να αναγνωρίσει αυτή την ιστορική αλλαγή των καιρών, αξιομνημόνευτη αλλαγή εποχής.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος contropiano.org
