Για τις κορασίδες του ΑΟ ΚΑΒΑΛΑ volley

Διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε τις δηλώσεις του προπονητή  κ. Σιώκη  και προβληματιζόμαστε. Μιλάει για τις αθλήτριες του που λόγω κακών σχέσεων μεταξύ τους έχασαν τους αγώνες. Εμείς κοιτάζουμε λιγάκι πίσω  και συναντούμε παιδικά μάτια δακρυσμένα και φανέλες ιδρωμένες. Βλέπουμε τραυματισμένους αστραγάλους, γόνατα εγχειρισμένα, ώμους και γάμπες πιασμένες, κορμιά πονεμένα, σχολικές εκδρομές και πάρτυ χαμένα αφού “αύριο έχουμε αγώνα”, προπονήσεις στις διακοπές των σχολείων, προπονήσεις κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Αυτά τα κορίτσια που απο τη έκτη δημοτικού φορούν το καραβάκι στο στήθος και το τιμούν, ξαναγέμισαν το γήπεδο μετά απο πολλά χρόνια, μετά απο τις συνεχιζόμενες επιτυχίες τους. Έφτασαν τώρα στο τέλος του ταξιδιού τους μια που οι περισσότερες είναι στον δρόμο για την γ λυκείου. Πιστεύουμε λοιπόν πως αυτός ο τίτλος δεν τις τιμά, δεν τις αντιπροσωπεύει. Εμείς λοιπόν οι μαμάδες σας, οφείλουμε να σας ευχαριστήσουμε για ο,τι πετύχατε ως τώρα, γιατί εμεις ξέρουμε οτι πάντα καταφέρνατε να αφήνετε έξω απο το παρκέ ό,τι σας απασχολούσε μέσα ή έξω απο το γήπεδο.  Κρατήσατε ψηλά τη φανέλα χωρίς να χάσετε τίποτα απο την ηθική, τον χαρακτήρα σας, αλλά και τις επιδόσεις σας στο σχολείο. Σας ευχαριστούμε για τις μεγάλες στιγμές που μας χαρίσατε.  Αγγελίδου Κική,  Καρατζίδου Ρούλα, Μήτρου Φούλη, Φλαμουρίδου Μαρία.