Οι γονείς του Νίκος και Καίτη Βασιλικού κατάγονται από το Θεολόγο Καβάλας. Ο ίδιος γεννήθηκε το 1934 στα Ποταμούδια της Καβάλας, φοίτησε σε γυμνάσιο της Καβάλας και στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σκηνοθεσία τηλεόρασης στο Yale University.
Είναι συγγραφέας περισσότερων από 120 ευπώλητων βιβλίων, Ιππότης της Μάλτας (1970), τιμημένος με το Διεθνές βραβείο Meditteraneo (1978), με το Βραβείο των “12” για την τριλογία “Το φύλλο, το πηγάδι και το αγγέλιασμα”, το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1980, για το “Τελευταίο Αντίο”) το οποίο δεν αποδέχθηκε, αλλά και Chevalier de l’ de Lettres από τη Γαλλική Δημοκρατία (1984), καθώς και επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών και Θεσσαλίας στην έδρα της Φιλολογίας. Ασθμαίνουσα το 2012, και η πόλη μας έδωσε το όνομά του στη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη, μετά τη δωρεά χιλιάδων βιβλίων του σ’ αυτήν, τιμή που ο ίδιος την εισέπραξε ως ΝΟΜΠΕΛ. Η τελευταία του βράβευση, ήταν το 2017 με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην ΕΡΤ-1 (1981-1984), Μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains (1990-1993), Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων (1994-1996), Μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων με έδρα το Στρασβούργο (1995), Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων της Ελλάδας στην Ουνέσκο (1996-2004), Πρόεδρος της Εταιρίας Συγγραφέων (2001-2005).
Το περίφημο μυθιστόρημά του “Ζ” μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1969 από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά και τιμήθηκε με δύο Όσκαρ. Μας μάγεψαν ο Υβ Μοντάν, η Ειρήνη Παπά, ο Ζαν Λουϊ Τρεντινιάν, η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη….
Παρουσιαστής για πολλά χρόνια της εξαιρετικής εκπομπής «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» της ΕΤ3, μας γνώρισε όλους τους παλιούς και νέους λογοτέχνες, τους οποίους παρουσίαζε με σεβασμό, αγάπη και ζεστασιά. Φυσικά τίμησε ιδιαίτερα τους Καβαλιώτες και τους Θάσιους……
Ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο και Καβάφη, με βιβλία του και στην γραφή Μπράιγ, επιστρέφει κάθε καλοκαίρι στον ορεινό Θεολόγο της Θάσου, στο πατρικό του σπίτι, που αποκατέστησε μαζί με τη σύζυγο του υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου. Την αγαπά τη Θάσο και το απέδειξε στο βιβλίο-αυτοβιογραφία «Η Μνήμη Επιστρέφει με Λαστιχένια Πέδιλα», Νέα Σύνορα 1999, ύμνο στη Θάσο, που το χρησιμοποίησα σαν βιβλιογραφία, σε μελέτη για τους παραδοσιακούς οικισμούς του νησιού μας. Το πιο συγκινητικό για μένα: γράφει ανελλιπώς στη στήλη του στο διμηνιαίο περιοδικό ΘΑΣΙΩΝ ΓΗ του Θεολόγου.
Το 2019, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές εκλέχτηκε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ομολογώ ότι το γεγονός το είδα με δυσπιστία. Η πρόσφατη δήλωση για τον εκτελεστή της οργάνωσης 17 Νοέμβρη Δημήτρη Κουφοντίνα, επαλήθευσε τους φόβους μου και την πεποίθησή μου ότι η πολιτική δεν ταιριάζει στους ανθρώπους- πρότυπα μιας χώρας.
Δεν ταιριάζει όμως και στην πόλη μας να ολισθαίνει σε τέτοια διλήματα, όπως αυτό συζητείται τελευταία, δηλαδή η αλλαγή της ονοματοδοσίας της Βιβλιοθήκης μας. Δεν συμφωνούμε με τη δήλωσή του, αλλά μια πολιτική δήλωση μπορεί να αναιρέσει μια τέτοια πορεία ζωής, τόσο κόπο, τόση προσπάθεια, τόση δοκιμασία ψυχής; Ο Βασιλικός είναι κυρίως άνθρωπος και για πολλούς ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια μας, άραγε με τα μέλη της συμφωνούμε πάντα, κι αν όχι τα διαγράφουμε; Ψυχραιμία, συμπολίτες, υπάρχει και η πανδημία!
ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟ!
Σαπφώ Αγγελούδη-Ζαρκάδα
