31/05/2022
«Πριν από περισσότερα από τέσσερα χρόνια, όταν κυκλοφόρησα αυτό το βιβλίο, ένιωσα ένα αίσθημα ικανοποίησης: αυτό του να έχω φέρει εις πέρας αυτό που θεωρείται καθήκον, μια ηθική δέσμευση. Το καθήκον ήταν αυτό της μνήμης. Η δέσμευση αναφερόταν σε μια συλλογική ιστορία, την οποία πολύ συχνά απέρριψαν, αρνήθηκαν, αφαιρέθηκε ή παρουσιάστηκε παραπλανητικά, αλλοιώθηκε. Μερικές φορές ακόμη και από αυτούς που την έχουν βιώσει από πρώτο χέρι».
Έτσι ξεκινά η εισαγωγή του Sergio Segio στην έκδοση του βιβλίου του κοντό Φυτίλι-Miccia corta. A story of the Front Line, Μια ιστορία της Πρώτης Γραμμής, που κυκλοφόρησε τον οκτώβριο του 2009, για τις εκδόσεις του DeriveApprodi.
….Έχω την άποψη ότι η ταινία La prima linea, πολύ ελεύθερα εμπνευσμένη από αυτό το βιβλίο, προδίδει ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό του: αυτό που συνοψίζει το γενεαλογικό δέντρο, τις ιδεολογικές και πολιτισμικές αναφορές, τις οικογένειες καταγωγής, τα κίνητρα, τις φιλοδοξίες, όσο τελικά κι αν διεστράφηκαν από τις πρακτικές. Με τον κίνδυνο να ζωγραφιστεί ένα εγκληματικό μυθιστόρημα, αντί να παρέχει τα απαραίτητα στοιχεία ανάγνωσης, κατανόησης και πλαισίωσης σε αυτό που ήταν, ωστόσο, ένα φαινόμενο με πολιτική και κοινωνική ρίζα.
Ακόμη και σε αυτή την ταινία -κάτι που μου φαίνεται παράδοξο και σκωπτικό, δεδομένου ότι προέρχεται από το βιβλίο μου- η επίσημη αλήθεια, που κατέστη οργουελιανικά αδιαμφισβήτητη, μας έκανε ορφανούς. Καλύτερα: παιδιά του Κανενός, όπως ήταν γραμμένο κάποτε στα ληξιαρχικά έγγραφα, αγνώστων γονέων.
Ωστόσο, ο πατέρας μας μπορεί να εντοπιστεί ευρέως στις ατομικές βιογραφίες και στα χρονικά, κοινωνικά και πολιτικά πλαίσια μέσα στα οποία γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε: ονομαζόταν κίνημα του 77, το οποίο επίσης ευτελίστηκε, ποινικοποιήθηκε και παρεξηγήθηκε, έγινε άφαντο. Και ακόμη νωρίτερα, για τους περισσότερους από αυτούς που γέννησαν την Prima linea, μπορεί να εντοπιστεί στη στράτευση στις εξωκοινοβουλευτικές αριστερές ομάδες των αρχών της δεκαετίας του ’70, ιδιαίτερα στη Lotta continua-συνεχή Αγώνα και στο Potere operaio-εργατική Εξουσία.
Η μητέρα μας, από την άλλη, καταγόταν από μια μεγαλύτερη οικογένεια, αρχαιότερη, η οποία είχε διατρέξει και ήταν πολύ καρποφόρα σε όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Το όνομά της ήταν: επαναστατική ρήξη. Μια συγκεκριμένη ουτοπία που ξεκίνησε από το σοβιετικό ’17, αλλά είχε τις ισχυρές ρίζες της στη γαλλική επανάσταση του τέλους του 18ου αιώνα και στις αναρχικές, προλεταριακές και σοσιαλιστικές εξεγέρσεις και την κουλτούρα του δέκατου ένατου αιώνα, στις φιλοδοξίες για ελευθερία, ισότητα, στην αδελφοσύνη και την κοινωνική δικαιοσύνη»….
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος
