Κιμπάρης. Από εκείνους τους λίγους που, με τους όρους του ταλέντου του, κρατούν εντός αγωνιστικού χώρου τη λέξη που ο καιρός μας στέλνει όλο και πιο συχνά στην εξέδρα. Τη λέξη που προσδιορίζει τη σχέση με το(ν) «άλλο(ν)» πάνω στη «βράση», την ώρα δηλαδή που συγκροτείται και οργανώνεται η καθημερινότητα. Λέξη που, «άχρηστη» στην ψηφιακή πραγματικότητα, αφορά ένα είδος του οποίου ο πληθυσμός λιγοστεύει. Εξέχον μέλος μιας καβαλιώτικης ratpack που άφησε εποχή στον καιρό της, πάντα σένιος, με τον αέρα του παλιού (καλού) μάγκα αποτυπωμένο στις κινήσεις του, αρχοντικός ακόμη και στις χειρότερες μέρες του. Θα μας λείψει…
Θανάσης Τσιρταβής
