Ένα βράδυ ο Ανδρέας Μαρδίρης δέχεται το µεγαλύτερο πλήγµα στην ήδη δύσκολη ζωή του. Στον στάβλο του κτήµατος βρίσκονται δολοφονηµένοι ο πατέρας και η σύζυγός του, χωρίς κανένας να γνωρίζει τον δράστη και τα αίτια του εγκλήµατος.
Μοναδικός µάρτυρας η Θάλεια, το µικρό κορίτσι που κρατούσε συντροφιά στην ξενόφερτη γυναίκα του, το οποίο όµως αδυνατεί να παραθέσει τα γεγονότα.
Δώδεκα χρόνια µετά, η Θάλεια νοσεί βαριά κι αυτός αποφασίζει να τη βοηθήσει µε κάθε τρόπο, ελπίζοντας να βρει απαντήσεις στα ερωτήµατα του παρελθόντος. Την ίδια στιγµή άλλο ένα άσχηµο γεγονός έρχεται να προστεθεί, καθιστώντας και τον ίδιο ένοχο και υπόδικο.
Καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι που συνθέτει και συνδέει τα εγκλήµατα, καινούριες αποκαλύψεις και οµολογίες έρχονται να προστεθούν κι όλα παίρνουν απρόσµενη τροπή.
– Τους είπαν πως το µήλο ήταν ο καρπός της γνώσης του καλού και του κακού. Όµως τους είπαν ψέµατα. Η γνώση έχει πολλά επίπεδα κι όλα µοιάζουν µεταξύ τους, όπως αυτοί οι µικροί σπόροι του ροδιού. Το αποτέλεσµα που επιφέρουν είναι διαφορετικό, καθώς η γνώση δεν είναι καλή ή κακή. Η χρήση της τη µεταµορφώνει ανάλογα µε την περίπτωση.
– Η γνώση έδιωξε τους πρωτόπλαστους από τον παράδεισο.
– Δε χάσανε τον παράδεισο. Ήταν πάντα εκεί, γύρω τους, µέσα τους. Απλώς δεν µπορούσαν πια να τον αντιληφθούν. Κάτι που οι άλλοι θα χαρακτηρίσουν κακό δε σηµαίνει απαραίτητα πως είναι κιόλας. Και κάτι που θα εξυµνήσουν ως καλό µπορεί να είναι σαθρό, σάπιο…
Το δεύτερο βιβλίο της Ευαγγελίας Γιάννου στην αρχή του είναι καλό, στην πορεία του γίνεται καλύτερο, ενώ οι τελευταίες πενήντα περίπου σελίδες του είναι κυριολεκτικά συναρπαστικές και κόβουν την ανάσα. Σίγουρα πρόκειται για ένα βιβλίο που αξίζει την προσοχή των βιβλιόφιλων!
Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ
Ονομάζομαι Ευαγγελία Γιάννου και γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Παγγαίου, τη Μουσθένη. Πάνω από είκοσι χρόνια ζω και εργάζομαι στην πόλη της Καβάλας. Αρχικά ασχολήθηκα με τη ζωγραφική, μετρώντας στο ενεργητικό μου ατομικές εκθέσεις, αλλά λαμβάνοντας μέρος και σε αρκετές ομαδικές. Στο χώρο της συγγραφής πέρασα εκδίδοντας σποραδικά διηγήματα στον τοπικό τύπο, αλλά η πρώτη μου επαφή με την έκδοση ήρθε μέσω διάκρισης σε Πανελλήνιο διαγωνισμό του περιοδικού Elle, όπου συμμετείχα σε συλλογή διηγημάτων από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Τα θετικά σχόλια που ακολούθησαν, με παρακίνησαν να το κάνω με μεγαλύτερη έκταση και συνέπεια. Το πρώτο μου βιβλίο «Άγριες ανεμώνες» εκδόθηκε προτού τρία χρόνια (Ημερομηνία Έκδοσης:13/12/2018), ενώ το δεύτερο μόλις πριν έναν μήνα, και τα δύο από τις εκδόσεις Λιβάνη.
«ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΜΟ, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΙΑΣΤΑΤΟ»
Οι «Άγριες ανεμώνες» (εκδοτικός οίκος Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ) είναι ένα δυνατό, ψυχολογικό, μεταφυσικό θρίλερ. Ένα βιβλίο γεμάτο έρωτα, μια ιστορία με συνεχείς ανατροπές και δυνατή πλοκή, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα. Η Ευαγγελία Γιάννου «παίζει» με την αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο και τα διάφορα επίπεδα στα οποία κινείται αυτός. Η συγγραφέας ζει κι εργάζεται στην πόλη της Καβάλας εδώ και είκοσι χρόνια και μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στη δουλειά της, ένα μικρό καφέ και τους φανταστικούς κόσμους που πλάθει. «Στον κόσμο, σε κάθε κόσμο, τίποτε δεν είναι μονοδιάστατο. Τα πάντα επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες, ανάλογα με την οπτική του καθενός» θα μου πει στην κουβέντα που είχαμε με αφορμή το βιβλίο της.
Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη Βιβή Μαργαρίτη για την κυκλοφορία του προηγούμενου βιβλίου της η Ευαγγελία Γιάννου είχε δηλώσει:
ΕΡ: Άγριες ανεμώνες… κ. Γιάννου μιλήστε μου για την υπόθεση του βιβλίου σας.
ΑΠ: Στον κόσμο, σε κάθε κόσμο, τίποτε δεν είναι μονοδιάστατο. Τα πάντα επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες, ανάλογα με την οπτική του καθενός. Μία παντρεμένη γυναίκα δεν είναι απαραίτητα κι ευτυχισμένη. Ένας πετυχημένος δικηγόρος δεν εξυπακούεται πως είναι και ικανοποιημένος. Αυτός που επιζητά τον θάνατο, ίσως κραυγάζει για βοήθεια. Και ίδιος ο θάνατος, είναι απλά μια διαφορετική όψη της ζωής.
ΕΡ: Τίτλος συμβολικός κι αλληγορικός; Τί συμβολίζουν για σας οι άγριες ανεμώνες;
ΑΠ: Κάθε τίτλος που δίνεται, εμπεριέχει την αλληγορία και αποτελεί σύμβολο. Οι ανεμώνες είναι η άγρια κι εύθραυστη – συνάμα – ομορφιά της ζωής, που αρκεί ένα φύσημα του ανέμου για να την εξαφανίσει ή να της δώσει την απαραίτητη ελευθερία, ώστε να αποτινάξει το χώμα από τις ρίζες της και να προχωρήσει παρακάτω. Στο βιβλίο μου, συγκεκριμένα, αποτελεί το μέσο το οποίο επιλέγει ο ήρωας για να συνδέσει τις δύο γυναίκες.
ΕΡ: Μία ιστορία ιδιαίτερη. Από που την εμπνευστήκατε;
ΑΠ: Η έμπνευση δεν ορίζεται από κάτι απτό, ούτε χωρά σε σχήματα. Είναι μια εικόνα που αντιληφθήκαμε με την άκρη του ματιού μας, μια μυρωδιά που πέρασε ανεπαίσθητα από πλάι μας ή, ίσως, μια λέξη που διαβάσαμε τυχαία. Κάπως έτσι πριν χρόνια το μάτι μου σταμάτησε στην λέξη Άντικρυς (αυτό που υπάρχει στην απέναντι όχθη, στην άλλη πλευρά). Αμέσως σχηματίστηκε μπροστά μου η εικόνα και ήξερα πως ήθελα να φτάσω μέχρι εκεί. Κάθε τι στη ζωή μας, βρίσκεται απέναντι. Επιλέγουμε να το κρατήσουμε εκεί, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να το ελέγχουμε. Κι επιλέγουμε επίσης τη στιγμή που θα θελήσουμε να το φέρουμε κοντά μας.
ΕΡ: Θα λέγατε ότι το βιβλίο σας είναι ένα δυνατό μεταφυσικό θρίλερ;
ΑΠ: Αυτός είναι ένας ακριβής χαρακτηρισμός. Δυνατό, ψυχολογικό, μεταφυσικό θρίλερ. Που παίζει με την αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο και τα διάφορα επίπεδα στα οποία κινείται αυτός.
ΕΡ: Οι ηρωίδες σας είναι δύο γυναίκες σε μία; Ένας άντρας που προσπαθεί να τις σώσει;
ΑΠ: Δύο γυναίκες που θα ήθελαν να είναι μία, μία γυναίκα που διχάζεται ανάμεσα σ’ αυτό που οι άλλοι της όρισαν και σ’ αυτό που κρύβεται μέσα της. Και δεν αρκεί να θέλει κάποιος να σε σώσει. Πρέπει να του δώσεις την ευκαιρία να το κάνει. Αλλιώς καθίσταται έρμαιο του πείσματος και του θυμού σου.
ΕΡ: Ο παράδεισος σκοτώνει;
ΑΠ: Όχι ο ίδιος. Αλλά η ασφάλεια που θα νιώσεις όταν βρεθείς σ’ αυτό που θα πιστέψεις πως είναι ο παράδεισος, ναι, είναι θανατηφόρα. Γιατί γκρεμίζει όλες τις άμυνές σου, αφήνοντάς σε ανοχύρωτο.
ΕΡ: Είναι άνιση η μάχη με το τέρας της κατάθλιψης;
ΑΠ: Άνιση και άδικη. Κυρίως όταν θεωρείς πως μπορείς να την αντιμετωπίσεις μόνος σου, αποδιώχνοντας κάθε προσπάθεια βοήθειας.
ΕΡ: Ένας άνθρωπος με περιορισμένη φαντασία συνήθως δεν βλέπει παρά μόνο το προφανές;
ΑΠ: Η περιορισμένη φαντασία είναι μια άμυνα. Το προφανές ίσως μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Όχι όμως και τις συνισταμένες που η φαντασία προσθέτει συνεχώς, καθιστώντας κάθε δρόμο αδιέξοδο. Κάποιες φορές αυτό είναι το ζητούμενο, καθώς περιέχει λιγότερο πόνο και προσπάθεια. Κάποιες άλλες όμως αποτελεί εμπόδιο και παγίδα. Η λογική σε πηγαίνει από το Α στο Β. Η φαντασία μπορεί να σε οδηγήσει παντού.
ΕΡ: Τελικά τί έχει αξία, το ταξίδι ή το λιμάνι;
ΑΠ: Το λιμάνι πρέπει να είναι ο φάρος κι όχι η φυλακή. Να μας δείχνει το ασφαλές μονοπάτι και τον προορισμό, αλλά να μην αποτελεί αυτοσκοπό. Συλλέγοντας εμπειρίες, αναμνήσεις και μικρές στιγμές, ίσως να μην καταφέρεις τελικά να φτάσεις στο τέλος. Αλλά θα πάρεις μαζί σου μόνο αυτά που έχουν πραγματική αξία και σημασία. Την ικανοποίηση πως προσπάθησες κι όλα αυτά που σε συνόδευσαν. Και δε θα είναι καλά ή κακά. Θα είναι, απλώς, δικά σου.
Info
Συγγραφέας: Ευαγγελία Γιάννου
Εκδότης: Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Έτος έκδοσης: 2021
Αρ. Σελίδων: 496
Τιμή: 17,80 €
******
