Πρώτα-πρώτα γιατί είναι γυναίκα και θα είναι η πρώτη φορά που αρχηγός και επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ελληνικό κοινοβούλιο θα είναι μία γυναίκα, με την προοπτική μάλιστα να είναι πιθανόν στο μέλλον και η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός.
Η παρουσία της δηλαδή ως αρχηγός ενός μεγάλου κόμματος, ενός κόμματος εξουσίας, θα αποτελέσει μία πρόκληση για τα ήθη της ελληνικής πολιτικής σκηνής και η ζωή απέδειξε ότι ο λαός συνήθως ανταποκρίνεται σε τέτοιου είδους προκλήσεις. Για να μην πούμε δηλαδή ότι τις επιζητεί και τις επιδιώκει κιόλας.
Δεύτερον, γιατί είναι ένας νέος άνθρωπος και συγχρόνως ένα λαμπερό πρόσωπο και αυτό ευτυχώς ή δυστυχώς παίζει σήμερα πολύ σημαντικό ρόλο στη συνείδηση και τις επιλογές του κόσμου.
Τρίτον, έχει βαθιά γνώση στα οικονομικά και εργασιακά θέματα και αρκετή κυβερνητική εμπειρία ως υπουργός Εργασίας στη διάρκεια που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην εξουσία.
Είναι μετριοπαθής, συγρόνως όμως και δυναμική, διαθέτοντας κατασταλαγμένη γνώση αλλά και στέρεα επιχειρήματα ώστε να υποστηρίξει με ενάργεια τις θέσεις της που θα είναι φυσικά και θέσεις του πολιτικού χώρου τον οποίο εκπροσωπεί.
Διαθέτει ευρωπαϊκή εμπειρία αφού έχει εργαστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και υπήρξε επίσης ερευνήτρια στο Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου. Διαθέτει τέλος όλα εκείνα τα κοινά χαρακτηριστικά με τον Αλέξη Τσίπρα που το 2008 τον έφεραν στην αρχηγία του κόμματος, έχοντας συγχρόνως και την εμπειρία των λαθών που έκανε εκείνος ώστε να μπορέσει να τα αποφύγει.
Άμεσα λοιπόν, μέσα στον Ιούλιο, πρόσωπα και τάσεις στο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να συναινέσουν, να συνεκτιμήσουν και να αποδεχτούν όλους αυτούς τους λόγους που δίνουν σαφές προβάδισμα στην Έφη Αχτσιόγλου και να προχωρήσουν με ενότητα και αν είναι δυνατόν χωρίς άλλες υποψηφιότητες, στην εκλογή της στην αρχηγία του κόμματος.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
