Λοιπόν, για να λέμε μερικά πράγματα με το όνομά τους. Να για δούμε ΤΙ και ΑΝ θα κάνουμε κάτι. «Γιατρός αγώνα» δε σημαίνει ότι έχω πάρει ένα ψυκτικό σπρέι στο χέρι και ένα μπουκάλι νερό, έχω παρακολουθήσει και ένα σεμινάριο για χρήση απινιδωτή και είμαι έτοιμος.
«Γιατρός αγώνα» είναι κάτι πολύ περισσότερο. Η καρδιακή ανακοπή είναι μία πάρα πολύ σοβαρή κατάσταση και θα έπρεπε να μπορεί να αντιμετωπιστεί από τους πάντες. Ακόμα και από τους ποδοσφαιριστές και παράγοντες των ομάδων.
Η απόφαση της ΕΠΟ για παρουσία αυτόματου εξωτερικού απινιδωτή σε όλα τα γήπεδα όπου διεξάγεται ποδοσφαιρικός αγώνας είναι σωστή αλλά δεν φτάνει. Ευτυχώς, η καρδιακή ανακοπή είναι κάτι αρκετά σπάνιο αλλά φυσικά συμβαίνει.
Πολύ πιο συνηθισμένες καταστάσεις όμως είναι οι εξαρθρώσεις, οι αιμορραγίες, οι αλλεργικές αντιδράσεις, τα λιποθυμικά επεισόδια, οι αιχμές υπέρτασης, οι καρδιακές ταχυκαρδίες, οι συρραφές τραυμάτων και τόσες άλλες που σίγουρα ο καλός μου φίλος και συνάδελφος Μιχάλης Σωτηρόπουλος που έτρεχε στα γήπεδα πολύ πριν από μένα έχει δει και αντιμετωπίσει και μπορεί να προσθέσει πολλές ακόμη.
Θα πρέπει λοιπόν να μην κάνουμε πράγματα μόνο για να τα κάνουμε. Αν θέλουμε να είμαστε σωστοί, θα πρέπει να μπορούμε να παρέχουμε ασφάλεια στους αθλούμενους αλλά και όσους είναι εκεί για να παρακολουθήσουν μία αθλητική εκδήλωση.
Ο γιατρός αγώνα δεν είναι μόνο για μια υπογραφή στο φύλλο αγώνα, για να βγούμε από την υποχρέωση και να δώσουμε το εικοσάρικο. Κάποια στιγμή που θα χρειαστεί ο γιατρός, ελπίζω πραγματικά είναι γιατρός και όχι κάποιος «σαν γιατρός».
Θα πρέπει λοιπόν όλοι μας, η διοργανώτρια αρχή, οι ομάδες, ο ιατρικός σύλλογος, όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι και να μιλήσουμε. Και φυσικά, οι διαιτητές, πριν καν αρχίσει ο αγώνας θα πρέπει να ελέγχουν ποιος δηλώνει γιατρός αγώνα. Αυστηρά και υπεύθυνα.
Έχουν τεράστια ευθύνη, η οποία να είστε σίγουροι θα αναζητηθεί κάποια στιγμή. Σαν μέλος του ιατρικού συλλόγου, δηλώνω υπεύθυνα οτι τουλάχιστον ο Ιατρικός Σύλλογος Καβάλας έχει σκύψει με θέρμη και με τεράστιο ενδιαφέρον πάνω από το πρόβλημα.
Επίσης, αποτελεί προσβολή του 2023, να βλέπουμε εικόνες σαν κι αυτές που παραθέτω, οι οποίες πραγματικά δε μας τιμούν καθόλου. Και αυτό δεν γίνεται για να κρεμάσω συναδέλφους οι οποίοι αγωνίζονται με τα μηδαμινά μέσα που υπάρχουν στα γήπεδα αλλά για να αναδείξω το πρόβλημα.
Δεν μπορεί κάποιος να χρειάζεται ιατρική βοήθεια και να τον σηκώνουν στα χέρια οι συμπαίκτες του. Οι ποδοσφαιριστές δεν είναι τραυματιοφορείς. Αν δεν μπορούμε να παρέχουμε ασφάλεια, ας βγούμε τουλάχιστον επίσημα να τα πούμε. Να βρούμε μια λύση όλοι μαζί. Γιατί, άνθρωποι αθλούνται και άνθρωποι αγωνίζονται, όχι μοσχάρια.
Οι εικόνες που παραθέτω, είναι ελάχιστες από αυτές που είδα τον τελευταίο μόνο μήνα και απέχουν μεταξύ τους με το ζόρι 20 μέρες, άντε ένα μήνα. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κάνουμε πράγματα μόνο για το θεαθήναι και για να βγούμε από την υποχρέωση. Ας σκύψουμε να δούμε και να λύσουμε το πρόβλημα.
Αν δεν μπορούμε να παρέχουμε ασφάλεια ας βγούμε να πούμε την αλήθεια. Λύσεις υπάρχουν. Θέλουμε να τις δούμε; Επίσης, όλοι εμείς σαν ιατροί, οφείλουμε να οριοθετήσουμε και να προστατέψουμε τον χώρο μας. Κανένας άλλος δεν θα το κάνει. Φτάνει πια με τους δήθεν.
(Ο Θόδωρος Μήτρας είναι ιδιώτης καρδιολόγος, συχνά γιατρός στα εντός έδρας ματς του ΑΟΚ)
