Πριν ένα χρόνο περίπου, η διοίκηση του Δήμου Καβάλας, αποφάσισε να στήσει στην πλατεία Κονσουλίδη, πίσω από το τουριστικό περίπτερο ένα άθλιας αισθητικής άγαλμα, το οποίο προπολεμικά βρισκόταν πάνω σε βάθρο στην κεντρική πλατεία της Καβάλας και οι Βούλγαροι κατακτητές, το αποκαθήλωσαν βίαια, το κομμάτιασαν και το πέταξαν στη θάλασσα.
Το άγαλμα βρέθηκε όταν επί δημαρχίας Αθανασιάδη γινόταν τα έργα του βιολογικού καθαρισμού και ως ένα βαθμό αποκαταστάθηκε. Η διοίκηση Τσανάκα υποκύπτοντας σε ακραίες φωνές αλλά και σε ημιμαθείς αυλοκόλακες, το επανατοποθέτησε στο σημείο που προαναφέραμε.
Πέρα από το γεγονός ότι το συγκεκριμένο άγαλμα δεν έχει καμιά απολύτως καλλιτεχνική και αισθητική αξία, κατασκευασμένο προφανώς από μαρμαρογλύπτη και όχι από εικαστικό καλλιτέχνη, έρχεται με την τοποθέτησή του σε κεντρικό σημείο της πόλης από τη μια να ικανοποιήσει το θυμικό ορισμένων συμπολιτών μας που εκλαμβάνουν τον πατριωτισμό ως φανατική υπεράσπιση τοτέμ και συμβόλων και από την άλλη να βάλει μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια καλής γειτονίας που υποτίθεται ότι πρέπει να αναπτύσσουμε με τους γείτονες αλλά και να υπονομεύσει την τοπική οικονομία η οποία προσδοκά πάρα πολλά από τις δεκάδες (για να μη πούμε εκατοντάδες) χιλιάδες Βούλγαρους τουρίστες που επισκέπτονται ετησίως την Καβάλα και την ευρύτερη περιοχή της.
Είμαστε τόσο ηλίθιοι μερικές φορές που δεν αντιλαμβανόμαστε ότι όταν στην Τουρκία η δράση της τρομοκρατίας έχει μειώσει δραματικά τον τουρισμό, στα Σκόπια επικρατεί εδώ και μήνες πολιτική αστάθεια και φουντώνει ο Αλβανικός επεκτατισμός, όπως και στο Κοσσυφοπέδιο, η ευρύτερη περιοχή της Καβάλας γίνεται πλέον ο μόνος ασφαλής και ήρεμος ταξιδιωτικός προορισμός για όλα τα βαλκάνια αλλά και για όλη την Ευρώπη.
Εμείς λοιπόν κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν να πυροδοτήσουμε νέα πάθη και να προκαλέσουμε νέα μίση.
Ωστόσο στη δημοκρατία η πλειοψηφία κάνει κουμάντο. Και εφόσον η καθ’ όλα δημοκρατικά εκλεγμένη διοίκηση Τσανάκα αποφάσισε (έστω και χωρίς τη σχετική συναίνεση του δημοτικού συμβουλίου) να ξαναστήσει το άγαλμα στο κέντρο της Καβάλας, η μειοψηφία μπορεί να εκφράζει τις αντιρρήσεις της, μπορεί να ασκεί την κριτική της αλλά τελικά οφείλει να πειθαρχεί στις αποφάσεις της πλειοψηφίας.
Ωραία. Αλλά βρε παιδιά στήσατε αυτό το άγαλμα, το βάλατε και σε μια γυάλα σαν μούμια, γράψτε τουλάχιστον σωστά όσα θέλετε να γράψτε από κάτω. Διότι τα δύο κείμενα (ελληνικό και αγγλικό) βρίθουν λαθών, ασυνταξιών, ιστορικών ανοησιών και νοηματικών ακροβασιών. Φανταζόμαστε τι θα γίνεται στο Βουλγαρικό κείμενο, το οποίο αλήθεια γιατί χρειάστηκε να μπει; Για να κάνουμε μαθήματα πατριωτισμού στους Βούλγαρους επισκέπτες;
Τέλος πάντων ας πάρουμε τα κείμενα φράση – φράση:
Η πρώτη παράγραφος «Το άγαλμα του Στρατιώτη των Βαλκανικών πολέμων…» είναι εντελώς αχρείαστη και περιττή πληροφορία που δεν ενδιαφέρει κανέναν επισκέπτη.
Τα σημεία στίξης, κόμματα, τελείες κ.λ.π. μπαίνουν πάντα κολλητά στο τέλος των λέξεων και δεν αφήνουμε διάστημα μεταξύ λέξεως και σημείου στίξης. Πέραν αυτού το κείμενο έχει πληθώρα αχρείαστων κομμάτων που το καθιστούν δύσκολο στην ανάγνωσή του και στην κατανόησή του.
Το σημείο στίξης «αποσιωπητικά» σημειώνεται πάντα με τρεις τελείες και όχι με δύο. Στο σημείο μάλιστα που χρησιμοποιείται στο συγκεκριμένο κείμενο (στην τελευταία φράση) αφενός δεν χρειάζεται αφετέρου είναι τοποθετημένο σε λάθος σημείο. Τα αποσιωπητικά πρέπει να μπουν μετά τη λέξη «είναι» και κολλητά στη λέξη «να».
Στην προτελευταία παράγραφο αναφέρεται: «Αποδίδουμε φόρο τιμής στους …». Αποδίδουμε ΕΝΦΙΑ, αποδίδουμε ΦΠΑ, αποδίδουμε τα τέλη κυκλοφορίας και τον φόρο εισοδήματος αλλά φόρο τιμής «αποτίνουμε» από το αρχαίο ρήμα «τίνω» που σημαίνει «πληρώνω τίμημα» και «αποτίνω» ξεπληρώνω.
Η λέξη «αλητρωτικές» στο τέλος της δεύτερης παραγράφου γράφεται με «υ» «αλυτρωτικές» και όχι με «η» που κοντεύει να μας βγάλει το μάτι.
Λίγες γραμμές πιο πάνω, στην ίδια παράγραφο, υπάρχει εξόφθαλμη ασυνταξία που καθιστά το κείμενο δυσνόητο. Γράφει «Η Δημοτική αρχή, θεωρεί χρέος τιμής την αποκατάσταση, στο μέτρο του δυνατού, του αγάλματος και της επανατοποθέτησης του». Πρώτον το «της επανατοποθέτησης» πρέπει να γίνει «την επανατοποθέτηση» διότι και το «την αποκατάσταση» είναι στην αιτιατική και άρα όλη η φράση πρέπει να είναι στην αιτιατική αλλά και η λέξη «επανατοποθέτησης» έπρεπε να πάρει και δεύτερο τόνο στην τελευταία συλλαβή «σής» για να δικαιολογηθεί το «του» που ακολουθεί. Αλλιώς μοιάζει ξέμπαρκο.
Η φράση «η διδαχή της ιστορίας» είναι λάθος όπως τοποθετείται στο κείμενο με τα συμφραζόμενα Προτιμότερο είναι να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «γνώση της ιστορίας»
Σε ένα ενημερωτικό -υποτίθεται- κείμενο δεν έχουν θέση τα συνθήματα και ο διδακτισμός. Συνεπώς περιττό το «Ναι στη συνεργασία, στην πρόοδο κ.λ.π.». Σιγά να μη πούμε και «Ναι στο ευρώ – Όχι στη δραχμή».
Το κείμενο αναφέρεται σε «ορύγματα της πλατείας». Υπήρχαν ορύγματα στην πλατεία; Χαρακώματα δηλαδή όπου έγιναν οδομαχίες και δεν το ξέρουμε;
Υπάρχουν κι άλλα λάθη στο ελληνικό κείμενο και γενικά έχει κανείς την αίσθηση πως όχι μόνον γράφτηκε στο γόνατο αλλά το έγραψε κάποιος αγράμματος ή μάλλον ακόμη χειρότερα κάποιος αστοιχείωτος ημιμαθής και δεν δόθηκε σε κάποιον φιλόλογο ή άνθρωπο που γνωρίζει στοιχειώδη ελληνικά για να το διορθώσει.
Όμως και η αγγλική μετάφραση μοιάζει να έγινε με αυτόματο ηλεκτρονικό μεταφραστή τύπου Google Translate αφού γίνεται μεταφορά του ελληνικού κειμένου στα αγγλικά κατά λέξη του στυλ «Slow the muchoil» (Σιγά τον πολυέλαιο).
Χρησιμοποιεί γενική για τα ονόματα των δημάρχων «Athanasios Balanou» και όχι «Balanos» όπως θα ήταν το σωστό. Επίσης λάθος γραμματικός τύπος είναι το had been constructed by που σημαίνει ότι το κατασκεύασε ο ίδιος ο Λολίδης – η λέξη constructed χρησιμοποιείται για κατασκευές όχι για παραγγελία αγάλματος από έναν αιρετό και εν προκειμένω τον δήμαρχο Λολίδη.
«With the advent» σημαίνει με την έλευση! Το σωστό θα ήταν «When the Bulgarian troops invaded ή came».
Επίσης χρησιμοποιείται η λέξη «trenches» (=χαρακώματα). Υπήρχαν μέσα στο κέντρο της πόλης χαρακώματα; Αν υπήρξαν και δεν το ξέρουμε, συγγνώμη.
Σε άλλο σημείο της μετάφρασης στα αγγλικά αναφέρεται: «To reposition it» Εδώ έχουμε μια εφεύρεση του μεταφραστή που λέγεται ρηματοποίηση ουσιαστικού. Θα μπορούσαμε να την προτείνουμε στους Άγγλους να την εισαγάγουν στη γλώσσα τους!
Γενικά πρόκειται για ένα απαράδεκτο ελληνικό κείμενο και μια άθλια μετάφρασή του στα αγγλικά. Και δείχνει την προχειρότητα και την αγραμματοσύνη όσων το εμπνεύσθηκαν.
Το καλύτερο θα ήταν όχι μόνον να ξαναγραφεί και να ξαναμεταφραστεί το κείμενο από κάποιον που ξέρει ιστορία και κατέχει την ελληνική γλώσσα αλλά να ξανασκεφτεί η δημοτική αρχή αν έχει θέση αυτό το άγαλμα σήμερα στο κέντρο της πόλης.
Θ.Θ.
