20/01/2014
Η ταινία που γυρίστηκε με βάση το βιβλίο, από τον γνωστό σκηνοθέτη Πήτερ Μπρουκ, το 1979, ακολουθεί τον Γκουρτζίεφ στα ταξίδια του στην Κεντρική Ασία και ξετυλίγει όλη τη διαδρομή του για την απόκτηση της πραγματικής γνώσης.
Η ταινία βραβεύτηκε το 1979 στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Για τον Πήτερ Μπρουκ ο Γκουρτζίεφ ήταν η σπουδαιότερη προσωπικότητα του 20ου αιώνα. Ξετυλίγονται οι αναμνήσεις του Γκουρτζίεφ, σχετικά με διάφορους «αξιόλογους ανθρώπους» που έχει συναντήσει, ξεκινώντας με τον πατέρα του.
Οι συναντήσεις περιλαμβάνουν τον Αρμένιο ιερέα Pogossian, το φίλο του Soloviev, τον Πρίγκιπα Lubovedsky, έναν Ρώσο πρίγκιπα με μεταφυσικά ενδιαφέροντα, και άλλους. Ο Γκουρτζίεφ αφηγείται τα κατορθώματά τους, ενώ παράλληλα ξετυλίγει τις προσωπικότητες αυτών των εκπληκτικών μορφών.
Κατά τη διάρκεια της περιγραφής των χαρακτήρων, ο Γκουρτζίεφ εντάσσει τις ιστορίες τους στην ιστορία των δικών του ταξιδιών και σε μια συνολική αφήγηση, στην οποία τους βάζει να συνεργάζονται για τον εντοπισμό πνευματικών κειμένων. Αποκαλεί αυτή την ομάδα “Αναζητητές της Αλήθειας”.
Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκουν όντως την «αλήθεια», στη μορφή κάποιου πνευματικού πεπρωμένου. Εκείνος, ανακαλύπτει ένα χάρτη της Αιγύπτου «προ-άμμου» και τα αποδεικτικά στοιχεία της Αδελφότητας Sarmound, φερόμενη ως φύλακα της αρχαίας σοφίας, που χρονολογείται τεσσεράμισι χιλιάδες χρόνια πριν.
Ανεβαίνει στα Ιμαλάια, ακολουθεί το Νείλο και οδηγείται με κλειστά μάτια σε ένα μυστηριώδες μοναστήρι. Στις συναντήσεις του με δερβίσηδες, μοναχούς και φακίρηδες, ο Γκουρτζίεφ αποκτά τη σοφία που επιζητεί.
Η βασική του άποψη είναι ότι οι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους κοιμισμένοι, χωρίς καμία αίσθηση του εαυτού τους και ως εκ τούτου συμπεριφέρονται σαν μηχανές. Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στην εποχή του, ο Γκουρτζίεφ ενέπνευσε βαθιά αγάπη και πίστη στους μαθητές του, αλλά δέχτηκε εμπαιγμό από τους σκεπτικιστές.
Ένα έργο, πλημμυρισμένο από μια συναρπαστική αίσθηση του τι σημαίνει να ζει κανείς στο έπακρο, με συνείδηση, με σκοπό, με την καρδιά.
Ο Γεώργιος Γκουρτζίεφ (Γεώργιος Γεωργιάδης) ήταν Ελληνο–Αρμένιος μυστικιστής φιλόσοφος και πνευματικός δάσκαλος.
Βιογραφία
Ο Γκουρτζίεφ γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη (Gyumri), της σημερινής Αρμενίας (τότε περιοχή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας), από πατέρα Πόντιο και Αρμένια μητέρα. Το ακριβές έτος της γέννησής του κυμαίνεται μεταξύ του 1866 και του 1877 και δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα.
Μεγάλωσε στο Καρς του Καυκάσου και στα νεανικά του χρόνια ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου (Κεντρική Ασία, Αίγυπτος, Ρώμη,Ελλάδα και αλλού), πριν επιστρέψει στην Ρωσία το 1912. Το 1912 ο Γκουρτζίεφ αρχίζει να συγκεντρώνει τους μαθητές του και να οργανώνει ομάδες στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη.
Την ίδια χρονιά παντρεύεται την Julia Ostrowska. Το 1916 δέχεται ως μαθητή του τον Πήτερ Ουσπένσκυ. Την εποχή της Ρωσικής Επανάστασης(1917), μαζί με ομάδα μαθητών του, αφήνει την Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη και μετακινείται στην περιοχή του Καυκάσου και κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1922 εγκαθίσταται με πολλούς μαθητές του στο Παρίσι και ιδρύει εκεί το Ινστιτούτο για την αρμονική ανάπτυξη του Ανθρώπου. Το 1924 επισκέπτεται τις Η.Π.Α., και διαλύει το Ινστιτούτο του, χωρίς ωστόσο να σταματήσει να διδάσκει. Ο Γκουρτζίεφ πέθανε τον Οκτώβριο του 1949 και κηδεύτηκε στο Παρίσι.
Διδασκαλία
Ο Γκουρτζίεφ ποτέ δεν αποκάλυψε την προέλευση της διδασκαλίας του και υποστήριζε ότι έχει ξεχωριστή προέλευση από κάθε άλλη γνωστή διδασκαλία. Πάντως σε αυτήν αναγνωρίζονται στοιχεία που υπάρχουν και σε θρησκείες όπως ο Βουδισμός, ο Χριστιανισμός και το Σουφικό Ισλάμ.
Η βασική του θέση και διδασκαλία είναι ότι ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια του βίου του ζει σε μία μορφή ύπνου και σχεδόν καθ’ ολοκληρία μηχανικά χωρίς να έχει πραγματική γνώση ούτε της εξωτερικής αλλά κυρίως της εσωτερικής του πραγματικότητας.
Από αυτή την κατάσταση ο άνθρωπος μπορεί να δραπετεύσει μέσω δικής του συνειδητής προσπάθειας και θεληματικής ταλαιπωρίας και με τη βοήθεια ανθρώπων που έχουν ήδη προχωρήσει πριν από αυτόν σε κάποιον βαθμό προς αυτή την κατεύθυνση.
Η ανακάλυψη του τι ακριβώς σημαίνουν οι όροι “συνειδητή προσπάθεια” και “θεληματική ταλαιπωρία” που χρησιμοποιούσε ο Γκουρτζίεφ αποτελεί η ίδια τμήμα της διαδικασίας της εξέλιξης του κάθε ανθρώπου. Το σύστημα διδασκαλίας που πρότεινε, απευθύνεται στην πλειονότητα των ανθρώπων, χωρίς να τίθεται ζήτημα φύλου, καταγωγής, θρησκείας, κ.λ.π..
Για τους περισσότερους μελετητές ο Γκουρτζίεφ θα παραμένει ένα αίνιγμα, κάτι που ίσως αποτελούσε και την επιθυμία και του ίδιου, χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να σημαίνει απομάκρυνση από τον κοινό άνθρωπο, αλλά το αντίθετο. Άλλωστε μια από τις φράσεις – διδασκαλία του είναι “Αν θες κάτι δικό σου για πάντα, δώρησε το”, μια φράση κλειδί για την προσφορά στον συνάνθρωπο.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος σχολιστές χωρίς σύνορα αέναη κίνηση
