Συντάξεις: εναλλασσόμενες δράσεις
Γράφει ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Βρε αμάν, βρε ζαμάν, -αυτές οι λέξεις μου έρχονται στον νου που τις άκουγα μικρός όταν κάποιος πόντιος πρόσφυγας, ελληνικής καταγωγής, ήθελε να μεταπείσει για κάτι κάποιον άλλον, πείσμονα ομόθρησκο συμπατριώτη του. Έτσι και με τους Γάλλους, αδύνατον να πείσεις τους συμπατριώτες του Αστερίξ, αυτού του μικρόσωμου πολεμιστή γκολουά αγωνιζόμενου με τον φίλο του Οβελίξ εναντίον των Ρωμαίων κατακτητών, ότι η πάλη των τάξεων θα ήταν πρέπον να διεξάγεται, όπως μας εντέλλεται η εξουσία, μέσα στα όρια του σεβασμού της συνταγματικής νομιμότητος. Η απάντηση που δίδουν, δεν μπορεί να είναι πιο άμεση: σύμφωνοι, λένε, αλλά αυτός ο σεβασμός πρέπει να είναι αμοιβαίος, η εξουσία πρέπει να μας σέβεται εμάς, τους πολίτες που διαμαρτυρόμαστε με όποιον τρόπο διαθέτουμε, στην περίπτωση που διαπιστώνουμε ότι για τους κρατούντες πέρα βρέχει. Και συμπληρώνουν: είναι νόμιμο να μας ξυλοκοπούν αγρίως σπάζοντας χέρια, αχρηστεύοντας μάτια, γρονθοκοπώντας μας ανελέητα επειδή, για να εμποδίσουμε την εκδικητική επέλαση των ΜΑΤ, καταστρέφουμε ένα υπόστεγο στάσης λεωφορείου ή αναποδογυρίζουμε τους φλεγόμενους κάδους απορριμμάτων για να στήσουμε ένα προστατευτικό οδόφραγμα; Σας αναφέρω ένα πρόσφατο παράδειγμα: διαδηλωτή φορών κίτρινο γιλέκο, απομονωθείς βιαίως υπό των αστυνομικών, τεθείς με την κοιλιά επί του εδάφους, γρονθοχτυπήθηκε χωρίς οίκτο από ένα ένστολο και μεταφέρθηκε αιματόβρεχτος στο νοσοκομείο.
Δεν είμαι νομομαθής για να αποφανθώ τι είναι νομιμότητα ή όχι στον κοινωνικό τομέα όπου τα αντιτιθέμενα συμφέροντα εργοδότης – εργαζόμενος καθορίζουν, εάν όχι ολοκληρωτικώς, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό, το καθημερινό διάβα της ζωής μας. Αυθορμήτως, συναισθηματικώς και πιθανώς υποσυνειδήτως, πράγμα που συντελεί ενίοτε στην λήψη εσφαλμένων τοποθετήσεων, τάσσομαι υπέρ των μισθοδίαιτων που αγωνίζονται όπως μπορούν, έστω και βιαίως, για μια καλλίτερη ζωή. Δοθείσης αυτής της επεξηγήσεως, δεν κρύβω την ικανοποίηση μου για ορισμένα συμβάντα στο Παρίσι στην διάρκεια του δευτέρου δεκαημέρου του Ιανουαρίου. Πρώτα απ’ όλα όμως χάρηκα με την ψυχή μου την αξιοσημείωτη επανεμφάνιση στους παρισινούς δρόμους των κίτρινων γιλέκων που η ελπιδοφόρα παρουσία τους ενδυνάμωσε την πεποίθηση των αγωνιζομένων ότι οι διαμαρτυρίες μπορούν να συνεχισθούν διαφοροποιημένες. Επ’ ευκαιρία του κινήματός τους οι απεργοί, ευρισκόμενοι ενώπιον δυσκολιών και της ανάγκης αναζητήσεως νέων μορφών πάλης, ηθέλησαν τρόπον τινά να υπενθυμίσουν ενεργητικά στους συμπατριώτες τους ότι «εδώ είμαστε, μη μας ξεχνάτε».
Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Καρέλ Yον τρείς είναι οι στόχοι που οφείλουν να σκοπεύουν από τούδε και στο εξής: Πρώτον η καθαρότητα εκφράσεως των ιδεών τους, στην περίπτωση που τους δίδεται η ευκαιρία παρουσιάσεως στα μέσα ενημερώσεως. Δεύτερο, η διατήρηση της συνεχούς πιέσεως στα υποστηρίζοντα τον Μακρόν κόμματα με την ευκαιρία, τον προσεχή Μάρτιο, των δημοτικών εκλογών και, τρίτον, το μπλοκάρισμα της οικονομίας όπως έκανε η CGT με τους λιμένες και τις λιμενοθήκες (δεξαμενές) ή όπως, και εδώ επίσης παρούσα η CGT, που η ομοσπονδία της «Ενέργεια» κατέβασε τον διακόπτη του ρεύματος για ορισμένο χρόνο στο νότιο τμήμα της παρισινής περιοχής.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι απεργοί κατηγορούνται για «αξιόποινες» πράξεις εδώ και λίγες ημέρες. Τι τους προσάπτουν; Ότι προέβησαν, σύμφωνα με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, σε ενέργειες μη σεβόμενοι την νομιμότητα, μια νομιμότητα εφευρεθείσα και καθιερωθείσα εδώ και αιώνες από την πάλαι ποτέ προοδευτική αστική τάξη. Πρώτη «αξιόποινη» πράξη έχουσα ως στόχο την αποδοκιμασία της πολιτικής του υψιπέτου του μεγάρου των Ηλυσίων, συνέβη στο βόρειο Παρίσι.
Ιδού τα γεγονότα: Παρασκευή 17 του μηνός, ο πρόεδρος Μακρόν -σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση 61% των Γάλλων επιθυμούν να αποσύρει το συνταξιοδοτικό του σχέδιο, 72% τον κρίνουν υπερόπτη- και η συμβία του παρευρίσκονται σε μια θεατρική παράσταση στο φημισμένο θέατρο Bouffes du Nord. Σε μια στιγμή μια τριανταριά πρόσωπα αποπειρώνται να εισέλθουν στην αίθουσα πριν απομακρυνθούν από την αστυνομία. Με τις κραυγές «όλοι μαζί, όλοι μαζί», «γενική απεργία», «παραίτηση Μακρόν», οι διαδηλωτές επί μια ώρα αντιπαρατάχθηκαν στους πολυπληθείς αστυνομικούς. Ο Μακρόν τεθείς εν ασφαλεία για μερικά λεπτά, επανήλθε στην θέση του και εγκατέλειψε μετά το τέλος της παραστάσεως το θέατρο συνοδευόμενος πάντοτε από τους προσωπικούς φρουρούς του. Ποιός ειδοποίησε τους συγκεντρωμένους στο πεζοδρόμιο διαδηλωτές; Με μια βιντεοταινία ένας ανεξάρτητος δημοσιογράφος παρών στην παράσταση, έστειλε ένα μήνυμα στους πολίτες δίνοντάς τους το σινιάλο της παρουσίας του προέδρου στην θεατρική αίθουσα, και υποδεικνύοντας ότι ήταν ευκαιρία διοργανώσεως μιας συγκεντρώσεως στο πεζοδρόμιο, μπροστά στο θέατρο με σκοπό να γιουχαϊσθεί ο έχων την φήμη, και όχι μόνο την φήμη, πρόεδρος των πλουσίων. Επ’ αυτού υπενθυμίζουμε ότι μόλις πριν από πέντε ημέρες, η έγκριτη εφημερίδα Λε Μοντ δημοσίευε την είδηση ότι ο πρόεδρος σχεδιάζει να εφαρμόσει προσεχώς μια σημαντική μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων (τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών). Όσον αφορά τον δημοσιογράφο που ειδοποίησε τους διαδηλωτές, διευκρινίζουμε ότι τον Ιούλιο 2018 είχε αποκαλύψει τα «από κάτω» των σκοτεινών σχέσεων του Μακρόν με ένα ύποπτο πρόσωπο (υπόθεση Βεναλλά) που ξυλοκοπούσε αγρίως τους τότε διαδηλωτές. Για ποιο λόγο, αυτή η ολιγάριθμη συγκέντρωση χαρακτηριζόμενη, στα πλαίσια μιας πολιτικής διαμαρτυρίας, από την δικαιοσύνη ως μη έκνομη, εκρίθη μη νόμιμη από την Τηλεόραση και τις αρχές; Σχολιάζοντας αυτό το συμβάν, ο Martinez, γενικός γραμματεύς του μαχητικού συνδικάτου CGT δήλωσε ότι «εάν είναι μια απλή συγκέντρωση διαμαρτυρίας, αυτό δεν με σοκάρει διόλου».
Δεύτερη «επιλήψιμη» ενέργεια,σύμφωνα με τους κυβερνώντες και την ηγεσία του ρεφορμιστικού συνδικάτου CFDT, (εμμέσως υποστηρίζει το μακρονικό σχέδιο περί συντάξεων), η οποία κατέθεσε μήνυση κατά αγνώστων. Ορμώμενη από το γεγονός της «βιαίας παρεισφρήσεως στην κεντρική έδρα του συνδικάτου μερικών ατόμων που κραύγαζαν, όπως και στο θέατρο με τον Μακρόν «όλοι μαζί, όλοι μαζί» και «παραίτηση Μακρόν», η διοίκηση του συνδικάτου αρνείται προς το παρόν να συμμετάσχει μαζί με τους άλλους διαμαρτυρόμενους στις προσεχείς διαδηλώσεις. Αυτό φυσικά ενθαρρύνει από την μια μεριά τους μακρονικούς να την επαινούν για την υποχωρητικότητά της εν ονόματι του ρεαλισμού και από την άλλη τους αντιτιθέμενους στο κυβερνητικό περί συντάξεως σχέδιο να την αποκαλούν προδότρια. Επ’ αυτού, η Λε Μοντ απεκάλυψε ότι μέλη του οικονομικού επιτελείου του Μακρόν «συμβουλεύουν» σήμερα την CFDT. Διευκρινιστέον ότι οι εισελθόντες στα γραφεία της CFDT ήταν μέλη μιας συντονιστικής επιτροπής αποτελούμενης από εργαζόμενους στο μετρό και στον οργανισμό των τραίνων. Όλα αυτά υπάγονται εν μέρει στο πλαίσιο της προσεχούς εκλογικής -τον Μάρτιο- αναμετρήσεως μεταξύ των συνδικάτων και δεν συνιστούν φυσικά παραβίαση της νομιμότητος, όπως ισχυρίζονται τα κρατικά μέσα πληροφορήσεως.
Τέλος, τρίτο επεισόδιο η εκδηλωθείσα πυρκαγιά στο κοσμικό καφέ – ρεστοράν «Λα Ροτόντ» επί του βουλεβάρτου Μονπαρνάς, στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, πολυτελής προτιμητέα φετίχ ταβέρνα του Μακρόν όπου εόρτασε το 2017 την νίκη του στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών και πριν εκλεγεί, συνεδιαλέγετο εκεί μεταξύ αχλαδίου και τυρού με τους οικονομικούς του συμβούλους. Υπενθυμίζουμε, ότι και ο Σαρκοζί το 2007 εόρτασε την νίκη του στο κοσμικό Fouquet’s ευρισκόμενο στην δεξιά όχθη, στην λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων. Κακεντρεχή σχόλια αφήνουν να εννοηθεί, χωρίς καμιά προς το παρόν ένδειξη ή απόδειξη, ότι «ακροκιτρινίζοντα» μέλη εξτρεμιστικής οργανώσεως είναι υπεύθυνα της καταστροφής στην Ροτόντα.
Το παρατηρούμενο πρόσφατο κύμα αυθόρμητωω διαμαρτυριών προσπαθεί να διαφοροποιήσει τις μορφές του μη διστάζοντας να αποδοκιμάσει δημοσίως και εντόνως πολλά κυβερνητικά στελέχη. Πρόκειται μήπως για συσσώρευση ενδείξεων που αναγγέλλουν μια επερχόμενη κρίση μη ελεγχόμενη από την εξουσία; Δυστυχώς και αν ακόμη υπάρξει εκτεταμένη σύγκρουση στην κοινωνική αρένα, η έλλειψη αυτή την στιγμή πολιτικού διεξόδου δεν βοηθά τα συνδικάτα στην εκπλήρωση των κοινωνικών τους σχεδίων. Οι Γάλλοι δεν λησμονούν ότι οι εν λόγω οργανώσεις με την αντίθεση και τις κινητοποιήσεις τιμώρησαν εκλογικώς τον Σαρκοζί και τον Ολλάντ οι οποίοι εφήρμοσαν νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Ένα πάντως είναι βέβαιο: ακόμη και αυτοί που αντιτίθενται χωρίς μεγάλη ενεργητικότητα στο κυβερνητικό σχέδιο συντάξεως, συμμετέχουν με τον τρόπο τους στις στάσεις εργασίας. Την περασμένη εβδομάδα, οι απεργούντες καλλιτέχνες χορευτές και μουσικοί της Όπερας, οργάνωσαν ένα υπαίθριο κονσέρτο έμπροσθεν του μεγαλοπρεπούς μεγάρου Γκαρνιέ (Garnier) σε ένδειξη αλληλεγγύης και συμμετοχής στην κοινωνική αναταραχή και καταχειροκροτήθηκαν από τους παριστάμενους. Με την σειρά τους, οι δικηγόροι έθεσαν καταγής τις επαγγελματικές ρόμπες τους ως επίσης και οι υπάλληλοι της επιθεωρήσεως εργασίας πολυάριθμους τόμους του κώδικος εργασίας…
