Αν δεν το έχετε καταλάβει σας το γράφω εγώ ότι πλέον η ζωή μας είναι ένα username και ένα password.
Η ζωή μας όλη , η καθημερινότητα μας είναι ένα νούμερο , ένας κωδικός.
Τα πάντα έχουν κωδικοποιηθεί και χωρίς αυτά τα νούμερα δεν μπορούμε να πάρουμε ούτε ανάσα.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια που έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας και οι συναλλαγές μέσω web τα πάντα είναι ένα νούμερο.
Κωδικός για να ανοίξεις το κινητό σου , κωδικός για να απενεργοποιήσεις τον συναγερμό του σπιτιού σου , κωδικός για την συνδρομητική σου τηλεόραση , κωδικός για τις τραπεζικές σου συναλλαγές , κωδικός για το taxis , κωδικός για τον ΕΦΚΑ , παντού νούμερα και κωδικοί.
Και το γαμώτο είναι οτι χωρίς αυτά τα νούμερα δεν μπορείς να πας ούτε μπροστά , ούτε πίσω.
Ξεχνάς ένα νούμερο και νομίζεις ότι χάνεις τον κόσμο από τα πόδια σου.
Τα τελευταία χρόνια και για την τουαλέτα κάποιου καφέ χρειάζεσαι κωδικό για να ανοίξει η πόρτα.
Είναι μία τακτική που ακολουθούν οι ιδιοκτήτες των καφέ για να αποφεύγουν τους επισκέπτες που δεν είναι πελάτες τους αφού ο κωδικός για την είσοδο στην τουαλέτα αναγράφεται στην απόδειξη του καφέ.
Θυμίζει λίγο το σκηνικό την αλλαγή σκοπιάς στο στρατό που χρησιμοποιούμε συνθηματικά
Στο πρόσταγμα του σκοπού αν δεν δώσεις την σωστή απάντηση δεν ζυγιάζεις στην σκοπιά.
Ακόμα και για να κατεβάσεις ένα τραγούδι ή μια εφαρμοφή στο κινητό σου ή στον υπολογιστή σου χρειάζεσαι κωδικό.
Γενικότερα η επικοινωνία σου και η επιβίωση σου στον σύγχρονο κόσμο έχει ΚΩΔΙΚΟ !
Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό τόσο πιο εύκολα θα είναι τα πράγματα.
Αυτοί που επιμένουν α ααντιστέκονται σε αυτή την κωδικομανία απλά μένουν πίσω και ταλαιπωρούνται.
Δεν έχετε δει που και στα τραπεζικά καταστήματα πλέον έχει αλλάξει η φιλοσοφία ;
Περισσότερα μηχανήματα και λιγότερο ανθρώπινο δυναμικό γιατί πλέον ο περισσότερος κόσμος κανει τις συναλλαγές του είτε από το σπίτι και τον Υ/Η , είτε από το κατάστημα με την βοήθεια όμως των μηχανημάτων.
Τις τράπεζες όπως τις γνωρίζαμε προ κρίσης να τις ξεχάσουμε οριστικά.
Ήταν πράγματι εντυπωσιακή και παγκόσμια η θλίψη για τον άδικο χαμό του Κόμπι Μπράϊαντ που απέδειξε πρώτον ότι είχε φανατικούς φίλους σε όλο τον κόσμο και δεύτερον ότι το πρωτάθλημα του ΝΒΑ έχει πολλούς φίλους σε όλο τον πλανήτη.
Αυτά τα λίγα και για σήμερα.
Να είστε καλά και να έχετε το νου σας μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε.
ΑΛΟΡΑ !
