Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Το περιζήτητο καύσιμο άρχισε σιγά—σιγά να ξαναγεμίζει τις υπόγειες αποθήκες των πρατηρίων. Αυτό δεν εμπόδισε τα κόμματα της αριστεράς, με πρωτοβουλία της Ανυπότακτης Γαλλίας (FI), την πραγματοποίηση μιας διεκδικητικής πορείας (140.000 άτομα σύμφωνα με τους διοργανωτές, 30.000 με την αστυνομία) που έλαβε χώρα Κυριακή 16 Οκτωβρίου στο Παρίσι, και σε άλλες επαρχιακές πόλεις, εναντίον της ακρίβειας.
Ο πολιτικός ηγέτης Μελανσόν (FI) υπερβάλλοντας κάθε μέτρο ενθουσιασμού δήλωσε ότι η εν λόγω κινητοποίηση σκιαγραφεί την δημιουργία ενός νέου Λαïκού Μετώπου. Υπενθυμίζω ότι το 1936 στην Γαλλία το αριστερό Μέτωπο μετά από μια εκλογική νίκη και συνεχείς κινητοποιήσεις μετέβαλλε άρδην υπέρ των εργαζομένων το κοινωνικό κλίμα παραχωρώντας τους μισθολογικές αυξήσεις και άδεια μετ’ αποδοχών για ετήσιες διακοπές.
Σχολιάζοντας την απεργία των εργαζομένων στα διυλιστήρια και την δικαιολογημένη οργή των οδηγών για την έλλειψη βενζίνης, η πρωθυπουργός Ε. Μπόρν (Ε. Βοrne) διέπραξε δυο αστοχίες.
Πρώτον, ανήγγειλε ότι προεκτείνεται μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου η κατά 30 λεπτά/ευρώ μείωση της τιμής του λίτρου βενζίνης, πλην όμως το εν λόγω καύσιμο ήταν, μέχρι τα μέσα της περασμένης εβδομάδος,δυσεύρετο. Τζίφος λοιπόν η υπόθεση.
Δεύτερον, επαίνεσε την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ εργοδοτών και ρεφορμιστικών συνδικάτων για αύξηση των μισθών κατά 7% για το έτος 2023 χωρίς όμως να καθορίσει τον μήνα που θα αρχίσει να εφαρμόζεται η μισθολογική «καλυτέρευση», από τον Ιανουάριο ή τον Σεπτέμβριο;
Σημειωτέον ότι ο γενικός δερβέναγας της Total έδωσε στην δημοσιότητα ο ίδιος την πληροφορία ότι κατά το 2021η αύξηση της αμοιβής τουυπήρξε52% και ο ετήσιος μισθός του ανήρχετο σε 5.944. 129 ευρώ, δηλ. ο μηνιαίος μικτός σε 495.000 ευρώ! Και αυτό την στιγμή που ο πληθωρισμός για όλους τους Γάλλους παίρνει καθημερινώς την ανιούσα και δικαιολογημένως απαιτούν αύξηση κατά 10% του μισθού τους.
Εντός αυτού του πλαισίου, Τρίτη 18 Οκτωβρίου,με κάλεσμα των συνδικάτων CGT, FSU, FO Αλληλέγγυοι και άλλων μικρότερων σωματείων, χιλιάδες εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα, στους σιδηροδρόμους, στις λεωφορειακές γραμμές, στα σχολεία, κυρίως στα λύκεια, λιμενεργάτες, οδοκαθαριστές (μη γνωρίζοντες επαρκώς τα δικαιώματα τους) κ.α. συμμετείχαν στην 24ωρη απεργία με αίτημα πάντα την αύξηση των μισθών.
Οι απεργοί δεν περιορίστηκαν μόνο να απόσχουν από τις εργασίες τους και να παραμείνουν οίκαδε αλλά κατέβηκαν στους δρόμους και διαδήλωσαν στο Παρίσι και σχεδόν παντού στην επαρχία. Παραλλήλως με την απεργία των ασχολουμένων στα διυλιστήρια και την κινητοποίηση των εργατουπαλλήλων, άρχισε στην Βουλή η συζήτηση επί του προüπoλογισμού για την αποδοχή του ο οποίου η κυβέρνηση, μη έχουσα την πλειοψηφία, κατέφυγε στο άρθρο 49,3 που επιτρέπει την εφαρμογή ενός νόμου χωρίς την ψήφο του Κοινοβουλίου. Από την μεριά της η αριστερά απαίτησε ψήφο εμπιστοσύνης όπως άλλωστε και η ακραία δεξιά της Μαρίν Λε Πέν.
Σε ένα άλλο τελείως διαφορετικό πεδίο, εκείνο της συγγραφικής δραστηριότητος, η ηθελημένη σιωπή της ελαχιστότατης μειοψηφίας ηλικιωμένων των ατόμων που δυσκολεύονται τα μέγιστανα προσαρμοστούν στην τεχνολογική εξέλιξη, επειδή φοβούνται μήπως χαρακτηριστούν από την κυριαρχούσα πλειοψηφία αντιδραστικοί, εχθροί της ηλεκτρονικής επελάσεως,βρήκαν τον υπερασπιστή και τον συνήγορό τους.
Αυτή η βοούσα με την σιωπή της μειοψηφία που αντιτίθεται σφοδρώς στις προτροπές εν είδει διαταγής: «συνδεθείτε με…», ακολουθούμενες με το «τηλεφωνήστε τώρα» ή με το «προμηθευτείτε» το τάδε προïόν, σηκώνει κεφάλι και άρχισε πλέον να εκφράζει δημοσίως την επιφυλακτικότητα της έναντι της άμετρης χρήσεως του ΝΕΤ.
Ενθαρρύνεται από την έκδοση ενός βιβλίου—πόνημα που φιγουράρει εδώ και λίγο καιρό στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, δυστυχώς μόνο σε ολίγα.Ο κύριος τίτλος του λιτός, γραμμένος σε πούρο δημοσιογραφικό στυλ, χωρίς φιοριτούρες λέξεων και περιφράσεων, αναγγέλλει την φιλοσοφία του συγγραφέως.
Πρεσβεύει την εκτός μέτρου απόρριψη της ηλεκτρονικής τεχνολογίας. «Αυτός ο συνδεδεμένος κόσμος που μας επιβάλλουν»και ο πλαγιότιτλος: «Να τον εννοήσουμε και να τον πολεμήσουμε»διακηρύσσει ο συγγραφεύς. Ο εκθέτων τις παραπάνω ιδέες δεν είναι κοινωνιολόγος παρά εφημεριογράφος ονόματι Νicolas Bérard, ο δε εκδότης του ονομάζεται περιέργως και αινιγματικώς«Ο παράνομος περαστικός η ηλικία να πράξουμε». (1)
Στο έμπροσθεν εξώφυλλο εικονίζεται μια γροθιά που θρυμματίζει την οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, που αναποφεύκτως μας θυμίζει την εικόνα ενός προλετάριου που σπάει τις αλυσίδες του. Εικονογράφηση, πλαγιότιτλος και ονομασία του εκδότου δεν είναι αθώοι,και οπωσδήποτε όχι ουδέτεροι.
Διαλέχτηκαν με την πρόθεση να καταλάβει ευθύς εξ αρχής ο αναγνώστης ότι ο Bérard είναι ανυποχώρητος πολέμιος της έννοιας «συνδεδεμένος»(γαλλιστί connecté) που διαδίδεται από το διαδίκτυο, και (επιτρέψτε μου την έκφραση) φοριέται πολύ από τότε που σμαρτόφωνο και Ιντερνέτ καθορίζουν εν πολλοίς την καθημερινότητά μας.
Πόσες και πόσες φορές δεν είδαμε να εγγράφεται και να προφέρεται στην τηλεόραση,στην καλλίτερη περίπτωση η ευκτική ή στην χειρότερη η προστακτική, του ρήματος «συνδέομαι-συνδεθείτε» για να διαφημισθεί ένα προïόν, μια τηλεοπτική σειρά, κάτι το προσφάτως διαθέσιμο στην αγορά, με αποκλειστική «συμβουλή» να το προμηθευτούμε πάραυτα και να το καταναλώσουμε όσο μπορούμε πιο συχνά και πιο πολύ.
Βεβαίως ο συγγραφεύς δεν απορρίπτει όλες τις καινοτομίες όπως το πλυντήριο ρούχων και πιάτων, το ψυγείο, η κεντρική θέρμανση, το τηλέφωνο, η όλο και πιο πολύ τελειοποιημένη τηλεόραση, ο ηλεκτρονικός διαχειριστής κ.α. δεν αποφεύγει όμως να διευκρινίσει ότι η αγορά τους από το κοινό οφείλει να ανανεώνεται κάθε λίγο και λιγάκι. Στόχος το κέρδος.
Η σκωπτική εβδομαδιαία εφημερίδα «Το αλυσοδεμένο παπί» στην τελευταία έκδοσή της, το «έπιασε» υπογραμμίζοντας: «Οι ψηφιακές (γαλλιστί numériques) εκθέσεις, πολύ της μόδας, παρουσιάζουν κυρίως ένα οικονομικό ενδιαφέρον».
Ο Bérard επικαλείται την ρήση ενός διευθυντού της General Motors που επιβεβαιώνει ότι το κλειδί της οικονομικής ευημερίας (σ.σ. καπιταλιστικής) είναι η δημιουργία ενός αισθήματος ενδιαφέροντος και περιέργειας για κάτι το καινούργιο που εμφανίζεται στην αγορά και ταυτοχρόνως ανικανοποιήσεως για κάτι το ήδη πεπαλαιωμένο το οποίο μπορεί να αντικατασταθεί από το νέο με αποτέλεσμα ο πελάτης να προβαίνει αενάως στην ανανέωση αυτών των αντικειμένων.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η αντικατάσταση του κινητού 4G (γενιά 4) με εκείνο της γενιάς 5G που για την λειτουργία του κατασκευάσθηκαν στην Γαλλία περί τις 40.000 αντένες λήψεως και αναμεταδόσεως μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2022. Όταν διαπιστώνω ότι το κινητό μου, μάρκας Motorol το αγόρασα πριν από 25 χρόνια και ότι η χρήση του σημερινού 5G (το ονομάζω παντούφλα) έχει κυριαρχήσει, ε τότε αυτοχαρακτηρίζομαι σαν από τους τελευταίους εναπομείναντες των Μοïκανών.
Στο όπισθεν εξώφυλλο ο Bérard, συνοψίζει τις θέσεις του εξαπολύοντας μια κατά μέτωπο επίθεσή κατά της ηλεκτρονικής παραληρηματικής χρήσεως, χρησιμοποιώντας ένα αριθμό: «221 φορές είναι η συχνότητα με την οποία συμβουλευόμαστε καθημερινώς το τηλέφωνο. Η εξάρτηση είναι βαθειά και φαίνεται να γενικεύεται», γράφει.
Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και με το Ιντερνέτ στο οποίο οι χρήστες καταφεύγουν ναι μεν στο να πληροφορηθούν τις ειδήσεις, αλλά ψάχνουν σπανιότατα για την εύρεση μιας σπάνιας συγκεκριμένης πληροφορίας προτιμώντας την συμμετοχή τους σε εύκολα παιχνίδια χαρακτηριζόμενα σαν ανταγωνιστικά ή διασκεδαστικά (και σ.σ.ως επί το πλείστον αποβλακωτικά).
(1) Στα γαλλικά: Ce monde connecté qu’ on nous impose, le comprendre et le combattre!
