Κομπάζουμε και καυχιόμαστε ότι ζούμε στην ομορφότερη πόλη της Ελλάδας. Και «ανεβάζουμε» ωραίες φωτογραφίες της Καβάλας στα κοινωνικά δίκτυα, κυρίως της παλιάς πόλης (Παναγία) όπως φαίνεται από το λιμάνι ή από την πίσω μεριά, όπως φαίνεται από το παλιό Νοσοκομείο.
Και κομπορρημονούμε για τις ομορφιές του τόπου μας ενώ δίπλα μας η πόλη ζέχνει, βρωμάει, ασφυκτιά από την άναρχη και πυκνή δόμηση, από την παράνομη στάθμευση και το άλυτο για δεκαετίες κυκλοφοριακό πρόβλημα, η αδιαφορία μας σπάζει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο και μόνο κριτική ξέρουμε να κάνουμε χωρίς να συμμετέχουμε ενεργά στα κοινά, καθισμένοι μακαρίως στον καναπέ μας και περιμένοντας τους εθελοντές να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.
Η φωτογραφία παραπλεύρως χαρακτηριστική της ..«αγάπης μας» και της «λατρείας μας» για την πόλη που ζούμε. Η εικόνα αυτή είναι τόσο οικεία πλέον, μια καθημερινότητα δηλαδή που τείνει να γίνει κανονικότητα και δυστυχώς αδυνατίζει ακόμη περισσότερο τα όποια αντανακλαστικά αντίδρασης διαθέταμε κάποτε σε τέτοιου είδους εικόνες.
Τί να σου κάνει και ο δήμος πλέον. Τρέχει όλη μέρα με φορτηγά να καθαρίσει τις ακαθαρσίες μας αλλά δεν προλαβαίνει.
Η πόλη δεν έχει λυτρωμό.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
