Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στον ΣΦΓΤ που αυτή την εβδομάδα πραγματοποιεί την τελευταία του παρουσία, μετά από 75 χρόνια λειτουργίας. Κατά την διάρκεια των δυόμισυ τελευταίων μηνών παρακολουθήσαμε την εγκατάλειψη ενός αγώνα που θα μπορούσε να είναι νικηφόρος αλλά δεν κατέστη δυνατό, όχι γιατί ο αντίπαλος είναι ισχυρός, ούτε γιατί το κοινό είναι «ειδικής σύνθεσης», αλλά γιατί η «Στέγη εάλω» από οικείες δυνάμεις.
Σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μας. Ακόμα και να θέλαμε θα ήταν αδύνατο να μετρήσουμε πόσοι άνθρωποι παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις του ΣΦΓΤ είτε πριν το 1988 στην παλιά μορφή της Στέγης, είτε μετά την δημιουργία του θεάτρου του, χάρη στην αφιλοκερδή ανιδιοτελή εθελοντική εργασία των μελών του, κάτω από έναν φωτισμένο ακούραστο εργάτη του πνεύματος με οράματα και αξίες και τη συνδρομή του τότε Δημάρχου Καβάλας, επίσης με οράματα και πολιτική βούληση.
Στο πολιτιστικό δυναμικό της πόλης προστέθηκαν ο Ζέφυρος, το Σκάκι, σημαντικοί θεσμοί, Φεστιβάλ, ΟΠΕΝ και Συμπόσια, χάρη και στην πολύτιμη συνεισφορά τότε δυνάμεων της Αριστεράς που είχαν τον πολιτισμό ψηλά στις πολιτικές τους προτεραιότητες και δεν τον καπηλεύονταν για την παραταξιακή τους επιβίωση.
Θα ήταν αδύνατον να μετρήσουμε τους νέους που γεύτηκαν τους καρπούς της πολιτιστικής κληρονομιάς της πατρίδας μας, αφού ο ανθός της νεοελληνικής διανόησης παρήλασε από την Καβάλα επί 75 χρόνια, χρησιμοποιώντας το βήμα της Στέγης Φίλων Γραμμάτων & Τεχνών Καβάλας. Για μας τους δύο, τον αδελφό του και τον αδελφικό φίλο του, βάρυνε και σαν φόρος τιμής στον αξέχαστο Βασίλη Θεοδωρίδη.
Η Στέγη μπορούσε να σωθεί
Η Στέγη δεν ανήκει σε καμιά Μητρόπολη, σε κανένα φορέα, σε κανέναν διαχειριστή, ανήκει στη συλλογική μας μνήμη, ανήκει στις γενιές που πέρασαν από την αίθουσά του, ανήκει στους κατοίκους της Καβάλας που θα έχουν μια κοιτίδα πολιτισμού λιγότερη μέσα στο αφιλόξενο κέντρο, ανήκει στα παιδιά μας που δυστυχώς δεν θα τη γνωρίσουν.
Το κλείσιμό της ήταν μια ξεκάθαρη απαράδεκτη πολιτική απόφαση. Η Στέγη μπορούσε να σωθεί. Μπορούσαν η πολιτεία, τα υπουργεία Πολιτισμού και Περιβάλλοντος να κηρύξουν τη χρήση της αποκλειστικά πολιτιστική, και να το σώσουν και να την αποδώσουν ανακαινισμένη και συντηρημένη στον ΣΦΓΤ.
Αλλά τι θέση έχει ο πολιτισμός σε μια περιοχή αμιγώς τουριστικής αξιοποίησης και τελικά πώς μια τέτοια Στέγη θα εξυπηρετούσε τα επενδυτικά συμφέροντα μιας Μητρόπολης που χωρίς να δαπανήσει ούτε ένα ευρώ βρέθηκε με ένα ακίνητο φιλέτο στην καρδιά της πόλης; Ρητορικά τα ερωτήματα.
Η Στέγη δεν κλείνει επειδή κανείς δεν αγωνίστηκε γι’ αυτό. Από την πρώτη στιγμή που μαθεύτηκε το νέο, αργά βέβαια χάρη σε μια ανεπαρκέστατη διοίκηση του Συνδέσμου, οι ίδιοι οι πολίτες, οι φίλοι των Γραμμάτων αλλά και σωματεία, φορείς έβαλαν το δικό τους λιθαράκι.
Με την ελπίδα να μην κλείσει ένας φάρος πολιτισμού στο κέντρο, να μη γίνει άλλο ένα δήθεν μουσείο με εκθετήριο πωλήσεων, να μην τεθεί υπό κηδεμονία ο ΣΦΓΤ. Να χαρακτηριστεί, το κτίριο διατηρητέο με αποκλειστική πολιτιστική χρήση όχι αύριο, αλλά χτες.
Μια κίνηση υπεύθυνων ενεργών πολιτών
Η Πρωτοβουλία για την διάσωση της Στέγης, που γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2024 (και αποπέμφθηκε με μομφή στις 17 Ιανουαρίου 2025) υπήρξε μια κίνηση υπεύθυνων και συνειδητών πολιτών να συμβάλουν, παράλληλα με το διοικητικό συμβούλιο του ΣΦΓΤ Καβάλας, στην διατήρηση του δικαιώματος του ιστορικού πολιτιστικού συλλόγου να παραμείνει στην επί 65ετία Στέγη του.
Από την αρχή η Πρωτοβουλία επέδειξε κινητικότητα, εξέφρασε ένα μέρος των Καβαλιωτών που ήθελαν να ακουστεί η φωνή της Στέγης, και επιζήτησε τη συνεργασία τόσο με το διοικητικό συμβούλιο του Σωματείου, όσο και με την Μητρόπολη, υπερασπίζοντας την παραμονή του σωματείου στην έδρα του.
Για τον σκοπό αυτό, κινήθηκε δραστήρια σε διοικητικό, νομικό και κοινωνικό επίπεδο και οργάνωσε κινητοποιήσεις για να προστατεύσει το κτίριο Χρήστου Μπάτση και την παραμονή της Στέγης σ’ αυτό, ένωσε την φωνή της με τη φωνή επιστημόνων της πόλης και της περιοχής, συμπορεύθηκε με δεκαοχτώ Καβαλιώτες διανοούμενους που έκαναν δημόσια έκκληση για την παραμονή της, συναντήθηκε με την ευαισθησία διακεκριμένων επιστημόνων και γενικώς προσπάθησε να αγκαλιάσει όλα τα βλαστάρια, μιας πηγής πολιτισμού, που άνθισε μέσα στα 75 χρόνια της πορείας της και παρήγαγε έργο για την Καβάλα και το νομό της.
Η προσπάθειά της δημιούργησε ένα γνήσιο και αγνό, ακηδεμόνευτο και πρωτοφανές για τις συνθήκες πολιτικής νηνεμίας και τα δεδομένα κίνημα, που ενέπνευσε εκατοντάδες συμπολίτες μας να συσπειρωθούν στον ΣΦΓΤ που έπνεε τα λοίσθια με 30 μέλη.
Έφερε σαν αποτέλεσμα διακόσια νέα μέλη. Η συγκέντρωση 630 υπογραφών, η λειτουργία της ιστοσελίδας ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΗ με 850 μέλη, η έκδοση 7 ομότιτλων τευχών, αφισών και εκδόσεων, η ανάπτυξη υπεύθυνης και σοβαρής επιχειρηματολογίας που συνέγειρε το θυμικό και το λογικό της πόλης, ήταν δικό της έργο.
Όπως και η συνεχής αρθρογραφία στον ημερήσιο και αθηναϊκό τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και βέβαια οι εκδηλώσεις της, χωρίς ανθρώπινους και υλικούς πόρους, χωρίς πολιτική υποστήριξη, χωρίς μηχανισμό, ήταν όλες απόλυτα πετυχημένες:
- Η συγκέντρωση της 17/1/2024 με 150 φίλους των Γραμμάτων, εκ των οποίων οι μισοί γράφτηκαν στον ΣΦΓΤ την ίδια μέρα και εξανάγκασε μια ήδη συμβιβασμένη με το πρόβλημα διοίκηση να προκηρύξει εκλογές, για να εκλεγεί μια το ίδιο ανεπαρκής, από 23 μόνο άτομα, οχυρωμένη πίσω από ένα αντιδραστικό Καταστατικό και της ίδιας περίπου σύνθεσης.
- Η έκτακτη Γενική Συνέλευση της 14/2/2024 που με ψήφισμά της δέσμευσε αυτήν την ανεπαρκή διοίκηση και έδωσε περήφανη απάντηση στην Μητρόπολη. Αυτή η Γενική Συνέλευση κατέστη ο βραχνάς τους και υπέσκαπταν συνεχώς τις αποφάσεις της μέχρι που την ανέτρεψαν με πλειοψηφία 23 ψήφων στην «τακτική» κατά τα άλλα «απολογιστική» Συνέλευση της 30/12/2024.
- Η Ημερίδα της 3/3/2024, με την παρουσία εκλεκτών επιστημόνων και πανεπιστημιακών, που έδειξε σε αποστεωμένους θεσμούς και ευνουχισμένους φορείς της πόλης μας τι εστί δημόσια διαβούλευση και παρέμβαση της επιστήμης σε κοινωνικά θέματα.
- Η μουσική εκδήλωση της 7/3/2024 στο θεατράκι της Στέγης, όπου ο Αργύρης Μπακιρτζής τραγούδησε Γιώργο Κωστογιώργη.
- Η εκδήλωση έκφρασης συμπαράστασης του Ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογου, της 20/4/2024, με παραχώρηση και προβολή του ντοκιμαντέρ «142 χρόνια».
- Η ανοιχτή συναυλία ενημέρωσης, ενεργοποίησης και συμπαράστασης, της 12/5/2024 στον Δημοτικό Κήπο, που φόβισε με την παρουσία και τον παλμό εκατοντάδων νέων.
- Η συναυλία της 22/7/2024 με την «Τετραφωνική Ρίζα» στο Ζέφυρο, για υποστήριξη των νομικών ενεργειών διάσωσης της Στέγης, με αφιλοκερδή συμμετοχή καλλιτεχνών της πόλης.
- Σύσκεψη με σωματεία στις 16/10/2024 για ενημέρωση και κάλεσμα σε συντονισμό.
- Η συγκέντρωση της 21/10/2024 στη Δημοτική Βιβλιοθήκη «υπό την απειλή της εξώσεως» που απέτρεψε την έξωση για μια ακόμη φορά.
- Η εκδήλωση ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου στο θεατράκι της Στέγης με θέμα «το κτίριο είχε τη δική του ιστορία» με προβολή αντιπολεμικής ταινίας και αναφορά στη Μάχη της Ηλεκτρικής τον Οκτώβρη του 1944.
Παράλληλα, χάρη σε κωπιώδεις προσπάθειες στελεχών και εθελοντών οργάνωσε και υπέβαλε με πλήρη και αδιάσειστα πειστήρια κι ήταν παρούσα στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων:
- Αίτηση θεραπείας κατά της έγκρισης του ΥΠΠΟ
- Αίτηση χαρακτηρισμού από το ΥΠΠΟ ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βάσει του άρθρου 6 του Αρχαιολογικού νόμου 4858/2021 του κτιρίου της Στέγης (4/4/2024)
- Αιτήσεις προς τα Υπουργεία Εσωτερικών (ΥΜΑΘ) και Περιβάλλοντος για χαρακτηρισμό του κτιρίου ως διατηρητέου βάσει του άρθ. 6 του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού (26/6/2024)
Όλα αυτά έπρεπε να ανατραπούν, να διαστρεβλωθούν, να καπελωθούν. Η συγκέντρωση της 23/12/2024 ήταν μια πετυχημένη απάντηση στον προσχηματικό αποκλεισμό της Στέγης χριστουγεννιάτικα με λαμαρίνες και λινάτσες.
Συμπολίτες μας παρέδωσαν στον ίδιο τον Μητροπολίτη Ψήφισμα διαμαρτυρίας, με το οποίο καλούσαν τον Δήμαρχο ή οποιονδήποτε άλλον θεσμικό παράγοντα να αναλάβει ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ διαλόγου για την εξέταση εναλλακτικών λύσεων για το Κειμηλιαρχείο με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων της τοπικής μας κοινωνίας και έμπειρων επιστημόνων.
Η απουσία του προεδρείου του ΣΦΓΤ από την παράσταση στον μητροπολίτη επιβεβαίωσε τις υποψίες μας για εν εξελίξει υπόγειες διαδρομές των νομικών των δύο πλευρών. Από το καλοκαίρι ακόμα έψαχναν τρόπους μιας εύσχημης συνθηκολόγησης που θα χρησιμοποιούσε το φύλλο συκής της «συναίνεσης» για να κρύψει την εγκατάλειψη οποιουδήποτε αγώνα θεωρώνας τον ματαιοπονία και θα άμβλυνε τις αλγεινές εντυπώσεις της κοινής γνώμης για την αήθη και άδικη συμπεριφορά της μητρόπολης.
Ήταν αναμενόμενη η αφύπνιση και συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων που σαν τον Μάρτη δεν μπορούσαν να λείπουν από τη Σαρακοστή, ούτε να ανεχθούν φυγόκεντρες δυνάμεις να κινούνται αυθόρμητα προς ένα μη ελεγχόμενο απ’ αυτούς παράταιρο κέντρο συσπείρωσης του Συνδέσμου.
Δεν ήταν δύσκολο να οργανώσουν δυνάμεις, να επιδείξουν «υπευθυνότητα» και «μετριοπάθεια» απέναντι στην αδιαλλαξία των «μπαχαλάκηδων». Στη ΓΣ της 30/12/2024 συνομολόγησαν 4 συναντήσεις χωρίς εντολή ΓΣ, μας κατηγόρησαν σαν αρνητές διαλογου, ακραίους και αδιάλλακτους, ενώ το μόνο που πάντα αρνιόμασταν – και τώρα- ήταν η αποδοχή του ακρωτηριασμού του ζωτικού χώρου της Στέγης, γιατί αυτό θα οδηγήσει στο κλείσιμο της Στέγης.
Οι δικές μας προτάσεις ήταν πάντα εποικοδομητικές, προς το συμφέρον της τοπικής εκκλησίας και της κοινωνίας και βασίζονταν συνεχώς στις επιστημονικές απόψεις σημαντικών εξειδικευμένων στελεχών του ΥΠΠΟ και αρχιτεκτόνων.
Κι όμως, ενώ οι δημόσια διατυπωμένες αυτές απόψεις αποσιωπήθηκαν, έπεισαν πολλά μέλη της Στέγης για δήθεν άδικη δική μας επίθεση εναντίον της διοίκησης που δήθεν έκανε τόσες ενέργειες (στην κυριολεξία σύρθηκε από την Πρωτοβουλία, όταν δεν τις υπονόμευε).
Ήδη μετά την συνέλευση της 30/12 και την απόφασή της να επισημοποιηθούν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο μερών ( ΙΜΦΝΘ και ΣΦΓΤ), την στιγμή που η Μητρόπολη ήταν με την πλάτη στον τοίχο, προβληματιστήκαμε για τη συνέχιση του έργου της Πρωτοβουλίας.
Συνοδοιπόροι μας προειδοποίησαν να μείνουμε μακριά από αδαείς, αφελείς και κατά φαντασίαν καλλιτέχνες και από κομματικούς μηχανισμούς που παρεμβαίνουν. Και αποφασίσαμε να δώσουμε παρ’ όλα αυτά την τελική μάχη με το γνωστό αποτέλεσμα που χαροποίησε τις δύο πλευρές ένθεν κακείθεν, αφού τους απάλλαξε από την ενοχλητική Πρωτοβουλία που επί ένα χρόνο καθυστερούσε τις ειλημμένες από το 2023 αποφάσεις.
Οι προσπάθειές μας να ενημερωθούμε από τους κορυφαίους νομικούς που ανέτρεψαν τον ΝΟΚ αν συνδέεται η οικοδομική άδεια του Κειμηλιαρχείου με τα οικολογικά «μπόνους» σκόπιμα μετατράπηκε από επιτήδειους ιδιοτελείς σε έλλειψη εμπιστοσύνης στον νομικό κόσμο της Καβάλας με υπαινιγμούς για προώθηση μεγαλοδικηγόρων της Αθήνας.
Κι όμως όλες οι συμβουλές τους ήταν χωρίς αμοιβή, πολύτιμες για μας και γι’ αυτό επιμείναμε στην προσφυγή στο ΣτΕ και συνδράμαμε τον νομικό που επέλεξε το ΔΣ του ΣΦΓΤ, έστω κι αν πιστεύαμε ότι δεν θα φτάσουν ως το τέλος, όπως και γίνεται.
Είχε προηγηθεί καμπάνια συγκέντρωσης χρημάτων για τις νομικές μας ενέργειες που δόθηκαν καθ’ ολοκληρίαν στο ταμείο του ΣΦΓΤ, χωρίς να καρπωθούμε ούτε ένα ευρώ, ενώ σκόπιμα κάποιοι διοχέτευαν σε κίτρινο μέσο της πόλης μας που πρόθυμα αναπαρήγαγε το αντίθετο συκοφαντώντας μας (δημοσίευμα ΕΒΔΟΜΗΣ 20.6.2024).
Στον αγώνα αυτόν εκδηλώθηκε επιβλητικά η δύναμη ενός κινήματος αγνού και ανιδιοτελούς, που δεν πρόλαβε όμως να διαμορφωθεί πολιτικά. Όλα τα νικηφόρα του σημεία, συνδέονται με τις επιτυχίες της αγωνιστικής τακτικής που ακολούθησε, μακριά από τις ταλαντεύσεις και τις υπονομεύσεις της προσωρινής διοίκησης του ΣΦΓΤ.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις αγαθές προθέσεις των μελών της Πρωτοβουλίας, που διαπνεόμενοι από την αγάπη για τον πολιτισμό και τον κύριο εκφραστή της, τον ΣΦΓΤ Καβάλας αγωνίστηκαν να μην λείψει από την πόλη ένας πάλαι ποτέ φορέας πνεύματος και πολιτισμού και να χαράξει μια ελπίδα αναγέννησής του.
Η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία ήταν ανέκαθεν το σαράκι που υπέσκαπτε κάθε αγώνα. Την αντιπαρήλθαμε στην αρχή, όταν το κύριο επιχείρημα που ακούγαμε ήταν «δεχθείτε την πρόταση της μητρόπολης και πηγαίνετε στον Αη Γιάννη, αλλιώς θα πάθετε ό,τι κι οι εργαζόμενοι των Πετρελαίων», την βρήκαμε μπροστά μας ξανά όταν επιφανή στελέχη της αριστεράς διατείνονταν «όταν δεν μπορώ να νικήσω, συμβιβάζομαι».
Αντίθετα, πεποίθησή μας ήταν ότι, μετά τις παρεμβάσεις των Κουκούλη, Μπακιρτζή, Λυχούνα και Τσουρή, ήταν ώριμο το αίτημα της πλήρους απεμπλοκής του Κειμηλιαρχείου από τη Στέγη και της απόδοσης του συνόλου του κτιρίου στον ΣΦΓΤ, όπως θα έπραττε μια προοδευτική κοινωνία, με φωτισμένους ηγέτες.
Δεν ήταν τυχαία η συσπείρωση και ο συντονισμός σημαντικών φορέων επιστημόνων της πόλης μας, της Ένωσης Φιλολόγων, της ΕΛΜΕ αλλά και του πολιτισμού (Kavalatino, ΣυνΩδηπόροι, Φωτογραφικός Όμιλος).
Όλα αυτά τα πετύχαμε από μακρυά, με την πολύτιμη συμβολή πέντε (5) ακόμη προσώπων και υπό συνεχείς συκοφαντίες για σκοπιμότητες και με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς εναντίον μας. Ιδιαίτερα ενοχλούσε η στενή σχέση μας με τον Δήμαρχο που για πολλούς ήταν «κόκκινο πανί» παρ’ ό,τι ποτέ δεν υπήρξε πολιτικός μας μέντορας.
Κι όμως: παρά την διαφωνία μας με τον δήμαρχο στο θέμα αυτό, συναντηθήκαμε μαζί του, του δείξαμε και μας έδειξε εμπιστοσύνη και συμφωνήσαμε μαζί του, πετυχαίνοντας πολλά αποτελέσματα υπέρ του ΣΦΓΤ, όπως ενδεικτικά:
- Την διευκόλυνση πολλών από τις πιο πάνω εκδηλώσεις παρέχοντας οργανωτική στήριξη, χώρους και ανθρώπινο δυναμικό.
- Την προβολή της ταινίας «Αδέσποτα κορμιά» στο θέατρο Βαλάκου, όχι γιατί η ταινία έλεγε κάτι σε μας, αλλά γιατί θεωρήσαμε ότι δεν πρέπει η κοινωνία μας να υποκύψει στη μισαλλοδοξία.
- Την συμφωνία του, σε περίπτωση ήττας του αγώνα μας, για μεταφορά και φιλοξενία του ΣΦΓΤ σε δημοτικό κτίριο προσωρινά, και στο ισόγειο της Μεγάλης Λέσχης μόνιμα, ενώ δεν αρνήθηκε ακόμα καλύτερη λύση αρμόζουσα στην ιστορία και τον χαρακτήρα του Συνδέσμου με την δική μας όμως συμβολή.
Ο Δήμαρχος ανταποκρίθηκε σε όλα, χωρίς να λάβει ούτε ένα ευχαριστώ από αγνώμονες, όπως άλλωστε και τώρα. Ας μας δείξουν οι κατήγοροί μας τι έκαναν οι πολιτικοί τους μέντορες για τη Στέγη, ιδιαίτερα ο μοναδικός που έχει κάποιο πολιτιστικό υπόβαθρο και τον οποίο εκπροσωπούν σε δημοτικές επιχειρήσεις και δεν έχει βγάλει άχνα για τη Στέγη στο δημοτικό συμβούλιο ούτε στις εκπομπές του.
Ούτε «επαναστατικός», ούτε «συμβιβασμός», πρόκειται για παράδοση. Το έργο της Πρωτοβουλίας συχνά αμφισβητήθηκε, άλλοτε λοιδωρήθηκε, κάποτε έγινε αποδεκτό και άλλες φορές απορρίφθηκε. Σημεία των καιρών.
Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις αγαθές προθέσεις των μελών της, που διαπνεόμενοι από την αγάπη για τον πολιτισμό και τον κύριο εκφραστή της, τον ΣΦΓΤ Καβάλας αγωνίστηκαν να μην λείψει από την πόλη ένας πάλαι ποτέ φορέας πνεύματος και πολιτισμού και να χαράξει μια ελπίδα αναγέννησής του. Είμαστε ευγνώμονες σε όλους τους φίλους των Γραμμάτων και των Τεχνών που στάθηκαν δίπλα της.
Η λύση που έχει δρομολογηθεί ισοδυναμεί με ΗΤΤΑ του ΣΦΓΤ, γιατί η λειτουργία των Τμημάτων του ΣΦΓΤ είναι αδύνατη αν του αφαιρεθεί ο ζωτικός του χώρος και καταδικαστεί σε δι’ ασφυξίας θάνατο. Εικαστικό, μορφωτικό, μουσικό και θεατρικό τμήμα έχουν ήδη υποκατασταθεί είτε από ζωντανούς δημοτικούς οργανισμούς, είτε από άλλα πολιτιστικά σχήματα που καλύπτουν το κενό.
Το Σκάκι και άλλα τμήματα αυτονομήθηκαν από καιρό. Ο κινηματογράφος είναι αμφίβολο αν θα λειτουργήσει με κλειστό τον Ζέφυρο, παρά την νέα προσφορά του Δημάρχου. Ίσως είναι ώρα για έναν δημοτικό κινηματογράφο, σαν της Καισαριανής.
Η πλήρης απουσία του Συνδέσμου από το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι και η πρόσδεσή του στο συντηρητικό άρμα πολιτισμού θα επιταχύνει την αφυδάτωση και απονεύρωσή του. Αποκαλυπτική είναι η απουσία οποιασδήποτε εκδήλωσης, είτε για σημαντικά ετήσια γεγονότα (Πολυτεχνείο, Μέρα Γυναίκας, Πόλεμος, Μετανάστευση), είτε για σύγχρονα κοινωνικά θέματα (περιβαλλοντικά, συνέπειες κλιματικής αλλαγής, τεχνητή νοημοσύνη, ψηφιακή επανάσταση και εξαρτήσεις), με μόνη εξαίρεση μια αφίσα για τα Τέμπη, αναμενόμενη βέβαια και σκέτη.
Για όλα αυτά ένας εν ζωή ΣΦΓΤ θα είχε οργανώσει άπειρες συζητήσεις προβληματισμού, παρουσιάσεις, διαλόγους και εκδηλώσεις. Όπως προβλέψαμε στην ανακοίνωσή μας στις 9 Ιανουαρίου, η ήττα επιβεβαίωσε ότι αυτό το ΔΣ ήταν το πιο ακατάλληλο να ηγηθεί του ΣΦΓΤ αυτήν την κρίσιμη στιγμή και πολύ περισσότερο να διαπραγματευτεί μια αξιοπρεπή συμβιβαστική συμβίωση.
Η όποια διαπραγμάτευσή του και μάλιστα χωρίς τη στήριξη της Πρωτοβουλίας, θα παγίδευε τον Σύνδεσμο με την δημιουργία τετελεσμένων και θα τον οδηγούσε σε αδιέξοδο, αν δεν τον διέλυε. Επέλεξαν την διάλυση.
Δεν είναι δυνατόν να επιμένουμε να προσφέρουμε έργο κι αυτό να μην γίνεται αποδεκτό από την πλειοψηφία των μελών δύο γενικών συνελεύσεων (της 30/12/2024 και της 17/1/2025), που καταψήφιζαν τις προτάσεις μας, ενώ δικαίωναν τους απολογητές της συνθηκολόγησης που τώρα απέρχονται.
Ακόμη και σήμερα καλοπροαίρετοι πνευματικοί άνθρωποι πιστεύουν τα ψεύδη περί επίθεσης στο ΔΣ, που χωρίς την Πρωτοβουλία θα είχε παραιτηθεί προ πολλού και δεν πήρε καμιά απολύτως πρωτοβουλία αυτοτελώς, εκτός εκείνης της ατυχούς προβολής ταινίας που αυτοί επέλεξαν την πιο ακατάλληλη στιγμή και αναγκαστήκαμε εμείς να τους ξελασπώσουμε πάλι.
Ένα ιδιαιτέρως τοξικό κλίμα σε ένα σώμα ανθρώπων του πολιτισμού, αναπτύχθηκε το οποίο δεν θα μπορέσει ποτέ πια να διατηρήσει το σωματείο ενεργό και δραστήριο. Αυτή η εχθροπάθεια μας ξεπερνά τη στιγμή που εμείς δεν διεκδικήσαμε ούτε θέσεις, ούτε το αλάθητο.
Αντίθετα μόνο δώσαμε, με μεγάλο προσωπικό κόστος. Η Πρωτοβουλία έκανε ό,τι μπορούσε. Χωρίς να έχει καμιά εξουσία μαζί της και χωρίς να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα, ούτε ανταμοιβή. Η ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΗ της συνθηκολόγησης που μας σερβίρουν σαν συμβιβασμό στην επερχόμενη Γενική Συνέλευση της Κυριακής 16 Μαρτίου είναι η μόνη αξιοπρεπής στάση, στο τέλος μιας ανιδιοτελούς προσπάθειας που σκοπό είχε να παραδώσει στους νέους (που μπορεί να μην ενδιαφέρονται σήμερα, αλλά να το κάνουν αύριο) την Στέγη, όπως την ξέραμε και την αγαπήσαμε σαν μέρος της ζωής μας από το 1960 και ακόμα καλύτερη.
Η Άνοιξη της Στέγης δυστυχώς δεν θα φέρει το καλοκαίρι στον ΣΦΓΤ αλλά την χειμερία νάρκη του.
Θόδωρος Θεοδωρίδης – Βασίλης Λιόγκας
10 Μαρτίου 2025
