Μετά από δύο χρόνια από εκείνα τα Φώτα, που ο Χρυσόστομος Μητροπολίτης τότε στην Καβάλα, αποφάσισε τον Σταυρό την ημέρα των Φώτων να τον ρίχνει στη θάλασσα με μια μπλε κορδέλα μήκους περίπου είκοσι μέτρων.
Αιτία ήταν το γεγονός ότι την τελευταία χρονιά που ο Σταυρός έπεσε δίχως δεσμά οι κολυμβητές από τον Άγιο Ιωάννη συνεπλάκησαν με τα παλικάρια από την Παναγία και τα Πεντακόσια και βγήκαν μάλιστα μαχαίρια και τα νερά του λιμανιού αγιαστήκαν και από αίμα Ελληνικό, αδελφικό, των νεαρών παιδιών της Καβάλας. Ο λόγος της σφαγής είπαν ότι ήταν κομματικός.
Βρισκόμασταν στην εποχή της έξαρσης του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου και ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορούσε να ήταν η αιτία. Εγώ όμως πιστεύω ότι ο λόγος ήταν καθαρά οικονομικός γιατί από τις ακριτομυθίες που είχα ακούσει στις συζητήσεις που έκαναν οι νεαροί που συμμετείχαν στην ομάδα των κολυμβητών για τον Σταυρό, σε αυτό το συμπέρασμα κατέληγαν.
Το οικονομικό όφελος που είχε όποια ομάδα έπιανε τον Σταυρό συνιστώνταν στο ότι ο Σταυρός έμπαινε σε έναν δίσκο και τον περιφέραν σε όλη την Καβάλα για να τον προσκυνήσει ο κόσμος. Το γκερδελάκι που είχαν μαζί τους γέμιζε πολλές φορές και στην μοιρασιά στο τέλος το ποσό για κάθε έναν που συμμετείχε στην ομάδα ήταν σημαντικό.
Οι συζητήσεις αυτές γίνονταν εκεί στην τοπική μας Βουλή που ήταν τα σκαλάκια της Νοταρά που συναντούσαν την Δεληγιάννη και εκεί σκέφτηκαν και προγραμμάτισαν τον τρόπο που θα έπαιρναν τον Σταυρό μετά το πέταγμα του στη θάλασσα με το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένος σου Κύριε».
Ήταν αλήθεια ότι κάτι ετοίμαζαν αλλά όλα έγιναν τόσο μυστικά που δεν μπόρεσα να ακούσω κάτι. Όταν πλησίαζα λίγο πιο κοντά με απομάκρυναν, με έδιωχναν με την φράση «Σπόρε, στη μάνα σου δεν σε ενδιαφέρουν αυτά που συζητάμε είναι ακατάλληλα για ανήλικους».
Δύο μέρες πριν από τα Φώτα είχα την τύχη να μάθω από τον Ανεστάκο μέσες άκρες το σχέδιο τους. Συγκεκριμένα με παρακάλεσε ο Ανέστης που ήταν ένας δεινός κολυμβητής που συμμετείχε στην ομάδα, να είμαι εκεί στην αποβάθρα που θα έπεφτε ο Σταυρός στη θάλασσα και να του κρατώ τα ρούχα του, το πορτοφόλι και το ρολόι του και ένα μεγάλο πεσκίρι για να σκουπιστεί μόλις βγει.
Με είχε τεστάρει στο παρελθόν και για τον λόγο αυτό με εμπιστεύονταν. Την άδεια την ζήτησε από την μητέρα μου που την έδωσε μετά από πολλά παρακάλια και των δύο μας. Την ημέρα των Φώτων ήμουν εκεί. Φέτος ο Σταυρός θα έπεφτε από τη Δυτική γωνιά του Λιμανιού εκεί που ήταν ένας εγκαταλειμμένος γερανός από την εποχή που χτίζονταν το λιμάνι της πόλης.
Το κρύο την ημέρα εκείνη ήταν τσουχτερό και το χιόνι που έπεσε την προηγούμενη είχε παγώσει στα κλαδιά των δέντρων κάνοντας το μπουγάζι που έρχονταν από τον Άγιο Σίλα φονικό. Εγώ είχα κατέβει στα σκαλάκια που έχει στην αποβάθρα στο σημείο εκείνο για να προφυλαχτώ από τον παγωμένο αέρα και εκεί ήταν οι περισσότεροι κολυμβητές ημίγυμνοι περιμένοντας την στιγμή για να βουτήξουν.
Πολλές εκκλησίες είχαν έρθει για την γιορτή και περιμέναμε την εκκλησία του Αγίου Ιωάννου στην οποία χοροστατούσε ο Μητροπολίτης. Από μακριά ακούστηκε η δυνατή και μελωδική φωνή του Αρχιμανδρίτη της Μητρόπολης του γνωστού Πάτερ Άνθιμου.
Τα παλικάρια της συντροφιάς μου κοίταζαν ψηλά στο Γερανό και ο Παυλάκης είπε με θαυμασμό, — Μπράβο ρε παιδιά στον Μπόμπα, τόση ώρα εκεί ψηλά με τέτοιο κρύο και αντέχει. Άντε να τελειώνουμε και μακάρι να πετύχουμε και να πάρουμε τον Σταυρό. Ο Δεσπότης συνήθως έριχνε το Σταυρό με την κορδέλα τρείς φορές και την Τρίτη έπεφταν οι Κολυμβητές για να τον πιάσουν και να του τον πάνε.
Αυτή την φορά με το πέταγμα για Τρίτη φορά πήδηξε από ψηλά ο Μπόμπας επάνω στην κορδέλα ΄που έφυγε βίαια από το χέρι του Δεσπότη. Ο Ανεστάκος που είδη είχε φτάσει στο σημείο που ακούμπησε στην θάλασσα ο Σταυρός, τον είχε πιάσει μαζί με την κορδέλα και το φιλούσε.
Αμέσως τον περιβάλλαν και τα αλλά παιδιά της γειτονιάς μας και βγήκαν όλοι μαζί και τον πήγαν στο Μητροπολίτη. Αυτός με την ποντιακή λαλιά του είπε στον Μπόμπα που του παρέδωσε τον Σταυρό, — Βρε αφορεσμένε τι ήταν αυτό που έκανες! Πόση ώρα έμεινες εκεί επάνω μέσα στην ΄παγωνιά!
Άντε πάρε τον Σταυρό τον αξίζεις. Στον Αι Γιάννη θα τον πάτε μετά. Έτσι ο Σταυρός έμεινε στα χέρια των Πεντακοσιανών και επί τρείς ημέρες τον περιφέρανε σε όλη την πόλη. Το οικονομικό όφελος μεγάλο αφού πήραν ένα καλό ποσό ο καθένας, περίσσεψαν χρήματα για να αγοραστούν φανέλες για την ΕΛΠΙΔΑ μας την ποδοσφαιρική ομάδα της γειτονιάς και το επιπλέον ποσό που δώσανε στον Μπόμπα αυτός το κατέθεσε στον Μπατίρη για να γίνει ένα πάρτι για όλη την γειτονιά και η συμμετοχή σ’ αυτήν την γιορτή ήταν πάνδημη με πολύ κέφι χορό και τραγούδια λαϊκά της ζωής της Ελπίδας και της ξενιτιάς.
Παναγιώτης Φώτου
