ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ
Ενώ σε όλο τον κόσμο υπάρχει μεγάλη αγωνία για αποτελεσματικά φάρμακα και εμβόλια, στο λίκνο του COVID-19 φαίνεται από τον Απρίλιο να υπάρχει ησυχία καθώς η χώρα θεωρείται πλέον ελεύθερη από τον ιό!
Πως έγινε αυτό άραγε;
Η Κίνα χρησιμοποίησε τον πιο παλιό και δοκιμασμένο όπλο εναντίον της Πανδημίας. Κάτι που είχε εφαρμόσει πολλές φορές στο παρελθόν, είχε την τεχνογνωσία αλλά και την κουλτούρα. Την έγκαιρη, αυστηρή και παρατεταμένη καραντίνα.
Μετά τον αρχικό δισταγμό, την προσπάθεια απόκρυψης και καταστολής των πηγών πληροφόρησης από τα τέλη του Δεκεμβρίου 2019, η επιδημία ανακοινώθηκε τελικά στις 31 Δεκεμβρίου. Ο Δήμαρχος της Wuhan παραδέχτηκε ότι υπήρχε έλλειψη δράσης στην κρίσιμη περίοδο από τις αρχές Ιανουαρίου που είχαν διαγνωστεί τα πρώτα 100 κρούσματα μέχρι τις 23 Ιανουαρίου που άρχισε η λήψη μέτρων.
Ήταν μόλις λίγες ημέρες από την στιγμή που τεκμηριώθηκε η μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο του ιού, καθώς και από τη διαπίστωση ότι ο ιός μπορεί να μεταδοθεί ακόμα και κατά την περίοδο επώασης, όταν δηλαδή ο ασθενής είναι ασυμπτωματικός. διαπίστωση που άλλαξε τα πάντα.
Ως εκείνη την στιγμή ο συγκεκριμένος κορωναιός θεωρείτο ζωονόσος που μεταδίδονταν από άγρια ζώα στους ανθρώπους με επίκεντρο την αγορά τροφίμων στην Wuhan.
Μέσα σε μία ημέρα σταμάτησαν όλες οι μετακινήσεις στη Wuhanτων 10 εκατ. κατοίκων, αλλά προοδευτικά και σε όλη την επαρχία Hubei των 70 εκατομμυρίων. Έκλεισαν τα λιμάνια, αεροδρόμια, μετρό, λεωφορεία, αυτοκινητόδρομοι. Με μόλις 100 νεκρούς σταμάτησε η λειτουργία σχολείων, πανεπιστημίων, ιδιωτικών επιχειρήσεων, μαγαζιών. Έκλεισαν τα πάντα εκτός από τα φαρμακεία και τα σουπερμάρκετ!
Η δομή διοίκησης και το καθεστώς έκαναν την επιβολή των περιοριστικών μέτρων, σχετικά εύκολη υπόθεση.
Σε ελάχιστο χρόνο στάλθηκαν στην περιοχή στρατός αλλά και 340 υγειονομικές μονάδες με 43000 υγειονομικούς, ενώ σε ελάχιστα 24ωρα κατασκευάστηκαν μεγάλες υγειονομικές δομές.
Το κόμμα επέβλεψε την καραντίνα. Μέσα στις πόλεις, το Κόμμα κατάφερε να περιορίσει στο μέγιστο τις μετακινήσεις, χρησιμοποιώντας τους προκαθορισμένους από καιρό μηχανισμούς για τον έλεγχο του πληθυσμού σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Κάθε οικιστικό συγκρότημα ελέγχονταν τουλάχιστον από έναν άοπλο φύλακα. Όποιος ήθελε να μπει στο σπίτι του έπρεπε να δείξει μια ειδική άδεια και ο φύλακας να μετρήσει τη θερμοκρασία του σώματός του. Κανείς ξένος δεν είχε πρόσβαση.
Κάθε οικογενειακός πυρήνας μπορούσε να στέλνει για ψώνια μόνο ένα άτομο κάθε δύο μέρες, ενώ οι άλλοι δεν μπορούσαν να βγουν από το σπίτι. Εκεί δεν υπήρχε η δυνατότητα αποστολής SMS για έξοδο.
Δεν υπήρχε τρόπος, η αστυνομία καραδοκούσε στους δρόμους.
Κανείς δεν μπορούσε να βγει έξω χωρίς μάσκα. Όποιος γνώριζε κάποιον που προέρχεται από τις περιοχές που είχαν πληγεί περισσότερο ήταν υποχρεωμένος να ειδοποιήσει το τοπικό αστυνομικό τμήμα για την παρουσία του.
Εκατοντάδες πιθανοί ασθενείς σύρθηκαν με το ζόρι από την αστυνομία στα κέντρα καραντίνας. Ανάλογα μέτρα –λιγότερο περιοριστικά– εφαρμόστηκαν στις άλλες πόλεις της πολυπληθέστερης χώρας του κόσμου.
Στις 8 Απριλίου, μετά από 76 ημέρες σκληρής καραντίνας τα μέτρα άρχισαν να αποσύρονται, αλλά πέρασαν αρκετές βδομάδες μέχρι η ζωή στη Wuhan να επιστρέψει σε μια κανονικότητα.
Σήμερα η περιοχή θεωρείται ελεύθερη από τον ιό, οι συγκεντρώσεις πλέον επιτρέπονται καθώς και οι συναυλίες και τα πάρτι σε κλειστούς χώρους…
Χωρίς εμβόλια, χωρίς ειδικά φάρμακα, αλλά με μέτρα που δεν νομίζω ότι μπορούμε στο Δυτικό κόσμο να επιβάλλουμε…
