Γράφει ο Θόδωρος Θεοδωρίδης
«Δέσμιος της ακραίας πτέρυγας του κόμματός του είναι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος προσπαθεί να χαϊδέψει τα αυτιά του εθνικιστικού ακροατηρίου ενόψει και του συλλαλητηρίου της 4ης Φεβρουαρίου»
Μ’ αυτή τη φράση ξεκινά το κύριο πρωτοσέλιδο κείμενο της Σαββατιάτικης έκδοσης της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Η Εφημερίδα των Συντακτών»
Η συγκεκριμένη εφημερίδα μάλιστα για να ενισχύσει την άποψή της δημοσιεύει και σχετικό δισέλιδο ρεπορτάζ –ντοκουμέντο όπως το αποκαλεί- σχετικά με τη γραμμή που ακολουθούσε το 2008 η Νέα Δημοκρατία στο Σκοπιανό, όταν πρωθυπουργός ήταν ο Κώστας Καραμανλής και υπουργός εξωτερικών η αδελφή του σημερινού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Ντόρα Μπακογιάννη.
Ωστόσο μπορεί εύκολα κανείς να αντιπαρατεθεί σ’ αυτό το επιχείρημα της Εφημερίδας των Συντακτών δεδομένου ότι στην σύγχρονη Ελληνική Ιστορία έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα όπου οι κομματικές και πολύ περισσότερο οι εξ αίματος συγγένειες δεν εξασφάλιζαν σε καμιά περίπτωση τη συνέχεια και τη συνέπεια της ίδιας πολιτικής γραμμής εις το διηνεκές.
Το θέμα κατά τη γνώμη μας δεν έγκειται στη στροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη προς το ακροδεξιό ακροατήριο όπως ισχυρίζεται η φιλοκυβερνητική εφημερίδα εκφράζοντας εν μέρει ή μάλλον ευθυγραμμιζόμενη απολύτως με την επίσημη κυβερνητική άποψη. Το πρόβλημα για τη χώρα είναι ότι για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι κανένας πολιτικός στην Ελλάδα δεν κατάφερε να απαλλαγεί από τη γοητεία που ασκεί στους επίδοξους πρωθυπουργούς ο λαϊκισμός, με τον οποίο όλοι καταλήγουν να χορεύουν cheek to cheek όταν πλησιάζει η ώρα της εξουσίας και πόσο μάλλον όταν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πιθανόν να αγγίζουν και τα όρια της αυτοδυναμίας.
Τότε καταρρέουν όλα τα προσχήματα σοβαρότητας, μετριοπάθειας, «εκσυγχρονιστικού προσώπου» και νέου ύφους και ήθους. Όλοι τότε τσαλαβουτάνε στα λασπόνερα του λαϊκισμού και αρχίζουν να μιλούν την ωτοχαϊδευτική διάλεκτο και τη γλώσσα που κεντρίζει το θυμικό των ανθρώπων. Αυτό είναι το μόνο γκαραντί εισιτήριο για το Μαξίμου. Κι ο Μητσοτάκης, όπως ο Γιωργάκης («λεφτά υπάρχουν»), όπως ο Σαμαράς με τα Ζάππεια, όπως κι ο Τσίπρας («Θα σκίσω τα μνημόνια»), υποκύπτει κι αυτός στον λαϊκισμό που πιθανόν στην προκειμένη περίπτωση του Σκοπιανού, να συμπλέει και με τις ακροδεξιές υλακές.
Όλα τα παραπάνω βέβαια συμβαίνουν σ’ αυτό που λέμε «κεντρική πολιτική σκηνή».
Δυστυχώς η ατμόσφαιρα και το κλίμα αυτό φαίνεται πως μεταφέρεται και στο μικρό χωριό μας όπου η δήμαρχος Δήμητρα Τσανάκα ανακάλυψε πεδίον δόξης λαμπρόν για να κάνει δύο τουλάχιστον πράγματα:
Πρώτον να επαναλάβει λάθη και επιπολαιότητες του παρελθόντος αλλά να ρίξει και μια καλή ζαριά στο πεδίο του νέου «Μακεδονικού Αγώνα» όπου φαίνεται πως ανακάλυψε πολύ εκλογικό «ψωμί». Το ψηφοθήραμα εσχάτως είναι πλούσιο σ’ αυτούς τους χώρους. Άλλωστε ας μη ξεχνάμε ότι τον επόμενο χρόνο θα έχουμε δημοτικές εκλογές και η κ. Τσανάκα το δηλώνει σε όλους τους τόνους και σε κάθε ευκαιρία ότι θα είναι εκ νέου υποψήφια δήμαρχος.
Εκείνο πάντως που πρέπει να διερευνηθεί είναι αν η Δήμητρα Τσανάκα είναι απλώς επιρρεπής στα λάθη ή ασπάζεται τις ακροδεξιές απόψεις κάποιων εκ των συνεργατών της; Ή μήπως και τα δύο;
Διότι πώς να εξηγήσει κανείς τις ισχυρές πιέσεις που, όπως ακούγεται, άσκησε στους διοργανωτές της Αλφαβητοπαρέλασης για να αναβληθεί αυτή η εκδήλωση λόγω συλλαλητηρίου στην Αθήνα για το Μακεδονικό την ίδια μέρα και να μετατεθεί την επόμενη Κυριακή 11 Φεβρουαρίου.
Οι Καβαλιώτες που ήθελαν να εκφραστούν κατά του ενδεχομένου να πάρει το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά της η γειτονική χώρα προσήλθαν μαζικά στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και διαδήλωσαν εκεί μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους συμπατριώτες μας. Οπότε δεν είναι σοβαρός λόγος η επίκληση της ανάγκης παρουσίας και στο συλλαλητήριο της Αθήνας για την αναβολή της Αλφαβητοπαρέλασης.
Απλώς η κ. Τσανάκα αν δεν επηρεάστηκε από τις ακραίες φωνές που την περιτριγυρίζουν τότε σίγουρα ακολουθεί πιστά την κομματική γραμμή της Νέας Δημοκρατίας η οποία βρήκε ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό σαν μία παλλαϊκή έκφραση δυσαρέσκειας κατά της κυβέρνησης.
Το ζήτημα είναι ότι η Δήμητρα Τσανάκα επαναλαμβάνει ολέθρια λάθη (βλέπε μνημείο Καβαλιωτών Εβραίων) που πλήττουν όχι απλώς την εικόνα της και την εικόνα της πόλης αλλά φανερώνουν και τις πολλές αδυναμίες που έχει ως αιρετός σε μια σημαντική θέση εξουσίας. Αδυναμίες τις οποίες οι Καβαλιώτες τις αντιλαμβάνονται ήδη και οι οποίες θα επηρεάσουν καθοριστικά την ψήφο τους στις επόμενες δημοτικές εκλογές.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου που μετατέθηκε η Αλφαβητοπαρέλαση, διεξάγεται στο Δήμο Καβάλας άλλη μία μεγάλη εκδήλωση όπου συμμετέχουν 350 αθλητές από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πάρα πολλών συμπολιτών μας. Πρόκειται για το 5ο Winterun που γίνεται στην Παλιά Καβάλα και έχει προγραμματιστεί εδώ και πολλούς μήνες. Με την απόφαση μετάθεσης λοιπόν της Αλφαβητοπαρέλασης ουσιαστικά σαμποτάρεται η εκδήλωση στην Παλιά Καβάλα διότι πολλοί γονείς που θα ήθελαν να οργανώσουν μια εξόρμηση και μια εκδρομή με τα παιδιά τους στην όμορφη ορεινή κοινότητα του Δήμου μας τώρα δεν θα τα καταφέρουν. Οι διοργανωτές του 5ου Winterun ήδη ανησυχούν και εκφράζουν τους φόβους τους στην Πρωϊνή ότι η εκδήλωσή τους θα επηρεαστεί αρνητικά από την μετάθεση την ίδια μέρα της Αλφαβητοπαρέλασης.
Τέλος όπως έγινε γνωστό από τους διοργανωτές της Αλφαβητοπαρέλασης, κάθε χρόνο υπάρχει μία εναλλακτική Κυριακή σε περίπτωση που ο καιρός δεν βοηθήσει για την διεξαγωγή της εκδήλωσης. Τώρα το πλεονέκτημα αυτό χάνεται και όλοι πλέον πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό να έχει καλό καιρό την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου αλλιώς η Αλφαβητοπαρέλαση δεν θα διεξαχθεί φέτος. Και θα πάνε τζάμπα και τα όποια έξοδα και οι προετοιμασίες που έκαναν οι γονείς για τις στολές και τα άλλα αξεσουάρ των παιδιών τους.
Η δήμαρχος λοιπόν οφείλει να αφήσει τις «ευαισθησίες» της για το Μακεδονικό που την οδηγούν στο να κάνει παρέμβαση για την μετάθεση της Αλφαβητοπαρέλασης και να φροντίσει να βάλει τάξη στην ανωμαλία που υπάρχει στην ΔΕΥΑΚ και που η λειτουργία της προκαλεί πολλά προβλήματα σε βάρος των Καβαλιωτών και να καταφέρει να επιβληθεί στους συνεργάτες της και να απαλλάξει των καθηκόντων τους όσους «κουβαλούν δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη», πράγμα αδύνατο όπως η ίδια ισχυρίζεται δημοσίως.
