Εις μνήμην του πατέρα μου
Χίζαρη Θωμά του Δημητρίου – θεολόγου και καθηγητή:
Η εκκλησιαστική ζωή και προσφορά του.
(Γράφει ο γιος του, Χίζαρης Κωνσταντίνος – εκπαιδευτικός και μουσικοσυνθέτης)
Την Κυριακή 7 Ιανουαρίου τελέστηκε το 40ήμερο μνημόσυνο υπέρ της αναπαύσεως της ψυχής του αγαπητού μας πατέρα, Χίζαρη Θωμά. Πολλοί άνθρωποι της Καβάλας τον ήξεραν: μέσα από την πολύπτυχη δράση του είχε έρθει σε επαφή με πολλούς. Για μένα προσωπικά ήταν μια πολύ μεγάλη ικανοποίηση και βάλσαμο ψυχής το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς μου έστειλαν μήνυμα λέγοντας τα καλύτερα λόγια γι αυτόν.
Γνωστός σε πολλούς ως καθηγητής Θρησκευτικών και Ιστορίας, επίσης διευθυντής στο πρώην ΤΕΛ Καβάλας (τωρινό 1ο ΕΠΑΛ), πρόεδρος και μέλος σε Δ.Σ. πολλών σωματείων: Διαιτητών Ποδοσφαίρου Καβάλας, Ομίλου Αντισφαίρισης «Αλέξανδρος», Εφέδρων Αξιωματικών (και άλλων που μου διαφεύγουν, αλλά δεν είναι ο σκοπός του παρόντος να τα απαριθμήσω όλα), Προσωπάρχης στη Βιομηχανία Φωσφωρικών Λιπασμάτων, κ.α.
Θα ήθελα ωστόσο, μέσα από το παρόν δημοσίευμα, να εστιάσω στην ιδιότητά του που θεωρούσε ως την πιο σημαντική, η οποία και τον εξέφραζε απόλυτα: αυτή του θεολόγου. Μία ιδιότητα ζωής που διατηρούσε πάντα με χαμηλούς τόνους χωρίς φανφάρες και κοσμικές τιμές, η οποία δεν επισημάνθηκε από κανέναν επαρκώς, για την οποία παραθέτω παρακάτω κάποιες πραγματικές πληροφορίες και γεγονότα.
Επίσης, και είμαι ευγνώμων γι αυτό, είχα και τη συνδρομή του επίσης θεολόγου και νουνού μου, κ. Παναγιώτη Τσολακίδη, ο οποίος ήταν και κουμπάρος και επιστήθιος φίλος του πατέρα μου.
Ως πιστός και ευσεβής θεολόγος ο πατέρας μου, Χίζαρης Θωμάς, υπήρξε ζωντανό μέλος της Εκκλησίας, τόσο στη λατρευτική και μυστηριακή ζωή, όσο και στην κηρυκτική, κατηχητική και ιεραποστολική προσφορά:
- Έκανε εβδομαδιαίες κατηχήσεις στις ενορίες του Αγίου Αθανασίου επί εφημερίας του μακαριστού πατέρα Γεωργίου, της Αγίας Φωτεινής με τον πατέρα Ηλία, στον Αμυγδαλεώνα μαζί με τον συνάδελφο θεολόγο Τσολακίδη Παναγιώτη, στην Παναγία με τον πατέρα Ιωάννη, όπου έχει προσφέρει και χρηματικές δωρεές για την ανακαίνιση και ευπρέπεια του Ναού.
- Υπήρξε συνεργάτης και βοηθός του αρχιμανδρίτη Παύλου Κίτσου, του νυν επισκόπου Θεσπιών, στο έργο της Εξωτερικής Ιεραποστολής, και στις σχετικές κατηχήσεις που γίνονταν κάθε εβδομάδα στο Ναό του Αγίου Ιωάννη έκανε αρκετές εισηγήσεις για διάφορα εκκλησιαστικά θέματα και προβλήματα. Ακόμα, ως μέλος του Γραφείου της Εξωτερικής Ιεραποστολής ταξίδεψε με ομάδα εν Χριστώ αδελφών στην Ουγκάντα και στην Κένυα της Αφρικής, όπου επισκέφτηκαν τις εκεί εκκλησίες που ιδρύθηκαν από τη Μητρόπολή μας.
- Δραστηριοποιήθηκε και πρόσφερε τη θεολογική του εμπειρία και γνώση στις εβδομαδιαίες κατηχήσεις και μελέτες της Αγίας Γραφής που γίνονταν στην αίθουσα της Χριστιανικής Ένωσης «Η Ζωή».
- Αλλά και ως εκπαιδευτικός ήταν πρότυπο υπευθυνότητας και ευσυνειδησίας, ευγενικός και συνεργάσιμος με τους συναδέλφους του και αγαπητός καθηγητής των μαθητών, διδάσκοντάς τους το μυστήριο της Εκκλησίας και της σωτηρίας του Ανθρώπου, το μυστήριο της εν Χριστώ ομορφιάς και αγάπης της ζωής.
- Τέλος, γνωρίζω προσωπικά ότι είχε κάνει δωρεές σε μοναστήρια του Αγίου Όρους, ενώ είχε δώσει και χρήματα ως βοήθεια σε κάποιους συμπολίτες μας.
Συνοψίζοντας, ήταν ένας από τους θεολόγους της Καβάλας που είχαν άμεση σχέση με την όλη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και η θεολογική του δραστηριότητα άφησε τη σφραγίδα της χριστιανικής μεταμόρφωσης στις ψυχές πολλών χριστιανών που άκουσαν και χάρηκαν τον θεολογικό του λόγο.
Αντί επιλόγου, ένα προσωπικό σχόλιο: καθώς αποδείχθηκε, αυτή του η εκκλησιαστική προσφορά δεν εκτιμήθηκε δεόντως από το ιερατείο της Καβάλας. Δεν έμεινε απαρατήρητο το γεγονός ότι κανένας ιερέας δεν βρέθηκε στην εξόδιο ακολουθία του που τελέστη στις 2 Δεκεμβρίου στα Κοιμητήρια της Καβάλας.
Πέρα από δύο τηλεφωνήματα που δέχθηκα από ιερείς, η απουσία κάποιου εκπροσώπου της Μητρόπολης, ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής, ήταν εκκωφαντική. Βέβαια, ο αγαπητός πατέρας μου έλεγε πάντα: Η αληθινή καταξίωση έρχεται από το Θεό και όχι από την ανθρώπινη κοινωνία. Και έτσι πορευόταν και έπραττε πάντα στη ζωή του….
